آشکارندگی ویژه
آشکارندگی ویژه (به انگلیسی: Specific detectivity) یا قابلیت آشکارسازی ویژه، یا *D، برای یک آشکارساز نوری یک عدد شایستگی است برای مشخصکردن کارایی آن و برابر با وارون توان معادل نویز (NEP) بهنجارشده بر جذر مساحت در پهنایباند فرکانسی حسگر (وارون دوبرابر انتگرالگیری زمان) است. آشکارندگی ویژه توسط رابطه زیر مشخص میشود:
که دراینجا مساحت ناحیه حساس به نور آشکارساز است، پهنایباند و اِناییپی توان معادل نویز در واحد [W] است. معمولاً در واحدهای جونز () به افتخار رابرت کلارک جونز که در ابتدا آن را تعریف کرد، بیان میشود.[۱][۲]
باتوجه به اینکه توان معادل نویز را میتوان بهعنوان تابعی از پاسخدهی (در واحد یا ) بیانکرد و چگالی طیفی نویز (در واحد یا ) مانند ، معمول است که آشکارندگی ویژه را بهصورت بیانشده ببینیم
اغلب مفید است که آشکارندگی ویژه را برحسب سطوح نسبی نویز موجود در افزاره بیان کنیم. یک عبارت رایج در زیر آورده شدهاست.
با q بهعنوان بار الکترونیکی، طول موج مورد نظر، h ثابت پلانک، c سرعت نور، k ثابت بولتزمن، T دمای آشکارساز است، محصول ناحیهٔ مقاومت دینامیکی با بایاس-صفر است (اغلب بهصورت تجربی اندازهگیری میشود، اما در مفروضات سطح نویز نیز قابلبیان است) بازدهی کوانتومی افزاره است و شار کل منبع (اغلب یک جسمسیاه) برحسب فوتون/ثانیه/سانتیمترمربع است.
منابع ویرایش
- ↑ R. C. Jones, "Quantum efficiency of photoconductors," Proc. IRIS 2, 9 (1957)
- ↑ R. C. Jones, "Proposal of the detectivity D** for detectors limited by radiation noise," J. Opt. Soc. Am. 50, 1058 (1960), doi:10.1364/JOSA.50.001058)
این مقاله حاوی محتوای تحت مالکیت عمومی از سند «Federal Standard 1037C». General Services Administration است.