ویکی‌پدیا

آماندا لوتئی

معمار بریتانیایی

آماندا جین لووتی سی بی ای (زاده ۱۷ نوامبر ۱۹۵۵) معمار بریتانیایی برنده جایزه استرلینگ،[۲] و مدیر AL A است.

آماندا لوتئی
CBE, آکادمی سلطنتی هنر
زادهٔ۱۷ نوامبر ۱۹۵۵ ‏(۶۸ سال)
بریجند، ولز
ملیتبریتانیایی
محل تحصیلمدرسه معماری انجمن معماری
پیشهمعمار
همسر(ها)
جایزه(ها)RIBA Stirling Prize
شرکت‌های همکارAL A
ساختمان‌ها

زندگی ویرایش

لوتئی که اصالتاً اهل بریجند، ولز جنوبی بود، دانش‌آموز مدرسه دخترانه سنت پل، لندن و مدرسه هنر همرسمیت بود، در انجمن معماری ثبت‌نام کرد[۳] کارآموز آلسوپ و لیال و معمار در شراکت ریچارد راجرز شد.[۴] او به عنوان یکی از بنیانگذاران شرکت پویس و لووتی شد.[۵] لوتئی در سال ۱۹۸۹ به یان کاپلیتسکی در سیستم‌های آینده به عنوان شریک پیوست،[۶] به عنوان متولی سازمان هنری آرتانگل از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳ حضور داشت و یکی از متولیان بنیاد جوان است.

 
MAAT - موزه هنر، معماری و فناوری (۲۰۱۶)

جوایز ویرایش

در جشن تولد ملکه ۲۰۱۷ آماندا لویتی به دلیل خدمات به معماری به عنوان نشان امپراتوری بریتانیا (CBE) دریافت کرد.[۷]

در سال ۲۰۱۸، لویتی جایزه جین درو را توسط مجله معماران و بررسی معماری دریافت کرد.[۸][۹]

در سال ۲۰۱۹ او به عنوان عضو افتخاری موسسه معماران آمریکا انتخاب شد.[۱۰]

در سال ۲۰۲۱ او به عنوان یک آکادمیک سلطنتی انتخاب شد.[۱۱]

حرفه ویرایش

لووتی با تحقق طرح‌های ارگانیک و مفهومی سیستم‌های آینده اعتبار دارد.[۱۲] کارهای تکمیل شده سیستم‌های آینده که به عنوان یکی از خلاقانه‌ترین شیوه‌های انگلستان شناخته می‌شود، شامل فروشگاه بزرگساختمان سلفریجز، بیرمنگام در بیرمنگام[۱۳] و زمین کریکت لورد است که جایزه استرلینگ مؤسسه سلطنتی معماران بریتانیا را در سال ۱۹۹۹ برنده شد.[۱۴]

لووتی در سال ۲۰۰۹ AL A (که قبلاً با نام معماری آماندا لویت شناخته می‌شد) را تشکیل داد و در سال ۲۰۱۱ برنده مسابقه بین‌المللی برای طراحی ورودی، حیاط و گالری جدید برای موزه ویکتوریا و آلبرت لندن شد،[۱۵][۱۶] که دارای یک چینی است. حیاط.[۱۵] پروژه‌های AL_A شامل پروژه MAAT (موزه هنر، معماری و فناوری) در لیسبون برای بنیاد EDP ,[۱۵][۱۷] پروژه سفارت مرکزی در بانکوک،[۱۵][۱۸] ۱۰ مکان هیل در لندن[۱۵][۱۹] و رستوران پاپ آپ Tincan.[۲۰]

در سال ۲۰۱۴ AL_A برای طراحی دومین غرفه ام برای بنیاد نائومی میلگروم در ملبورن انتخاب شد، اولین موردی که توسط یک معمار بین‌المللی طراحی شد.[۲۱] غرفه ام، ساخته شده از گلبرگ‌های فایبرگلاس، در اکتبر ۲۰۱۵ به روی عموم باز شد.[۲۲]

موزه هنر، معماری و فناوری (MAAT) در لیسبون در ۵ اکتبر ۲۰۱۶ با آثاری خاص ازدومینیک گونزالس-فورستر افتتاح شد. موزه ۲۰ میلیون یورویی بر روی رودخانه تاگوس (ریو تجو) در غرب مرکز شهر قرار دارد و به عنوان «سینوسی»[۲۳] و «یکی از غنایی‌ترین موزه‌های جدید اروپا» توصیف شده‌است.[۲۴] همچنین در سال ۲۰۱۶، AL_A ساختمان دفتر مرکزی پردیس رسانه ای به وسعت ۱۳ هکتار را برای پروژه آسمان مرکزی در مرکز لندن در لندن تکمیل کرد.[۲۵]

پروژه‌های معروف عبارتند از یک خانه بتنی سیاه در مناطق روستایی استرالیا، یک خانه در توکیو که با توری فلزی پیچیده شده‌است و یک پرده فلزی که توسط کنگو کوما برای Casa Batlló گائودی طراحی شده‌است. لوک‌بوک‌های ما روی خانه‌هایی متمرکز شده‌اند که برای نمایش آثار هنری و اتاق‌های خواب هتل‌های چشم‌نواز طراحی شده‌اند. آماندا لوت معمار برنده جایزه RIBA Stirling و مدیر استودیوی معماری AL_A است. AL_A با همکاری با مشتریان بلندپرواز و رؤیا، طرح‌هایی را توسعه می‌دهد که نه تنها به عنوان ساختمان، بلکه به عنوان پیشنهادات شهری - پروژه‌هایی که هویت یک مؤسسه را بیان می‌کنند، جاه طلبی‌های یک مکان را منعکس می‌کنند و رویاهای یک جامعه را در بر می‌گیرند.

پروژه‌های اخیراً تکمیل شده شامل دو ساختمان جدید برای کالج وادهام در دانشگاه آکسفورد است. یک مرکز جدید برای مؤسسه خیریه مراقبت از سرطان مگی در ساوتهمپتون؛ محله جاده ای نمایشگاه موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن، بزرگترین پروژه ساختمانی V&A در بیش از ۱۰۰ سال. و MAAT، موزه هنر، معماری و فناوری در لیسبون، به سفارش EDP، یکی از برجسته‌ترین شرکت‌های انرژی جهان. کمیسیون‌های مستمر در سراسر جهان شامل بازسازی و گسترش موزه پیزلی در اسکاتلند است. سه ساختمان بیمارستان در قبرس. طراحی مجدد دفتر مرکزی دیترن در بروکسل؛ و طراحی نمونه اولیه کارخانه همجوشی برای شرکت انرژی پاک جنرال فیوژن در کولهام.

لووتی در انجمن معماری آموزش دید و قبل از پیوستن به سیستم آینده به عنوان شریک در سال ۱۹۸۹ برای ریچارد رویگردز کار کرد، جایی که او ساختمان‌های پیشگامانه از جمله مرکز رسانه در زمین کریکت لرد و فروشگاه خود یخچال‌ها در بیرمنگام را کشف کرد. در سال ۲۰۱۷ لووتی در فهرست افتخارات تولد ملکه شناخته شد و CBE برای خدمات به معماری ایجاد کرد. او در سال ۲۰۱۸ جایزه جین درو را دریافت کرد و در سال ۲۰۱۹ به عنوان عضو افتخاری مؤسسه معماران آمریکا انتخاب شد.[۲۶]

زندگی شخصی ویرایش

لوته در دهه ۱۹۸۰ با معمار چک یان کاپلیکی آشنا شد. آنها در سال ۱۹۹۱ ازدواج کردند، در سال ۱۹۹۵ صاحب یک پسر به نام جوزف شدند و در سال ۲۰۰۶ طلاق گرفتند. لووتی و کاپلیکی از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۹ به‌طور حرفه ای با هم کار.[۲۷] از سال ۲۰۰۷ لویت با بن ایوانز، مدیر جشنواره طراحی لندن ازدواج کرده‌است.[۲۸]

در ۱۹ مارس ۲۰۱۷، آماندا لویت به عنوان یک مرده در برنامه رادیو ۴لوح‌های جزیره متروک ظاهر شد.[۲۹]

منابع ویرایش

  1. ↑ "Absent friends", Building, 12 October 2007
  2. ↑ Nonie Niesewand (March 2015). "Through the Glass Ceiling". Architectural Digest.
  3. ↑ Phillips, Christine (2015). "Amanda Levete: organic forms and material complexity". Architecture Australia. 104 (1): 108–110. Retrieved 10 March 2018.
  4. ↑ "Amanda Levete: the social networker", Architects' Journal, 25 September 2014, retrieved 15 October 2015
  5. ↑ "Out of time: Amanda Levete", Building Design, 1 April 2011, retrieved 15 October 2015
  6. ↑ Booth, Robert (17 October 2008), "From a shining future to a bitter end as 'blob' architecture pioneers part company", The Guardian, retrieved 15 October 2015
  7. ↑ The London Gazette: (Supplement) no. 61962. p. . 17 June 2017.
  8. ↑ Mollard, Manon (1 February 2018). "Amanda Levete awarded Jane Drew Prize". The Architects Journal.
  9. ↑ Cheng, Linda (6 February 2018). "Amanda Levete wins 2018 Jane Drew Prize".
  10. ↑ "Amanda Levete – Artist". London: Royal Academy of Arts.
  11. ↑ "Amanda Levete – Artist". London: Royal Academy of Arts.
  12. ↑ Grice, Elizabeth (11 March 2009), "'My greatest regret is that I didn't make peace with him in life'", The Daily Telegraph, retrieved 24 October 2011
  13. ↑ Phillips, Christine (2015). "Amanda Levete: organic forms and material complexity". Architecture Australia. 104 (1): 108–110. Retrieved 10 March 2018.
  14. ↑ "Jan Kaplicky, a visionary, dies", Architectural Record: 27, March 2009
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ ۱۵٫۲ ۱۵٫۳ ۱۵٫۴ Phillips, Christine (2015). "Amanda Levete: organic forms and material complexity". Architecture Australia. 104 (1): 108–110. Retrieved 10 March 2018.
  16. ↑ Jeffries, Stuart (9 April 2011), "The Saturday interview: architect Amanda Levete", The Guardian, retrieved 15 October 2015
  17. ↑ Amanda Levete puts on a show in Lisbon, Phaidon, retrieved 15 October 2015
  18. ↑ "Central Embassy by Amanda Levete Architects", de zeen, 26 March 2009, retrieved 15 October 2015
  19. ↑ "10 Hills Place / Amanda Levete Architects". Arch Daily. 10 September 2009.
  20. ↑ Haldane, James (18 September 2014), "Does what it says on the tin: Amanda Levete's Tincan Restaurant", The Architectural Review, retrieved 15 October 2015
  21. ↑ "Amanda Levete unveils forest canopy design for second Melbourne MPavilion", de zeen, 10 July 2015, retrieved 15 October 2015
  22. ↑ Mairs, Jessica (5 October 2015), "Amanda Levete's tree canopy-like MPavilion opens in Melbourne", de zeen
  23. ↑ Wainwright, Oliver (6 October 2016). "'The hotspot of hotspots': Amanda Levete's €20m Lisbon museum opens with a sinuous swoosh". The Guardian. ISSN 0261-3077. Retrieved 21 October 2016.
  24. ↑ Glancey, Jonathan (22 September 2016). "A New Museum in Lisbon Pushes the barriers of Art, Architecture and Light". Newsweek (به انگلیسی).
  25. ↑ Skye Central Project in London by AL_A
  26. ↑ «Amanda Levete | Artist | Royal Academy of Arts». www.royalacademy.org.uk. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۴-۰۲.
  27. ↑ Grice, Elizabeth (11 March 2009), "'My greatest regret is that I didn't make peace with him in life'", The Daily Telegraph, retrieved 24 October 2011
  28. ↑ Jeffries, Stuart (9 April 2011), "The Saturday interview: architect Amanda Levete", The Guardian, retrieved 15 October 2015
  29. ↑ "Amanda Levete, Desert Island Discs – BBC Radio 4". BBC. Retrieved 16 April 2017.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آماندا_لوتئی&oldid=34611323»