آنی ام خی شمیت
آنی ام خی شمیت (هلندی: Anna Maria Geertruida "Annie" Schmidt; ۲۰ مهٔ ۱۹۱۱ – ۲۱ مهٔ ۱۹۹۵) شاعر و نویسنده هلندی است. گرچه بیشتر آثار وی برای کودکان است اما برای بزرگسالان نیز، شعر و قصه نوشتهاست.
آنی ام خی شمیت | |
---|---|
زادهٔ | ۲۰ مه ۱۹۱۱ کاپله، هلند |
درگذشت | ۲۱ مه ۱۹۹۵ آمستردام، هلند |
ملیت | هلند |
پیشه | ادبیات - شعر و قصه |
او ابتدا به کتابداری و سپس روزنامهنگاری روی آورد و در روزنامه «هت پارول» هلند کار کرد. بعدها شعر و قصه و ترانه و فیلمنامه و نمایشنامه نوشت. داستان «خانواده دورسنی» را برای رادیو نوشت، که از سال ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۸ ادامه داشت. از سال ۱۹۵۷ «پانسیون بیخانمانها» را هم که موزیکال کمدی بود برای تلویزیون نوشت. برنامه تلویزیونی Ja Zuster Nee Zuster را هم که بسیار موفقیتآمیز بود، آنی شمیت مینوشت.
«ییپ و یانهکه»، یکی از آثار اوست که توسط سیمین رفعتی، به فارسی ترجمه شدهاست. مینوس (فیلمنامه)، پلوک فان دهپتر فهلِت، اوچه، پیپلاله، زیزو… از جمله آثار اوست.
او در اواخر عمر ناتوان و نابینا شده بود و شاید همین عامل او را به این فکر انداخت که به اصطلاح «مرگ خوب» یا اتانازی را برگزیند.[۱] گفته میشود در پایان جشن تولدش وقتی مهمانان رفتند با مصرف قرصهای زیاد و کشنده، در ۹۴ سالگی به زندگی خود پایان داد.
از برخی آثار وی فیلم و نمایشنامه و ترانه ساختهاند و کتابهای وی به زبانهای دیگر هم ترجمه شدهاست. در موزه مادام توسو در آمستردام، تندیسی از او هست که سیگار به دست دارد و کتابی هم روی زانوان اوست و به دوردستها مینگرد. آنی ام خی شمیت جوایز زیادی (از جمله جایزه هانس کریستین آندرسن) را گرفتهاست. فرهنگورزان هلندی او را مشهورترین نویسنده کشورشان و ملکه واقعی هلند میدانند.
پانویس
ویرایش- ↑ اوتانازی یا «یوتانازی» در زبان لاتین به معنی «مرگ خوب» است.
اوتانازی در اصطلاح، شرایطی است که در آن، بیمار بنا به درخواست خودش به صورت طبیعی و آرام بمیرد.
این شرایط معمولاً در بیماریهای سخت یا دردناک یا درمانهای طولانی مدت و ناامید کننده پدید میآید.
در فارسی به آن «هومرگ»، «مرگ آسان»، «قتل ترحمی» یا «به مرگی» نیز گفته شدهاست.