آگاهی پیرامونی–هنگامی
آگاهی پیرامونی-هنگامی (به انگلیسی: Spatial–temporal reasoning) موضوع پژوهشی میانرشتهای در هوش مصنوعی است که از علوم رایانه، علوم شناختی و روانشناسی شناختی کمک میگیرد تا سامانههای یارانهای بتوانند درباره پیرامون و هنگام (زمان) خودآگاهی و ادراک پیدا کنند که در ذهن انسان نیز نمونه آن دیده میشود.
ذهن انسان توانایی آگاهی از رخدادها و فضاهای پیرامون خویش را دارد و افزون بر آن میتواند بازه هنگامی یا زمانی رخدادها را نیز شناسایی کند و نایکسانی رخدادهایی را که در دو محور پیرامونی و هنگامی مختلف رخ دادهاند را بشناساند. هدف کاربردی این موضوع مطالعاتی از دیدگاه محاسبات یارانهای توسعه سامانههایی خودکاره برای مسیریابی رباتی است به شکلی که درک از پیرامون و هنگام خود داشته باشند.
تاثیر از روانشناسی شناختی ویرایش
درک پیرامونی نخستین ادراکی است که نوزادان انسان به دست می آورند و پس از آن جهتیابی (بالا، پایین، راست و چپ) و درک از فواصل بین پدیدهها را مییابند.