ابن بیری (مؤلف)
ابراهیم بن حسین شهرت‌یافته به ابن ابن بِیْری (۱۸۰۵–۱۸۸۲م) فقیه و مفتی حجازی در سدهٔ نوزدهم میلادی/سیزدهم هجری بود. در مدینه زاده و در مکه از علمای آن آموخت، سپس متولی فتوا شد. پس از چندی خود را برکنار کرد و به تألیف پرداخت. نزدیک صد اثر نگاشت. عمدة ذوی البصائر و شرح الموطأ از آثار برجستهٔ اوست.[۱]
| ابن بیری (مؤلف) | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۸۰۵م/ ۱۲۲۰ق مدینه |
| درگذشت | ۱۸۸۲م/ ۱۲۹۰ق مکه |
| ملیت |  |
| پیشه | فقیه و مفتی |
منابع
ویرایش- ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «ابن بیری». [[الأعلام]] (PDF). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۶–۷. دریافت‌شده در ۳۱ اکتبر ۲۰۱۶. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)