ابن سکن
ابوعلی، عثمان بن سعید بغدادی شهرت‌یافته به ابن سَکَن (۹۰۶–۹۶۵م) محدث برجستهٔ عراقی ایرانی‌اصل در سدهٔ سوم هجری بود. نسبش به انوشیروان می‌رسد: سعید بن عثمان بن سعید بن سکن بن سعید ابن مصعب بن رستم بن کسرا انوشیروان. به مصر وارد شد و منابع کهن در توصیف سفرهایش برای فراگیری علم حدیث از «جیحون تا نیل» نوشته‌اند. اثرش «صحیح المنتقی» بسیار مورد توجه اهل اندلس قرار گرفت و شروحی بر آن نگاشته‌اند، ابن حزم آن را در ردیف صحیح‌های شش‌گانه دانسته است.[۱]
| ابن السکن | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۹۴ق/ ۹۰۶م بغداد |
| درگذشت | ۳۵۳ق/ ۹۶۵م بغداد |
| نژاد | عرب عراقی ایرانی‌اصل |
| تحصیلات | علم حدیث |
| پیشه | محدث و حافظ |
| آثار | «صحیح» |
منابع ویرایش
- ↑ ابوشهبه، محمد بن محمد (۱۹۶۳). أعلام المحدثین (PDF). قاهره: درالکتاب العربی. ص. ۳۰۵–۶. دریافت‌شده در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۶.