احمد اخوت
مترجم و نویسنده ایرانی
احمد اخوت (زاده ۱۳۳۰ در اصفهان) داستان‌نویس، داستان‌شناس، مترجم و منتقد ادبی است.[۱][۲][۳][۴][۵] وی دارای مدرک دکترای زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی است.[۶] وی از یاران حلقه ادبی جنگ اصفهان بوده‌است. همچنین وی عضو شورای نویسندگان فصلنامه زنده رود است.
احمد اخوت | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳۳۰ خورشیدی |
| پیشه(ها) | داستان‌نویس، داستان‌شناس، مترجم و منتقد ادبی |
آثار
ویرایشتالیفات و نقد ادبی
ویرایش- دستور زبان داستان - تألیف[۷]
- مستعار نویسی و شبه ترجمه - تألیف
- من و برشت - ترجمه و تألیف
- نشانه‌شناسی مطایبه - تألیف[۸][۹]
- لطیفه‌ها از کجا می‌آیند؟ - تألیف
- پروست و من - ترجمه و تألیف
- کتاب من و دیگری - ترجمه و تألیف[۱۰]
- تا روشنایی بنویس - ترجمه و تألیف
- دو بدن شاه: (تاملاتی دربارهٔ نشانه‌شناسی بدن و قدرت)، انتشارات خجسته، ۱۳۸۷.[۱۱][۱۲]
- ای نامه، انتشارات جهان کتاب، ۱۳۸۸[۱۳][۱۴][۱۵]
ترجمه‌ها
ویرایش- کار نویسنده - ترجمه
- سپتامبر بی باران - نوشته ویلیام فاکنر
- اطلس - نوشته خورخه لوئیس بورخس[۱۶]
- موجودات خیالی - نوشته خورخه لوئیس بورخس - انتشارات آرست ۱۳۷۳
- واژه‌نگاری چینی، رسانه شعر - نوشته ارنست فنولوزا - چاپ نشر فردا
- قصیده کافه غم - نوشته کارسون مک کولرز
- آوارگان - نوشته فلانری اوکانر[۱۷] چاپ نشر فردا
- اسب‌های خالدار - ویلیام فاکنر چاپ نشر فردا
- این یازده تا (مجموعه داستان) - نوشته ویلیام فاکنر - نشر ماهی - ۱۳۸۸ هجری شمسی
- به انتخاب مترجم - نشر افق - ۱۳۹۳[۱۸]
- ساعت گرینویچ - آن بیتی[۱۹]
- صدای سوم: گزیده داستان‌های نویسندگان نسل سوم آمریکا، نشر ماهی[۲۰]
- همین طور که می میرم - ویلیام فاکنر چاپ نشر افق
مجموعه داستان
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ عبدی، عباس (۳ تیر ۱۳۸۹). «آیا احمد اخوت وجود دارد». شرق.
- ↑ عبدی، عباس (۱۵ مرداد ۱۳۹۲). «کدام احمد اخوت؟». فرهیختگان.
- ↑ تراکمه، یونس (۱۵ مرداد ۱۳۹۲). «احمد اخوت با «برادران جمالزاده» زبان باز کرد». فرهیختگان.
- ↑ امرایی، اسدالله (۲۲ فروردین ۱۳۹۰). «یک دو سه داستان».
- ↑ خدایی، علی (۳ تیر ۱۳۸۹). «یک تصویر کوچک». روزنامه شرق.
- ↑ «احمد اخوت». زنده‌رود. دریافت‌شده در ۳۰ خرداد ۱۳۸۸.[پیوند مرده]
- ↑ فراهانی، حمیدرضا (تیر ۱۳۷۲). «دریچه‌ای بر نظریه‌های روایت‌شناسی در داستان». مجله ادبیات داستانی. ۱ (۹): ۶۳–۶۲.
- ↑ صدر، رویا (۱۳۷۵). «از دنیای مطایبه!». مجله کلک (۷۶–۷۹): ۶۰۶–۶۰۸.
- ↑ فرجامی، محمود (اسفند ۱۳۸۶). «تورق (دربارهٔ طنز)». خردنامه همشهری (۲۴): ۷۳.
- ↑ ««کتاب من و دیگری» ترجمه و تألیف احمد اخوت منتشر شد». خبرگزاری ایسنا. ۵ آذر ۱۳۸۷.
- ↑ «اسطوره پوشالی شاهان: یادداشتی بر کتاب «دو بدن شاه»». روزنامه روزگار. ۴ تیر ۱۳۹۰.
- ↑ خواجویان، بنت الهدی (مرداد ۱۳۹۱). «نشانه‌شناسی قدرت». کتاب ماه تاریخ و جغرافیا (۱۷۱): ۳۸ تا ۴۲.
- ↑ نیکنام، لادن (۳ تیر ۱۳۸۹). «نوشتن، همین و تمام: نقد / گفت و گو با احمد اخوت دربارهٔ کتاب «ای نامه»». شرق.
- ↑ «کاغذی با احساس از راه دور: کتاب «ای نامه» احمد اخوت منتشر شد». خبرگزاری ایبنا. ۱۸ آذر ۱۳۸۸.
- ↑ مهتدی، مریم. «بوسه‌های کاغذی: مروری بر «ای نامه» تألیف احمد اخوت». ویژه نامه روزنامه اعتماد (ضمیمه) (۲۱۲۵).
- ↑ طباطبایی، سعید (خرداد ۱۳۸۰). «کتابی به نام اطلس». مجله کلک (۱۲۵): ۵۵–۵۶.
- ↑ یاغچی، حسین (۲۱ اردیبهشت ۱۳۸۳). «باز هم جنوب افسانه‌ای». شرق: ۲۹.
- ↑ «گلچین شخصی». روزنامه شرق.
- ↑ تاجیک، امین (۲۲ اردیبهشت ۱۳۸۴). «خود و روزگار را جدی نگیر». شرق: ۲۳.
- ↑ شیرزادی، فرزام (۴ بهمن ۱۳۸۹). «غول‌ها کجا رفته‌اند: «صدای سوم» گزیده داستان‌های نسل سوم آمریکا». روزنامه شرق.
- ↑ «هدف پنهان». همشهری: ۱۶. ۲۶ مرداد ۱۳۸۲.
- ↑ ابو محبوب، احمد (شهریور ۱۳۸۸). «نقد و بررسی کتاب مکتب‌های داستان‌نویسی در ایران». کتاب ماه ادبیات (۱۴۳): ۱۲ تا ۲۵.
- ↑ شیری، قهرمان (۱۳۸۷). مکتب‌های داستان‌نویسی در ایران. نشر چشمه. ص. ۱۵۴ تا ۱۵۷. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۶۲-۳۶۸-۵.
- مقاله نقد و معرفی کتاب برادران جمالزاده از احمد اخوت در سایت وینش