احمد مراتب

بیوگرافی

احمد مراتب
اطلاعات پس‌زمینه
نام تولد	سید احمد مراتب
نام(های) دیگر	درة‌التاج
زاده	۱ شهریور ۱۳۳۱ اصفهان
ژانر	موسیقی سنتی ایران موسیقی آیینی
استاد(ها)	جلال تاج اصفهانی حسن کسائی جلیل شهناز حسین یاوری علی ساغری
شاگرد(ان)	سپهر مراتب
آلبوم پرآوازه	خلوت راز ۱ و ۲ نغمه های آسمانی ۲ نجوای جان
جایزه(ها)	1-دریافتِ گواهینامه‌ی درجه‌ (یک) هنری از سوی وزارتِ فرهنگ و ارشادِ اسلامی در سالِ 1399. 2-ثبت و حفظِ استاد «احمد مراتب» به عنوانِ گنجینه‌ی زنده بشری در زمینه‌ی حفظ و آموزشِ آوازِ مذهبی بر اساسِ دستگاه‌های آوازِ اصیلِ ایرانی» در فهرستِ ملیِ «نادره‌کاران؛ حاملانِ میراثِ فرهنگیِ ناملموس» وزارتِ میراثِ فرهنگی، گردشگری و صنایعِ دستی و همچنین سازمانِ جهانیِ یونسکو در سالِ 1400.

احمد مراتب (درة‌التاج)

سید احمد مراتب متخلص به (درة‌التاج) روزِ اولِ شهریور ماهِ 1331 هجریِ شمسی در شهرِ اصفهان ودر خانواده‌ای متوسط پا به عرصه‌ی وجود نهاد. پدر و پدر بزرگ و عموی او از صدای خوشی برخوردار و از خوانندگانِ مذهبیِ صاحب نام بودند و از این حیث صدای خوش در خانواده‌ی ایشان موروثی‌ بوده است. مراتب درکودکی شنیده‌های خود در مجالسِ مذهبی را با لحنی زیبا می‌خواند و در مدرسه نیز به هنگامِ تلاوتِ قرآن در صبح‌گاه صدای او موردِ توجهِ مدیرِ مدرسه که از قضا مدیرِ آن هنرمندی شایسته وخوش صدا وآگاه به موسیقی بود قرار می‌گرفت وبسیاری از نکاتِ آوازی وگوشه‌های موسیقی را نزد وی فرا گرفت و پس از مدتی با تشویق و ترغیبِ دکترحسین آذر(از دوستانِ استاد تاج) و با معرفیِ ایشان در 12 سالگی (مهرِ 1343) به محضرِ استاد جلال تاج‌اصفهانی راه یافت و مدتِ 18 سال تا آخرین لحظاتِ حیاتِ استاد (آذرِ1360) از محضرِ ایشان بهره‌مند و همزمان از محضرِ اساتیدِ بزرگی همچون استاد حسن کسائی، استاد جلیل شهناز، استاد حسین یاوری، استاد علی ساغری و.... و در زمینه‌ی شعر و ادبیات از محضرِ بزرگانی چون استاد محمدرضا شمشیری (شکیب اصفهانی )، استاد محمدحسین صغیراصفهانی، استاد علی مشفقی (معلم)، استاد فضل‌الله ضیاءنور، استاد عباسعلی موزون، استاد عبدالکریم بصیر، استاد جلال‌الدین همایی، استاد محمدحسین شاکر، استاد منوچهر قدسی و....کسبِ فیض کرد. مراتب در سنِ 14 سالگی همکاریِ خود را با رادیو اصفهان، در برنامه‌های مختلف و در قالبِ آوازهای اصیل به مناسبتِ ایام واعیاد مذهبی علی‌الخصوص در شب‌های ماهِ مبارکِ رمضان آغاز کرد. همچنین با دعوت از طرفِ وزارتِ اوقافِ کشور در سالِ 1352 به زیارتِ خانه‌ی خدا مشرف شد و تا سالِ 1357 در این مراسم حضور داشت.

ایشان همزمان با برگزاریِ جشن‌های فرهنگ و هنرِ شیراز (1354) در دو دوره به اجرای برنامه پرداخت و در همان سال به استخدامِ وزارتِ فرهنگ و هنر درآمد و در مرکزِ حفظ و اشاعه‌ی موسیقی از محضرِ استادانی همچون فرامرز پایور، عبدالله دوامی، محمود کریمی و... کسبِ فیض کرد و همزمان در تهران به رادیو ایران واقع در میدانِ ارگ راه یافت و در برنامه‌های مذهبیِ رادیو و تلویزیونِ ملیِ ایرانِ شرکت کرد و با همکاریِ اساتیدِ به نامِ آواهای مذهبی همچون استاد سیدجواد ذبیحی، استاد علی بهاری، استاد محمد احمدیان و... به اجرای برنامه پرداخت.

مراتب همچنین در زمینه‌ی عرفانِ شیعی و علومِ دینی از محضرِ علما واساتیدِ بزرگی همچون حضرت آیت‌الله‌العظمی سیدعلی فانی، آیت‌الله سیدعلی ابطحی، آیت‌الله سیدحسن مدرس، آیت‌الله شیخ‌ابوالقاسم انصاری وبسیاری دیگر کسبِ فیض کرده است.

فعالیت‌ها:

استاد احمد مراتب پس از انقلابِ 1357 و به ویژه پس از درگذشتِ استاد جلال تاج‌اصفهانی در زمینه‌های مختلفِ فرهنگی و هنری مشغول به فعالیت شده است و تا کنون در راهِ اعتلای موسیقی و ادبِ این سرزمین از هیچ تلاشی فروگذاری نکرده است.

فعالیت‌ها:

1- مؤسس و مدیرِ مسئولِ آموزشگاهِ موسیقیِ تاج اصفهانی(1379)

2- عضوهیئت مدیره و کارشناسِ موسیقیِ انجمنِ تعزیه‌ی استان اصفهان از طرفِ اداره‌ی فرهنگ وارشادِ اسلامی در 3 دوره (1380-1390)

حسن کسائی، احمد مراتب، جلیل شهناز

3- مدرس و کارشناسِ موسیقی درسازمانِ فرهنگی و هنریِ شهرداریِ اصفهان (1383)

4- عضویت در انجمنِ موسیقیِ اصفهان-(1383)

5- مشاورِ فنیِ موسیقیِ اداره‌ی کلِ فرهنگ و ارشادِ استانِ اصفهان(1385)

6- عضویت در خانه‌ی موسیقیِ ایران

7- عضویت در انجمن‌های ادبیِ استان

8- مدیر عاملِ انجمنِ تعزیه و شبیه‌خوانانِ استانِ اصفهان.

نمونه اشعار:

مراتب در طولِ سال‌ها همنشینی و اُنس و الفت با اهالیِ شعر و ادب و موسیقی همواره سعی کرده است تا بر معلومات و آموزه‌های خویش بیافزاید و از این حیث می‌توان او را در زمره‌ی دانش‌آموختگانِ عالیِ مکتبِ شعر و موسیقیِ اصفهان دانست.

ایشان در طولِ سال‌ها الفت و دوستی با اهالیِ ادب توانسته است علاوه بر فراگیریِ ادبیاتِ فارسی خود نیز اشعارِ بسیاری را بسراید؛ که بسیاری از آن‌ها علاوه بر مطبوعات در بسیاری از تذکره‌های شعرِ فارسی به چاپ رسیده است.

احمد مراتب و رضا ارحام‌صدر

جانِ جهان، روحِ روان، آن قدرتِ والا توئی

با چشمِ جان بینم عیان، پنهان توئی، پیدا توئی

ای مونسِ شب‌های من، وی شاهدِ زیبای من

تذکره‌ی شعرای استانِ اصفهان از قرنِ پنجم تا عصرِ حاضر به اهتمامِ مصطفی هادوی

دنیای من عقبای من، در فکر و در رویا توئی

آئینه‌ی دَم‌ها توئی، نقشِ جهان‌آرا توئی

عذرا توئی، وامق توئی، مجنون توئی، لیلا توئی

عشقِ مرا لایق توئی، دلبر توئی، عاشق توئی

زیبا توئی، رعنا توئی، محبوبِ بی‌همت توئی

دیوانه و رسوا منم، افتاده‌ای از پا منم

مستانه و شیدا منم، ساقی توئی، صهبا توئی

در آتش و آبِ روان، هم در زمین و آسمان

یک جلوه از رویت عیان، صحرا توئی، دریا توئی

باطن توئی، ظاهر توئی، اول توئی، آخر توئی

غایب توئی، حاضر توئی، این‌جا توئی، آن‌جا توئی

نعمت ز تو گشته عیان با حکمتِ نو در جهان

بر عاشقانِ خون‌جگر، دلبر توئی، مولا توئی

عاشق به این صورت منم، چون پیروِ نعمت منم

گوینده‌ی وحدت منم، در جانِ من گویا توئی

من درة‌التاجم نگر، محبوبِ من شد جلوه‌گر

یک‌دَم بیا حق را نگر، گر طالب و جویا توئی.

آثار منتشر شده و اجراهای خصوصی

1-آثارِ صوتی در قالبِ آوازهای اصیلِ موجود در آرشیوِ صدا و سیما (1352-1356)

آلبومِ خلوتِ راز

2- آثارِ متعددِ صوتی با همکاریِ اساتید حسن کسائی، جلیل شهناز، محمدرضا لطفی، حسین یاوری، حسین سروری، سیروس ساغری و...

آلبومِ نجوای جان

3- آلبومِ نغمه‌های آسمانی(مناجات‌های قدیمی1355)( مؤسسه‌ی آوای مهربانی)

4-خلوتِ راز(دو لوح) - صدای جمهوریِ اسلامیِ ایران-1389

و همچنین مقالاتِ متعدد در زمینه‌های عرفانی، ادبی و هنری در مجلات و روزنامه‌های کثیرالانتشار و چاپ برخی از اشعار در کتبِ شعری از جمله تذکره‌ی شعرای استانِ اصفهان و.... از دیگر آثار منتشر شده از ایشان است.

آلبومِ نغمه‌های آسمانیِ ۲

جوایز و افتخارات

1-دریافتِ گواهینامه‌ی درجه‌ (یک) هنری از سوی وزارتِ فرهنگ و ارشادِ اسلامی در سالِ 1399.

گواهینامه‌ی درجه (یک) هنری

2-ثبت و حفظِ استاد «احمد مراتب» به عنوانِ گنجینه‌ی زنده بشری در زمینه‌ی حفظ و آموزشِ آوازِ مذهبی بر اساسِ دستگاه‌های آوازِ اصیلِ ایرانی» در فهرستِ ملیِ «نادره‌کاران؛ حاملانِ میراثِ فرهنگیِ ناملموس» وزارتِ میراثِ فرهنگی، گردشگری و صنایعِ دستی و همچنین سازمانِ جهانیِ یونسکو در سالِ 1400.

گواهینامه‌ی ثبتِ وزارتِ میراثِ فرهنگی و سازمانِ جهانیِ یونسکو

[۱]