ادموند وایل (آلمانی: Edmund Weil؛ ‏ ۱۶ آوریل ۱۸۷۹ – ۱۵ ژوئن ۱۹۲۲) میکروب‌شناس آلمانی‌تبار پادشاهی بوهم بود. او بیشتر به دلیل «آزمایش وایل-فلیکس» شناخته می‌شود که در تشخیص عفونت‌های ریکتزیایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. او این پژوهش را در طول جنگ جهانی اول انجام داد و خودش بر اثر یک عفونت تیفوس اتفاقی در آزمایشگاهش درگذشت.

ادموند وایل
زادهٔ۱۶ آوریل ۱۸۷۹
ستراژ، پادشاهی بوهم
درگذشت۱۵ ژوئن ۱۹۲۲
پراگ، چکسلواکی

او دانش‌آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه آلمانی شارل-فردیناند پراگ بود و تخصص آسیب‌شناسی خود را در برلین دریافت داشت. سپس از سال ۱۹۰۵ دستیار هانس کیاری شد و در سال ۱۹۰۹ به درجهٔ شایستگی علمی در آسیب‌شناسی رسید. او در سال ۱۹۱۱ با «ویکتور کافکا» بر روی واکنش‌های مایع مغزی-نخاعی با خون کار کرد[۱] و از سال ۱۹۱۵ استاد دانشگاه شد. ادموند وایل مدتی کوتاه نیز با رودولف وایگل همکاری کرد. وی در طول جنگ جهانی اول، در آزمایشگاه‌هایی در مرزهای گالیسیا و بالکان کار می‌کرد. او مجبور بود با سربازانی که به تیفوس مبتلا شده بودند، کار کند و در سال ۱۹۱۶ توانست یک آزمایش تشخیصی سرمی ایجاد کند که بعدها به «آزمایش وایل-فلیکس» شهرت یافت.

در یکی از روزهای کار آزمایشگاهی، یکی از همکارانش به نام «فردریک برینل» هنگام تزریق باکتری به یک حیوان آزمایشگاهی، به‌طور تصادفی مقداری ریکتزیا به صورت او پاشید و تصور می‌شود که وایل کمی بعد به نوعی تیفوس مبتلا شد و در همان مؤسسه بهداشتی که در آن کار می‌کرد، درگذشت. او هنگام مرگ در ۱۵ ژوئن ۱۹۲۲ در پراگ ۴۳ ساله بود.[۲][۳][۴]

منابع ویرایش

  1. Malamud, William (1928). "Barrier between the blood and the cerebrospinal fluid: I. changes in the permeability in mental diseases". Archives of Neurology & Psychiatry. 20 (4): 780. doi:10.1001/archneurpsyc.1928.02210160121010. ISSN 0096-6754.
  2. Makariusová, M. (2019). "Weil, Edmund (1879–1922)". Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950. Vol. 16. p. 55.
  3. Vella, Ethelwald E. (1974). "The Weil-Felix test for the rickettsioses". The St. Luke's Hospital Gazette. 9 (1): 20–38.
  4. Braun, H. (1922). "Edmund Weil". Klinische Wochenschrift (31): 1583.