اراده‌گرایی (فلسفه)
اراده‌گرایی به هر سیستم متافیزیکی یا روان‌شناختی گفته می‌شود که به اراده (لاتین: voluntas) نقشی غالب‌تر نسبت به عقل داده می‌شود.[۱] به‌عبارت دیگر اراده‌گرایی معادل است با: «آموزه ای که اراده، عامل اساسی است، هم در جهان و هم در رفتار انسان».[۲] این توضیحات در زمینه‌های متافیزیک، روانشناسی، فلسفه سیاسی و الهیات از دیدگاه‌های مختلف از دوره‌های مختلف فرهنگی استفاده شده‌اند.
اصطلاح اراده‌گرایی توسط فردیناند تونیسی در ادبیات فلسفه مطرح شد و به ویژه توسط ویلهلم ووندت و فردریش پائولسن مورد استفاده قرار گرفت.
اراده‌گرایی مذهبی ویرایش
اراده‌گرایی مذهبی قرون وسطایی ویرایش
اراده‌گرایی مذهبی به عنوان رویکردی برای فلسفه طبیعی ویرایش
اراده‌گرایی متافیزیکی ویرایش
اراده‌گرایی معرفت شناختی ویرایش
اراده‌گرایی سیاسی ویرایش
اراده‌گرایی انتقادی ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Voluntarism (philosophy) – Britannica.com
- ↑ Durant, Will (1926). The Story of Philosophy. New York City, New York: Touchstone Books-Simon & Schuster. ISBN 0-671-69500-2.