اسلام در تبت
اسلام در تبت توسط همسایگان این منطقه شامل شرق اویغورستان و آسیای میانه به تبت رسید. گفته شده‌است که یکی از پادشاهان تبت، به تبعیت از مأمون عباسی به اسلام گروید و تلاش‌هایی برای تبلیغ اسلام در تبت و انتقال آن از طریق آسیای میانه صورت داد.[۱]
تاریخ ویرایش
اولین ارتباط جهان اسلام و تبت، از حدود اواسط قرن هشتم میلادی آغاز شد و این پیوند از ترکیبی از تجارت از طریق جاده ابریشم و حضور نظامی نیروهای مسلمان در دره فرغانه رشد نمود. علی‌رغم دانش مبهمی که جهان اسلام دربارهٔ تبت داشت، چند اثر تاریخی و اولیه اسلامی از تبت نام برده‌اند. یکی از این منابع، اثری است که ابو سعید گاردزی با عنوان زین الاخبار تألیف کرده‌است. در آن، در این اثر از محیط، الوهیت پادشاه، منابع اقتصادی و شرح مسیرهای تجارت تبت یاد شده‌است.[۲]
در زمان سلطنت سادنالگس (۷۹۹–۸۱۵) جنگی طولانی در برابر قدرتهای عربی و غرب رخ داد. به نظر می‌رسد که تبتی‌ها تعدادی از نیروهای عربی را به اسارت گرفتند و آنها را به خدمت در جبهه شرقی در سال ۸۰۱ مجبور کردند.[۳] تجارت گسترده با کشمیر، لاداخ و بلتستان، سبب شد تا مسلمانان به تبت روی آوردند.[۴] در زمان سلطنت دالای لاما نگاوانگ لوبسانگ گیاتسو (۱۶۱۷–۱۶۱۶) نیز یک جامعه دائمی مسلمان در تبت مستقر شد. آنها مجاز به انتخاب شورای نمایندگان خود، حل و فصل اختلافات حقوقی جامعه مسلمانان و بر طبق قوانین اسلامی بودند. همچنین مقداری زمین برای ساخت مسجدی در نزدیکی لسا به آنها اهدا شد.[۵] موج دیگری از مهاجران جدید مسلمان پس از فتح دگرا در تبت در سال ۱۸۴۱ آغاز شد. بسیاری از سربازان مسلمان کشمیری و لاداکی (که در هنگام جنگ با ارتش دگرا به عنوان اسیر وارد شهر شده بودند) در عقب ماندند تا در تبت مستقر شوند. چند هندو دگرگا نیز در تبت ساکن شدند و بعداً به اسلام گرویدند.[۴]
مردم بالتی ویرایش
مردم بالتی بلتستان در پاکستان و کارگیل در هند نوادگان بودائیان تبتی هستند که به فرقه نوربکشیای اسلام گرویدند. با گذشت زمان تعداد زیادی به اسلام شیعه گرویدند و تعداد معدودی نیز به اسلام اهل سنت گرویدند. زبان بالتی آنها بسیار باستانی و محافظه کار است و از سایر زبانهای تبتی به تبتی کلاسیک نزدیکتر است.
پانویس ویرایش
- ↑ Roberts, John. "Inside Story of CIA's Black Hands in Tibet." The American Spectator, December 1997
- ↑ Schaeffer, Kurtis; Kapstein, Matthew; Tuttle, Gray (2013). Sources of Tibetan Tradition. New York: Columbia University Press. pp. 24–29. ISBN 978-0-231-13599-3.
- ↑ Beckwith, Christopher I. The Tibetan Empire in Central Asia. A History of the Struggle for Great Power among Tibetans, Turks, Arabs, and Chinese during the Early Middle Ages, 1987, Princeton: Princeton University Press. شابک ۰−۶۹۱−۰۲۴۶۹−۳, p. 14, 48, 50.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Berzin, Alexander. "History of the Muslims of Tibet". studybuddhism.com. Retrieved 22 October 2019.
{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link) - ↑ Schaik van, Sam (2011). Tibet: A History. New Haven: Yale University Press. pp. 128. ISBN 978-0-300-19410-4.