امپراتریس کوگیوکو

(تغییرمسیر از امپراتریس سایمی)

امپراتریس کوگیوکو یا امپراتریس سایمئی (انگلیسی: Empress Kōgyoku؛ زاده ۵۹۴ یا ۵۹۵، درگذشته ۶۶۱ میلادی)، سی و پنجمین و سی و هفتمین امپراتور ژاپن بود. نام اصلی او «هیتاراشی-هیمه» و همسر امپراتور جومی بود. او برای نخستین بار میان سال‌های ۶۴۲ تا ۶۴۴ میلادی با نام کوگیوکو-تنّو فرمانروایی داشت و پس از مرگ برادرش امپراتور کوتوکو برای بار دوم در سن ۶۲ سالگی امپراتور شد و میان سال‌های ۶۵۵ تا ۶۶۱ میلادی فرمانروایی کرد. او ننگو یا شیوهٔ نامگذاری خاص برای سال‌ها و دوره‌های چند ساله را که سلفش به تقلید از چین آورده بود، برانداخت. کاخی در اوکاموتو (یاماتو) ساخت که نخستین کاخی بود که بام آن از سفال ساخته شده بود. در دوران فرمانروایی او بود که برای نخستین بار جشن اموات یا ابن گرفته شد.[۱]

امپراتریس کوگیوکو
امپراتریس کوگیوکو
سلطنت۶۵۵–۶۶۱ و ۶۴۲–۶۴۴
پیشینامپراتور جومی
جانشینامپراتور کوتوکو
(بعد از کوگیوکو سال ۶۴۵)
امپراتور تنجی
(بعد از سایمئی ۶۶۱)
درگذشتهمیای آساکورا
آرامگاه
اوچی-نو-اوکانوئه نو میساساگی (نارا)
فرزند(ان)امپراتور تنجی
امپراتور تنمو
شاهدخت هیشیهیتو
پدرشاهزاده چینو
مادرشاهدخت کیبیتسو-هیمه

به غیر از او هفت امپراتریس دیگر به نام‌های امپراتریس سویکو، امپراتریس جیتو، امپراتریس گمه‌ای، امپراتریس گنشو، امپراتریس کوکن، امپراتریس میشو و امپراتریس گو-ساکوراماچی به عنوان ملکهٔ سلطنتی در تاریخ ژاپن به سلطنت رسیدند.

وقایع

ویرایش
  • پس از مرگ امپراتور جومی از آنجاییکه ولیعهد تعیین نشده بود، کوگیوکو در سن ۴۹ سالگی به عنوان امپراتریس بر جای او نشست.
  • در سال ۶۴۲، او به عنوان «کوگیوکو-تننو» بر تخت سلطنت نشست و در پاسخ به ترور سوگا نو ایروکا (حادثه ایشّی) از قدرت کنار رفت. پس از مرگ شاهزاده شوتوکو تایشی، خاندان سوگا بر حکومت و سیاست ژاپن چیره شدند و سوگا نو اوماکو بزرگ این خاندان بلندپروازی خود را برای غصب تاج و تخت نشان داد. پس از درگذشت او پسرش سوگا نو امیشی جانشین پدر شد. او رفتار ملایم‌تری نسبت به پدرش داشت اما او نیز به همراه پسرش سوگا نو ایروکا مستبد و خودسر بودند و به همین سبب مبارزه با خاندان سوگا جزو سیاست‌های دربار قرار گرفت.

در سال ۶۴۵ میلادی ناکاتومی نو کاماتاری یکی از درباریان و طرفداران دومین پسر امپراتریس، شاهزادهٔ اصلاح‌طلب ناکانواوئه، توطئه‌ای برای کشتن سوگا نو ایروکا کشید بدین صورت که هنگام پذیرش سفیر کره سوگا نو ایروکا که مجبور به شرکت در مراسم بود به قصر آمد و در قصر طبق نقشهٔ قبلی به قتل رسید. بعد از کشته شدن ایروکا، پدر او امیشی که سقوط خاندان سوگا را ناگزیر می‌دید پس از آتش زدن سرایش خودکشی کرد.

امپراتریس کوگیوکو نیز که از خاندان سوگا بود ناچار به کناره‌گیری از قدرت شد و برادر کوچکش برجای او نشست. شاهزاده ناکانواوئه به ولیعهدی رسید و به همراه کاماتاری تدابیری را طرح کردند که به نام اصلاحات تایکا معروف شد. شاهزاده ناکانو اوئه بعدها از سال ۶۶۱ تا ۶۷۲ به عنوان امپراتور تنجی سلطنت کرد. کاماتوری قدرت برتر بود و ثروت و اعتبار یافت و نام تازه خاندان فوجی‌وارا به او داده شد.

  • در سال ۶۴۵، او به نفع برادرش که به امپراتور کوتوکو معروف شد، استعفا داد.
  • ۶۵۴: امپراتور کوتوکو درگذشت و تاج و تخت خالی بود.
  • ۶۵۵: او دوباره بر تخت نشست کرد و سلطنت جدیدی را با عنوان «سایمئی-تننو» آغاز کرد.
  • ۶۶۱: سایمئی تا زمان مرگش حکمرانی کرد و مرگ او باعث شد تا تاج و تخت دوباره خالی شود.

شوهران و فرزندان

ویرایش

شجره نامه

ویرایش
Unako no Otoshi538–585
امپراتور بیداتسو
572–585(30)
554–628
امپراتریس سویکو
593–628(33)
امپراتور یومی
585–587(31)
Anahobe no Hashihitoسوشون
587–592(32)
Oshisako no Oe
b. 556
Nukate Hime
b. 570
Sakraiسوگا نو اوماکو
Chinu no OkimiKibi HimeSoga no Kuramaro
593–641
امپراتور جومی
629–641(34)
594–661
امپراتریس کوگیوکو 642–645(35)
امپراتریس سایمئی 654–661(37)
596–654
امپراتور کوتوکو
645–654(36)
Soga no Murajiko
626–671
امپراتور تنجی
661–671(38)
فوجی‌وارا نو فوهیتوSoga no Masako
648–672
امپراتور کوبون
671–672(39)
645–701
امپراتریس جیتو
686–697(41)
631–686
امپراتور تنمو
672–686(40)
Shiki661–721
امپراتریس گمه‌ای
707–715(43)
کوساکابه
662–689
شاهزاده تونری
676–735
فوجیوارا نو فوساساکی

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش

منابع

ویرایش
  • ایموتو، یه‌ایجی (۱۳۶۸). «نگاهی به رسم ژاپنی اورابون از دیدگاه فرهنگ ایران». ایران‌شناسی. تهران (۴).
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Empress Kōgyoku». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ فوریه ۲۰۱۴.

پیوند به بیرون

ویرایش