امپراتریس گنمی

نام پسامرگ
	نام پسامرگ:; امپراتریس گنمی (元明天皇); ; نام پسامرگ:; Yamato-neko-amatsumiyo-toyokuni-narihime no Sumeramikoto (日本根子天津御代豊国成姫天皇)

امپراتریس گنمی
元明天皇
امپراتریس گنمی; 元明天皇
امپراتور ژاپن
سلطنت	۱۸ اوت ۷۰۷ – اکتبر ۳، ۷۱۵
پیشین	امپراتور مونمو
جانشین	امپراتریس گنشو
زاده	آهه (阿閇 یا 阿部); ۲۰ آوریل ۶۶۰
درگذشته	۲۹ دسامبر ۷۲۱ (۶۱ سال)[نیازمند منبع]; نارا (ژاپن), ژاپن
آرامگاه	Nahoyama no higashi no misasagi (奈保山東陵) (Nara)
همسر(ان)	شاهزاده کوساکابه
فرزند(ان)	امپراتور مونمو; امپراتریس گنشو; Princess Kibi;
نام پسامرگ
نام پسامرگ
	نام پسامرگ:; امپراتریس گنمی (元明天皇); ; نام پسامرگ:; Yamato-neko-amatsumiyo-toyokuni-narihime no Sumeramikoto (日本根子天津御代豊国成姫天皇)
خاندان	دودمان یاماتو
پدر	امپراتور تنجی
مادر	Soga no Mei-no-iratsume

ملکه گنمی (۶۶۱ تا ۲۹ دسامبر ۷۲۱) (به ژاپنی: 元明天皇، Genmei-tennō) چهل و سومین فرمانروای ژاپن بود. او پنجمین زنی بود که بر تخت امپراتوری ژاپن نشست. دوران حکومت او از سال ۷۰۷ تا ۷۱۵ میلادی بود. پیش از رسیدن به مقام امپراتوری نام او آبه‌هیمه بود.

گِمّه‌ای چهارمین ملکه از هشت ملکه در طول تاریخ ژاپن بود.

روایت سنتی

قبل از به قدرت رسیدن نام شخصی او آبه هیمه بود.

ملکه گِمّه‌ای چهارمین دختر امپراتور تنجی بود و خواهر ناتنی کوچکتر ملکه جیتو از یک مادر متفاوت بود. مادر او، می نو ایراتسو (همچنین به عنوان سوگا هیمه شناخته می‌شود)، دختر " اودایجین نو کارو نو یاکادا نو ایشیکاوا نو مارو " بود (او همچنین به عنوان سوگا یامادا نو او اومی شناخته شده بود).

رویدادهای زندگی گنمی

گِمّه‌ای همسر ولیعهد کوزاکابه نو میکو، پسر امپراتور تممو و ملکه جیتو بود. پس از مرگ پسرش امپراتور مومو در سال ۷۰۷، او به تخت نشست. او به این جهت به این مقام رسید که پسر امپراتور مومو یعنی نوه او، هنوز برای تصدی مقام امپراتوری بسیار کوچک بود و قادر به انجام مسئولیت‌های امپراتوری نبود.

۱۸ ژوئیه ۷۰۷: امپراتور مومو تنو در یازدهمین سال سلطنتش درگذشت و جانشینی او به مادر امپراتور تعلق یافت تا نایب تاج و تخت نوه خود باشد. مدت کوتاهی پس از این، ملکه گِمّه‌ای به امپراتوری رسید.
سال ۷۰۷: معادن مس در موساشی حوالی توکیوی کنونی کشف شد.
سال ۷۰۸: نام دوره به مناسبت امپراتوری گِمّه‌ای و کشف معدن مس به " وادو " تغییر پیدا کرد با این توضیح که در زبان ژاپنی " دو " (铜) به معنای مس است و ترکیب آن با " وا " (از ریشه باستانی چینی در زبان ژاپنی) باعث ایجاد واژه مرکب جدید " wado " به معنی" مس ژاپن " می‌شود.
۵ مه سال ۷۰۸: نمونه‌ای از مس تازه کشف شده موساشی به بارگاه گِمّه‌ای که آن موقع به‌طور رسمی به عنوان مس " ژاپن " شناخته می‌شد ارائه شد. ضراب‌خانه‌ای نیز در استان اومی تأسیس شد.
سال ۷۰۸: فویجوارا نو فوهیتو به عنوان وزیر اعظم انتخاب شد. ایزو کامی مارو نیز به عنوان وزیر دوم یافت.
سال ۷۰۹: یک قیام علیه حاکمیت امپراتوری در ولایت موتسو در استان اچیگو پدید آمد ولی با اعزام نیروهای نظامی در اسرع وقت شورش سرکوب شد.
سال ۷۰۹: سفیرانی از شیلا (دودمانی در کره) وارد ژاپن شدند و خراج پرداخت کردند. آنها با فویجیوارا نو فوهیتو برای پیریزی دیدارهای آینده نیز ملاقات کردند.
سال ۷۱۰: ملکه گِمّه‌ای محل اقامت رسمی خود را در نارا قرار داد. در آخرین سال سلطنت مومو، آماده‌سازی این بنای بزرگ آغاز شده بود، اما این کار قبل از مرگ امپراتور خاتمه نیافت. مدت کوتاهی پس از تغییر نام " ننگو " به " وادو "، حکم سلطنتی در مورد ایجاد یک پایتخت جدید در هیجو کیو در نارا واقع در استان یاماتو صادر شد. این از زمان‌های قدیم مرسوم بود که با آغاز هر حکومت جدید پایتخت نیز تغییر می‌کرد. با این حال، پایتخت امپراتور مومو تغییر نکرد و ترجیح داد به جای آن به کاخ سلطنتی فوجی وارا که توسط ملکه جیتو تأسیس شده بود انتقال یابد. کاخ ملکه گِمّه‌ای نارا نو میا نامگذاری شد.
سال ۷۱۱ :کوجیکی در سه جلد منتشر شد. در این کتاب تاریخ ژاپن از دوره اساطیری خدایان تا روز ۲۸ از ماه اول سال پنجم سلطنت ملکه سویکو در سال ۵۹۷ شرح شده. امپراتور تومو با مرگش موفق به پایان نگارش این کتاب نشد. ملکه گِمّه‌ای، همراه با سایر مقامات دربار، اعتبار فراوانی برای ادامه و تشویق در انجام این پروژه صرف کردند.
سال ۷۱۲: استان موتسو از استان دوا جدا شد.
سال ۷۱۳: استان تامبا از استان تانگو جدا شد. استان میماساکا نیر از استان بیزن جدا شد و استان هیوگا هم از استان اوسومی مستقل شد.
سال ۷۱۳: کتاب فودوکی با فرمان سلطنتی آغاز به تألیف شد، نسخه‌هایی از اطلاعات پنج استان ژاپن در این کتاب هنوز وجود دارد. این کتاب اطلاعات تمام استان‌ها، شهرستانها، کوه‌ها، رودخانه‌ها، دره‌ها و دشت‌های ژاپن را در خود داشت. در این کتاب اطلاعاتی از گیاهان، درختان، پرندگان و پستانداران ژاپن نیز بود. این کتاب همچنین شامل حوادث مهم عصر باستان تا آن دوره ژاپن بود.
سال ۷۱۳: جاده‌ای که استان مینو را به استان شیانو وصل می‌کرد برای استفاده مسافران توسعه پیدا کرد و به منطقه کیسو نیز گسترش یافت.

پس از آن که ملکه گِمّه‌ای مقر دولت خود را به نارا منتقل کرد، این مکان به عنوان پایتخت هفت حکومت بعدی باقی‌ماند. در نتیجه در پی سلطنت کوتاه مدت او نارا به مکان مهمی تبدیل شد.

در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود تا او تا زمان بلوغ نوه اش در قدرت باقی بماند با این حال، در سال ۷۱۵، گِمّه‌ای مجبور شد به نفع خواهر بزرگتر امپراتور مومو که بعداً به عنوان ملکه گنشو شناخته شد کناره‌گیری کند. گنشو نیز در نهایت توسط برادر کوچکترش از قدرت خلع شد و برادرش با نام امپراتور شومو به تخت نشست.

ملکه گِمّه‌ای به مدت هشت سال حکومت کرد. هفت ملکه دیگر جانشینان خود را اغلب از میان مردان و از اصل و نسب سلطنتی پدری انتخاب می‌کردند به همین دلیل برخی از تاریخدانان به این عقیده‌اند که حکومت زنان موقت بوده و جانشینی مردان تا قرن ۲۱ ادامه دارد. ملکه گِمّه‌ای، که دخترش پس از او به قدرت رسید، تنها استثناء در این منوال متداول باقی‌مانده است.

پس از کنارگیری، او به عنوان دایجو تنو شناخته می‌شد و دومین زن پس از ملکه جیتو بود که به این عنوان رسید. ملکه گِمّه‌ای در دوران بازنشستگی تا مدت هفت سال یعنی تا زمان مرگش در سن شصت و یک سالگی زندگی کرد.

آرامگاه ملکه گِمّه‌ای شناخته شده است. این ملکه بنا به سنت در بنای یادبود شینتو واقع در نارا به خاک سپرده شد.

آرامگاه ملکه گِمّه‌ای را امروزه می‌توان در نارازاکا-چو در شهر نارا بازدید کرد.