امپراتریس گنمی

نام پسامرگ
	نام پسامرگ:; امپراتریس گنمی (元明天皇); ; نام پسامرگ:; Yamato-neko-amatsumiyo-toyokuni-narihime no Sumeramikoto (日本根子天津御代豊国成姫天皇)

امپراتریس گنمی
元明天皇
امپراتریس گنمی; 元明天皇
امپراتور ژاپن
سلطنت	۱۸ اوت ۷۰۷ – اکتبر ۳، ۷۱۵
پیشین	امپراتور مونمو
جانشین	امپراتریس گنشو
زاده	آهه (阿閇 یا 阿部); ۲۰ آوریل ۶۶۰
درگذشته	۲۹ دسامبر ۷۲۱ (۶۱ سال)[نیازمند منبع]; نارا (ژاپن), ژاپن
آرامگاه	Nahoyama no higashi no misasagi (奈保山東陵) (نارا)
همسر(ان)	شاهزاده کوساکابه
فرزند(ان)	امپراتور مونمو; امپراتریس گنشو; Princess Kibi;
نام پسامرگ
نام پسامرگ
	نام پسامرگ:; امپراتریس گنمی (元明天皇); ; نام پسامرگ:; Yamato-neko-amatsumiyo-toyokuni-narihime no Sumeramikoto (日本根子天津御代豊国成姫天皇)
خاندان	دودمان یاماتو
پدر	امپراتور تنجی
مادر	سوگا نو می-نو-ایراتسومه

ملکه گنمی (۶۶۱ تا ۲۹ دسامبر ۷۲۱) (به ژاپنی: 元明天皇، Genmei-tennō) چهل و سومین فرمانروای ژاپن بود. او پنجمین زنی بود که بر تخت امپراتوری ژاپن نشست. دوران حکومت او از سال ۷۰۷ تا ۷۱۵ میلادی بود. پیش از رسیدن به مقام امپراتوری نام او آبه‌هیمه بود.

گنمی چهارمین امپراتریس از هشت امپراتور زن ژاپن در طول تاریخ ژاپن بود.

روایت سنتی

قبل از به قدرت رسیدن نام شخصی او آبه هیمه بود.

ملکه گنمی چهارمین دختر امپراتور تنجی بود و خواهر ناتنی کوچکتر ملکه جیتو از یک مادر متفاوت بود. مادر او، می نو ایراتسو (همچنین به عنوان سوگا هیمه شناخته می‌شود)، دختر " اودایجین نو کارو نو یاکادا نو ایشیکاوا نو مارو " بود (او همچنین به عنوان سوگا یامادا نو او اومی شناخته شده بود).

رویدادهای زندگی گنمی

گنمی همسر ولیعهد شاهزاده کوساکابه، پسر امپراتور تنمو و امپراتریس جیتو بود. پس از مرگ پسرش امپراتور مونمو در سال ۷۰۷، او به تخت نشست. او به این جهت به این مقام رسید که پسر امپراتور مونمو یعنی نوه او، هنوز برای تصدی مقام امپراتوری بسیار کوچک بود و قادر به انجام مسئولیت‌های امپراتوری نبود.

۱۸ ژوئیه ۷۰۷: امپراتور مونمو در یازدهمین سال سلطنتش درگذشت و جانشینی او به مادر امپراتور تعلق یافت تا نایب‌السلطنه تاج و تخت نوه خود باشد. مدت کوتاهی پس از این، ملکه گنمی به امپراتوری رسید.
سال ۷۰۷: معادن مس در موساشی حوالی توکیوی کنونی کشف شد.
سال ۷۰۸: نام دوره به مناسبت امپراتوری گنمی و کشف معدن مس به دوره وادو تغییر پیدا کرد با این توضیح که در زبان ژاپنی " دو " (铜) به معنای مس است و ترکیب آن با " وا " (به معنی ژاپن) باعث ایجاد واژه مرکب جدید «وادو» به معنی" مس ژاپن " می‌شود.
۵ مه سال ۷۰۸: نمونه‌ای از مس تازه کشف شده موساشی به بارگاه گنمی که آن موقع به‌طور رسمی به عنوان مس " ژاپن " شناخته می‌شد ارائه شد. ضراب‌خانه‌ای نیز در ولایت اومی تأسیس شد.
سال ۷۰۸: فوجیوارا نو فوهیتو به عنوان وزیر راست انتخاب شد. ایسونوکامی نو مارو نیز عنوان وزیر چپ را یافت.
سال ۷۰۹: یک قیام علیه حاکمیت امپراتوری در ولایت موتسو در ولایت اچیگو پدید آمد ولی با اعزام نیروهای نظامی در اسرع وقت شورش سرکوب شد.
سال ۷۰۹: سفیرانی از پادشاهی شیلا (دودمانی در کره) وارد ژاپن شدند و خراج پرداخت کردند. آنها با فوجیوارا نو فوهیتو برای پی‌ریزی دیدارهای آینده نیز ملاقات کردند.
سال ۷۱۰: ملکه گنمی محل اقامت رسمی خود را در نارا قرار داد. در آخرین سال سلطنت امپراتور مونمو، آماده‌سازی این بنای بزرگ آغاز شده بود، اما این کار قبل از مرگ امپراتور خاتمه نیافت. مدت کوتاهی پس از تغییر نام ننگو " به " وادو "، حکم سلطنتی در مورد ایجاد یک پایتخت جدید در هی‌جوکیو در نارا واقع در ولایت یاماتو صادر شد. این از زمان‌های قدیم مرسوم بود که با آغاز هر حکومت جدید پایتخت نیز تغییر می‌کرد. با این حال، پایتخت امپراتور مونمو تغییر نکرد و ترجیح داد به جای آن به فوجیوارا-کیو (زمان پایتختی به مدت ۱۶ سال از ۶۹۴ تا ۷۱۰ میلادی) که توسط امپراتریس جیتو تأسیس شده بود انتقال یابد. کاخ ملکه گنمی نارا نو میا نامگذاری شد.
سال ۷۱۱ :کوجیکی در سه جلد منتشر شد. در این کتاب تاریخ ژاپن از دوره اساطیری خدایان تا روز ۲۸ از ماه اول سال پنجم سلطنت امپراتریس سوئیکو در سال ۵۹۷ شرح داده شده. مپراتور تنمو (متولد: ۶۳۱، درگذشت: ۱ اکتبر ۶۸۶)، با مرگش موفق به پایان نگارش این کتاب نشد. ملکه گنمی، همراه با سایر مقامات دربار، اعتبار فراوانی برای ادامه و تشویق در انجام این پروژه صرف کردند.
سال ۷۱۲: ولایت موتسو از ولایت دوا جدا شد.
سال ۷۱۳: ولایت تامبا از ولایت تانگو جدا شد. ولایت میماساکا نیز از ولایت بیزن جدا شد و ولایت هیوگا هم از ولایت اوسومی مستقل شد.
سال ۷۱۳: کتاب فودوکی با فرمان سلطنتی آغاز به تألیف شد، نسخه‌هایی از اطلاعات پنج ولایت ژاپن در این کتاب هنوز وجود دارد. این کتاب اطلاعات تمام ولایت‌ها، شهرستانها، کوه‌ها، رودخانه‌ها، دره‌ها و دشت‌های ژاپن را در خود داشت. در این کتاب اطلاعاتی از گیاهان، درختان، پرندگان و پستانداران ژاپن نیز بود. این کتاب همچنین شامل حوادث مهم عصر بولایت تا آن دوره ژاپن بود.
سال ۷۱۳: جاده‌ای که ولایت مینو را به ولایت شیانو وصل می‌کرد برای استفاده مسافران توسعه پیدا کرد و به منطقه کیسو نیز گسترش یافت.

پس از آن که ملکه گنمی مقر دولت خود را به نارا (شهر) منتقل کرد، این مکان به عنوان پایتخت هفت حکومت بعدی باقی‌ماند. در نتیجه در پی سلطنت کوتاه مدت او نارا به مکان مهمی تبدیل شد.

در ابتدا برنامه‌ریزی شده بود تا او تا زمان بلوغ نوه اش در قدرت باقی بماند با این حال، در سال ۷۱۵، گنمی مجبور شد به نفع خواهر بزرگتر امپراتور مونمو که بعداً به عنوان امپراتریس گنشو شناخته شد کناره‌گیری کند. گنشو نیز در نهایت توسط برادر کوچکترش از قدرت خلع شد و برادرش با نام امپراتور شومو به تخت نشست.

ملکه گنمی به مدت هشت سال حکومت کرد. هفت ملکه دیگر جانشینان خود را اغلب از میان مردان و از اصل و نسب سلطنتی پدری انتخاب می‌کردند به همین دلیل برخی از تاریخدانان به این عقیده‌اند که حکومت زنان موقت بوده و جانشینی مردان تا قرن ۲۱ ادامه دارد. ملکه گنمی، که دخترش پس از او به قدرت رسید، تنها استثناء در این منوال متداول باقی‌مانده است.

پس از کنارگیری، او به عنوان دایجو تنو شناخته می‌شد و دومین زن پس از امپراتریس جیتو (چهل و یکمین امپراتور ژاپن) بود که به این عنوان رسید. ملکه گنمی در دوران بازنشستگی تا مدت هفت سال یعنی تا زمان مرگش در سن شصت و یک سالگی زندگی کرد.

آرامگاه ملکه گنمی شناخته شده است. این ملکه بنا به سنت در بنای یادبود شینتو واقع در نارا به خاک سپرده شد.

آرامگاه ملکه گنمی را امروزه می‌توان در نارازاکا-چو در شهر نارا بازدید کرد.