انقلاب کوبا

انقلاب کوبا از سال ۱۹۵۳ تا ۱۹۵۹

جنبش۲۶ ژوئیه (Movimiento26 Julio;M-۲۶–۷) نقطه سرآغاز انقلاب کوبا بود. جنبش۲۶ ژوئیه[۱] سازمانی بود که رهبری آن به عهده فیدل کاسترو بود و در سرنگونی فولخنسیو باتیستا دیکتاتور کوبا در سال ۱۹۵۹ اصلی‌ترین نقش را ایفا کرد و در واقع در دو جبهه روستایی و شهری با باتیستا به مقابله برخاست.

انقلاب کوبا

رهبران انقلاب کوبا (ارنستو چگوارا و فیدل کاسترو)
تاریخ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳ – ۱ ژانویه ۱۹۵۹
(۵ سال، ۵ ماه و ۶ روز)
موقعیت
نتایج

پیروزی جنبش ۲۶ ژوئیه

طرف‌های درگیر
جنبش ۲۶ ژوئیه
Supported by:
 ایالات متحده آمریکا (1957–1958)
Second National Front of Escambray
Student Revolutionary Directorate
جمهوری کوبا (۱۹۵۹-۱۹۰۲)
Supported by:
 جمهوری دومینیکن
 ایالات متحده آمریکا (1958)
فرماندهان و رهبران
فیدل کاسترو
چه گوارا
رائول کاسترو
آبل سانتاماریا اعدام‌شده
کامیلو سینفوئگوس
هوبر ماتوس
خوان آلمیدا
Frank País 
René Ramos Latour 
Roberto Rodriguez 
Rolando Cubela Secades
Humberto Sori Marín
Alfonso Perez Leon
Eloy Gutiérrez Menoyo
William Alexander Morgan
José Antonio Echeverría 
Reynol Garcia اعدام‌شده
فولخنثیو باتیستا ثالدیوار
Eulogio Cantillo
José Quevedo
Alberto del Río Chaviano
Joaquín Casillas اعدام‌شده
Cornelio Rojas اعدام‌شده
Fernández Suero
Cándido Hernández
Alfredo Abon Lee
تلفات و ضایعات
5,000+ combat-related deaths; unknown thousands of dissidents arrested and murdered by Batista's government; unknown number of people executed by the Rebel Army

ریشه‌های تاریخی ویرایش

این جنبش نام خود را از واقعه حمله نافرجام به پادگان مونکادا در شهر سانتیاگو در کوبا در ۲۶ ژوئیه ۱۹۵۳گرفته‌است. حمله به پادگان مونکادا با فرماندهی فیدل کاسترو به منظور سرنگونی فلوخنسیو باتیستا دیکتاتور وقت کوبا انجام گرفت.

در این حمله گروهی از جوانان نیز مشارکت داشتند. این حمله اگرچه نافرجام ماند اما آغازگر جنبش ۲۶ ژوئیه شد که در سال ۱۹۵۵ و با مشارکت ۸۲ تبعیدی از جمله فیدل کاسترو، برادرش رائول کاسترو، کامیلو سین فوئگوس و چه گوارا مجدداً در مکزیک سازماندهی شد.

۲۶ ژوئیه در انقلاب کوبا ویرایش

در اواخر سال ۱۹۵۶ این ۸۲ مرد تبعیدی سوار بر قایق تفریحی شده و بندر توکسپان در ایالت ورزاکروز مکزیک را ترک کردند، آن‌ها در دوم دسامبر سال ۱۹۵۶ برای قیام علیه باتیستا، مجدداً پا بر خاک کوبا گذاشتند. اما علائم اولیه نویدگر آینده‌ای خوش نبود، زیرا تبعیدیان در روز روشن پا به خشکی گذاشتند و توسط نیروی هوایی ارتش کوبا مورد حمله قرار گرفتند.

اغلب تبعیدیان در این حمله جان خود را از دست دادند. پس از حمله گروه دوپاره شد و دو روز سرگردان بود، تبعیدیان بیشتر آذوقه‌ای را که همراه خود آورده بودند نیز در ساحل رها کردند، در نهایت ۱۶ نفر از اعضای این گروه توانستند در کوه‌های سیرا مائسترا گردهم آیند. در کوهای سیرا مائسترا تبعیدیان مجدداً به نیروهای ارتش کوبا برخوردند.

در جریان نبرد سیرا مائسترا، چه گوارا از ناحیه گردن و سینه مورد اصابت گلوله قرار گرفت اما جراحت شدیدی برنداشت. چه گوارا که در اصل پزشک بود به مجروح بودن خود توجهی نکرد و پس از نبرد به مداوای دیگر مجروحان پرداخت. نبرد سیرا مائسترا اولین مرحله نبرد انقلابیون بود. انقلاب کوبا دو سال بعد و طی نبردهای متعدد دیگری در ژانویه ۱۹۵۹ به پیروزی رسید.

پس از سال ۱۹۵۹ ویرایش

در سال ۱۹۶۵ جنبش ۲۶ ژوئیه با نهضت‌های انقلابی دیگر در قالب حکومت کمونیستی به رهبری فیدل کاسترو دبیرکل حزب کمونیست کوبا ادغام شد. پرچم جنبش ۲۶ ژوئیه اما همچنان به عنوان نماد انقلاب کوبا حفظ شده‌است.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  • انقلاب کوبا، اثر ارل رایس، ترجمه مهدی حقیقت خواه