ایران در زمان ساسانیان

ایران در زمان ساسانیان نام کتابی از آرتور امانوئل کریستن‌سن ایران‌شناس و لغت‌شناس اهل دانمارک است. تألیف این اثر ۳۰ سال به طول انجامیده‌است. کتاب در سال ۱۹۳۵ به چاپ رسیده‌است.

در تألیف این کتاب تقریباً تمامی منابع قدیم و جدید یونانی، رومی، سریانی، ارمنی، عربی و به‌خصوص کتاب‌هایی که در دو سدهٔ اخیر (تا زمان تألیف آن) توسط خاورشناسان و پژوهشگران آثار باستان به نگارش درآمده، از نظر انتقاد نویسنده گذرانده شده‌است. این کتاب را غلامرضا رشید یاسمی به فارسی ترجمه کرده و توسط انتشارت امیرکبیر به چاپ رسیده‌است. از تازگی‌های این کتاب این است که نویسنده اَعلام و اصطلاحات قدیم را عموماً به شکلی آورده‌است که در کتاب‌های اوستایی و پهلوی دیده می‌شود، یا قواعد زبان‌های کهن چنان حکم می‌کرده‌است. مانند وهرام (بهرام)، وزرگ‌مهر (بزرگ‌مهر)، اوهرمزد (هرمزد = اهورامزدا)، میثرا (مهر) و امثال آن.

کلیهٔ نسخ این کتاب بلافاصله پس از انتشار به فروش رفت. کریستنسن یادداشت‌های تازه‌ای بر آن افزود و در سال ۱۹۴۴ دوباره نشر داد. در چاپ جدید این کتاب نویسنده کشفیات جدیدی را مورد توجه قرار داد. از مهم‌ترین آن کشفیات می‌توان به کتیبه زردشت و خرابه‌های شهر شاپور و کتیبهشاپور اول اشاره کرد. وی همچنین از انتقاداتی که بر کتابش شده بود در چاپ دوم کتاب استفاده کرد.وی مهم‌ترین آن‌ها را مقالات آقایان بیلی در ((نشریه مدرسه زبان‌های شرقی)) و مینورسکی در(( مجلهٔ انجمن همایونی آسیایی)) سال ۱۹۳۹ معرفی کرده‌است.

به عقیدهٔ مترجم، این کتاب بهترین اثر این نویسنده به‌شمار می‌آید و جامع‌ترین کتاب در مورد تاریخ ساسانی تا زمان ترجمهٔ آن بوده‌است.

منابع

• کریستن‌سن، آرتور (۱۳۶۷). ایران در زمان ساسانیان. ترجمهٔ غلامرضا رشید یاسمی. تهران: مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر.