ایلیا پریگوژین
ایلیا ویسکونت پریگوژین (به روسی: Илья́ Рома́нович Приго́жин) (زاده ۲۵ ژانویه ۱۹۱۷ - درگذشته ۲۸ مه ۲۰۰۳) در روسیه متولد شد و شهروند بلژیک بود. او یک شیمی‌فیزیک‌دان بود که در سال ۱۹۷۷ «برای تحقیق درباره ترمودینامیک غیر متعادل به خصوص توسعه تئوری ساختارهای پراکنده»[۱] موفق به دریافت جایزه نوبل شیمی شد.
ایلیا پریگوژین | |
|---|---|
 Prigogine in 1977 | |
| نام هنگام تولد | Ilya Romanovich Prigogine |
| زادهٔ | ۲۵ ژانویهٔ ۱۹۱۷ |
| درگذشت | ۲۸ مهٔ ۲۰۰۳ (۸۶ سال) |
| ملیت | بلژیکی‌ها |
| محل تحصیل | دانشگاه آزاد بروکسل |
| شناخته‌شده برای | Dissipative structures Brusselator |
| همسر | Hélène Jofé (m. 1945; son Yves Prigogine) Maria Prokopowicz (m. 1961; son Pascal Prigogine) |
| جوایز | جایزه فرانکی (1955) نشان رامفورد (1976) جایزه نوبل شیمی (1977) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | شیمی فیزیک |
| محل کار | دانشگاه آزاد بروکسل International Solvay Institute دانشگاه تگزاس در آستین |
| استاد راهنما | تئوفیل د دوندر |
| دانشجویان دکتری | |
| تأثیر گرفته از | لودویگ بولتسمان آلن تورینگ آنری برگسون میشل سر |
| تأثیر گذار بر | Isabelle Stengers، امانوئل والرستین |
منابع
ویرایش- ↑ "The Nobel Prize in Chemistry ۱۹۷۷" (به انگلیسی). Nobelprize.org. Retrieved 2008-10-06.
 | این یک مقالهٔ خرد یک دانشمند است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |