بئاتریس آیچیسون
بئاتریس آیچیسون (انگلیسی: Beatrice Aitchison؛ ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۰۸ – ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۷) ریاضیدان، آماردان و اقتصاددان حمل و نقل اهل ایالات متحده آمریکا بود که بخش اقتصاد حمل و نقل وزارت بازرگانی ایالات متحده را مدیریت می‌کرد[۱] و بعداً در خدمات پستی ایالات متحده به‌عنوان زن برتر و نخستین زن منصوب‌شده در سطح سیاست‌گذاری در این سازمان انتخاب شد.[۲]
| بئاتریس آیچیسون | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۰۸ پورتلند، اورگن، ایالات متحده |
| درگذشت | ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۷ (۸۹ سال) واشینگتن، دی.سی.، ایالات متحده |
| ملیت | آمریکایی |
| محل تحصیل | کالج گوچر (بی‌ای) دانشگاه جانز هاپکینز (ام‌ای، پی‌اچ‌دی) دانشگاه اورگن (ام‌ای) |
| شناخته‌شده برای | فرمان اجرایی منع تبعیض جنسیتی در دولت ایالات متحده |
| جایزه(ها) | جایزه زن فدرال (۱۹۶۱) جایزه خدمت حرفه‌ای (۱۹۷۰) جایزه وودرو ویلسون (۱۹۹۷) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | |
| استاد راهنما | گوردن توماس وایبرن |
اوایل زندگی ویرایش
مادر آیچیسون یک موسیقیدان و پدرش، کلاید بروس آیچیسون، یک وکیل و اقتصاددان بود که در کمیسیون بازرگانی بین‌ایالتی خدمت می‌کرد. او در ۱۸ ژوئیهٔ ۱۹۰۸ در پورتلند، اورگن متولد شد. آیچیسون تا سال ۱۹۱۶ در پورتلند و سپس تا پایان دوران کودکی خود در واشینگتن، دی.سی. زندگی کرد.[۳]
تحصیل ویرایش
آیچیسون در دبیرستان مرکزی تحصیل کرد. او عضوی از باشگاه زنان فی بتا کاپا[الف] بود[۳] و در سال ۱۹۲۸ مدرک لیسانس خود را از کالج گوچر اخذ کرد.
او پس از یک سال فعالیت به‌عنوان مأمور آمار در شهر نیویورک، تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه جانز هاپکینز در رشتهٔ ریاضیات آغاز کرد و تحصیلات فوق لیسانس خود را در سال ۱۹۳۱ و تحصیلات دکترای خود را در ۱۹۳۳ در این دانشگاه به پایان رساند.[۱] پایان‌نامهٔ او، که تحت نظارت گوردن توماس وایبرن نوشته شد، تحت عنوان نقشه‌برداری با توابع مقاطع محدود، و مربوط به توپولوژی نقطه-مجموعه بود؛[۴] او دو مقالهٔ دیگر نیز در همین زمینه منتشر کرد.
آیچیسون در سال ۱۹۳۷ دومین مدرک کارشناسی ارشد خود را در رشتهٔ اقتصاد از دانشگاه اورگن دریافت کرد.[۵]
فعالیت حرفه‌ای ویرایش
به دلیل رکود بزرگ، اشتغال به‌عنوان ریاضیدان در آن زمان دشوار بود: او به ۱۴۵ مدرسه برای کار درخواست داد، اما تنها توانست برای یک ترم یک شغل موقت پیدا کند و جایگزین یک معلم بیمار در کالج زنان وستهمپتون دانشگاه ریچموند شود. پس از آن، او از سال ۱۹۳۴ تا ۱۹۳۵ به‌عنوان مدرس آمار در دانشگاه امریکن در واشینگتن، دی.سی. مشغول به کار شد.[۱]
آیچیسون در سال ۱۹۳۵ به پورتلند بازگشت و در سال ۱۹۳۶ برای اداره پیشرفت شغلی کار کرد. او به‌عنوان مدرس آمار به دانشگاه امریکن بازگشت و تا سال ۱۹۳۹ در آنجا ماند، و همزمان برای وزارت کشاورزی ایالات متحده و کمیسیون تجارت بین‌ایالتی نیز کار می‌کرد. او از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۲ به تدریس علم اقتصاد در دانشگاه اورگن مشغول بود و در سال ۱۹۴۲ باری دیگر به کار برای دولت فدرال مشغول شد — این‌بار در زمینهٔ اقتصاد حمل و نقل؛ شغلی که او تا پایان عمر به آن مشغول بود.[۱]
آیچیسون از ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۱ یک آماردان و بعداً یک اقتصاددان حمل و نقل شاغل در کمیسیون بازرگانی بین‌ایالتی بود. او همچنین از ۱۹۴۲ تا ۱۹۴۴ در دانشگاه امریکن سخنرانی می‌کرد و در طول جنگ جهانی دوم نیز به‌عنوان مشار با دفتر حمل و نقل دفاعی همکاری داشت. او از ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۳ ریاست بخش اقتصاد حمل و نقل دفتر حمل و نقل وزارت بازرگانی ایالات متحده را برعهده داشت، اما این بخش در سال ۱۹۵۳ منحل شد.[۱] آیچیسون از ۱۹۵۳ تا ۱۹۷۱ در ادارهٔ پست مشغول به کار بود.[۶] او سپس مدیر تحقیقات حمل و نقل در دفتر حمل و نقل خدمات پستی ایالات متحده شد و هم به‌عنوان زن برتر در خدمات پستی و هم به‌عنوان «نخستین زنی که به یک سمت پستی در سطح سیاست‌گذاری منصوب می‌شد» تبدیل شد.[۲] هنگام بازنشستگی او در ژوئیهٔ ۱۹۷۱،[۱] آیچیسون «یکی از عالی‌رتبه‌ترین زنان در خدمات فدرال بود».[۷]
جوایز و تقدیرنامه‌ها ویرایش
کمیسیون خدمات کشوری ایالات متحده یکی از نخستین جوایز زن فدرال خود را در سال ۱۹۶۱ به آیچیسون اعطا کرد. او از بین بیش از ۲۵٬۰۰۰ نامزد برای دریافت این جایزه انتخاب شد؛[۶] جایزه‌ای که بخشی از رسمیت‌یافتنی بود که اهرم فشاری را در اختیار آیچیسون قرار داد تا رئیس‌جمهور لیندون جانسون را به سمت تهیهٔ پیش‌نویس فرمان اجرایی منع تبعیض جنسیتی در دولت ایالات متحده سوق دهد.[۱]
در سال ۱۹۶۵، او «به دلیل تلاش پیشگامانه در توسعه و به‌کارگیری روش‌های آماری برای تحقیق و تجزیه و تحلیل در زمینهٔ ترافیک و حمل و نقل» به‌عنوان عضو انجمن آماری آمریکا انتخاب شد.[۸] او در سال ۱۹۷۰ برندهٔ جایزه خدمات شغلی لیگ اصلاحات خدمات عمومی ملی شد.[۱] در سال ۱۹۹۷، انجمن فارغ‌التحصیلان جانز هاپکینز جایزهٔ وودرو ویلسون را «به خاطر خدمات دولتی برجسته» به او اعطا کرد.[۷]
تصویر آیچیسون در دسته‌ای از کارت‌های بازی حاوی تصویر ریاضی‌دانان زن برجسته که توسط انجمن زنان در ریاضیات منتشر شد، گنجانده شده‌است.[۹]
مرگ ویرایش
آیچیسون در ۲۲ سپتامبر ۱۹۹۷ بر اثر نارسایی احتقانی قلب در بیمارستان یادبود سیبلی در واشینگتن، دی.سی. درگذشت.[۱][۶]
یادداشت‌ها ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ ۱٫۶ ۱٫۷ ۱٫۸ Green, Judy; LaDuke, Jeanne (2009), "Aitchison, Beatrice", Pioneering Women in American Mathematics: The Pre-1940 PhD's, History of mathematics, vol. 34, American Mathematical Society, pp. 120–121, ISBN 978-0-8218-4376-5. Biography on p.8-12 of the Supplementary Material at AMS
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Equal Opportunities "on Paper"", Women in the U.S. Postal System, Chapter 1: Women in Postal History, Smithsonian National Postal Museum, archived from the original on 10 December 2019, retrieved 2016-07-20.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "September 22: Beatrice Aitchison (1997)". EpiphanyDC (به انگلیسی). 2017-09-18. Archived from the original on October 23, 2020. Retrieved 2020-10-21.
- ↑ بئاتریس آیچیسون در پروژه تبارشناسی ریاضی
- ↑ "Archives West: Beatrice Aitchison papers, 1931-1979". archiveswest.orbiscascade.org (به انگلیسی). Retrieved 2017-12-24.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Pearson, Richard. "RETIRED POSTAL OFFICIAL BEATRICE AITCHISON DIES". Washington Post. Archived from the original on October 22, 2020.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Walker, Billie (June 1997), "Honored for Service, Achievements: Thirteen to Receive Alumni Association Awards", Johns Hopkins Magazine.
- ↑ "New ASA Fellows—1965", The American Statistician, 19 (4): 37–38, 1965, doi:10.1080/00031305.1965.10479746.
- ↑ "Mathematicians of EvenQuads Deck 1". awm-math.org. Retrieved 2022-06-18.