برنامه شاتل‌های فضایی

برنامه شاتل‌های فضایی توسط سازمان ملی هوانوردی و فضایی توسعه یافته‌است. ناسا جهت‌گیری و مدیریت سیستم ترابری به فضا (نامی که ناسا به کل برنامهٔ شاتل فضایی داده‌است) را بر عهده دارد، و این شامل همکاری با آژانس‌های دولتی و بین‌المللی و پروژه‌های مشترک است. ناسا همچنین بازرسی الزامات سفرهای فضایی غیرنظامیان و تجاری را برعهده دارد.

برنامه شاتل‌های فضایی
کشور مبدأایالات متحده آمریکا
سازمان مسئولناسا
وضعیتپایان یافته
تاریخچهٔ برنامه
مدت برنامه۱۹۷۲–۲۰۱۱
نخستین پرواز
نخستین پرواز با سرنشین
واپسین پرواز
موفقیت‌ها۱۳۳
شکست‌ها۱ (اس‌تی‌اس-۵۱-ال)
شکست‌های جزئی۱ (اس‌تی‌اس-۱۰۷)
محوطه‌(های) پرتاب
  • LC-39A
  • LC-39B
اطلاعات حامل
خدمهٔ حاملSpace Shuttle orbiter
حامل(های) پرتابشاتل فضایی
فضاپیمای اندور پس از بازگشت به زمین روی باند فرود

سیستم شاتل فضایی از ۴ عنصر اصلی تشکیل شده‌است: فضاپیمای مدارگرد، موشک‌های پیشرانهٔ سوخت جامد، مخزن خارجی و موتورهای اصلی. مدارگرد توسط قسمت سیستم‌های ترابری فضایی شرکت راکول اینترناشنال در داونی، کالیفرنیا ایجاد شده‌است، که همچنین مسئول یکپارچگی کلی سیستم‌های برنامهٔ شاتل می‌باشد. قراردادهای مدارگرد و یکپارچه‌سازی هر دو زیر نظر پایگاه فضایی جانسون در هیستون، تگزاس می‌باشند.

موشک‌های پیشرانهٔ سوخت جامد توسط شرکت مورتون تیکول در بریگهام، یوتا ساخته‌شده‌اند و نصب نگه‌داری و تنظیم آن‌ها بر عهدهٔ شرکت یونایتد اسپیس بوستر اینکوپریشن انجام می‌شود. مخزن خارجی توسط لاکهید مارتین در پایگاه میچود در نیواورلئان تولید شده و موتورهای اصلی را قسمت راکتدین شرکت راکول در کانوگا پارک، کالیفرنیا می‌سازد. همگی این قراردادها زیر نظر مرکز فضایی مارشال در هانتسویل، آلاباما می‌باشد.[۱]

نگارخانه ویرایش

پانویس ویرایش

  1. «SPACE SHUTTLE PROGRAM». science.ksc.nasa.gov. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۱ آوریل ۲۰۱۱.