بستر ارگاسم
بستر ارگاسم (انگلیسی: Orgasmic platform) نامی است که مسترز و جانسون به بافت ۱/۳ بیرونی واژن دادند که به‌طور قابل توجهی متورم می‌شوند و با انقباض ماهیچه بالابرنده مقعد، دهانه ورودی واژن را تنگ می‌کند. در طول ارگاسم، زنان انقباضات ریتمیکی را در «بستر ارگاسم» تجربه می‌کنند. بستر ارگاسم از طریق تورم پیاز دهلیزی-مهبلی ایجاد می‌شود که دهلیز را تنگ‌تر می‌کند. بستر ارگاسم در واقع باریک شدن و گسترش ۱/۳ پایینی غلاف واژن است.[۱]
منابع ویرایش
- ↑ Jones, Richard E. (2006). Human reproductive biology. Kristin H. Lopez (3rd ed.). Amsterdam: Elsevier Academic Press. ISBN 978-0-12-088465-0. OCLC 61351645.
 | این یک مقالهٔ خرد کالبدشناسی انسان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |