بنی لام

قبیلهٔ عرب، مهم، تاریخی و مشهور از شمال غربی خوزستان، جنوب خوزستان و بخش‌های همسایهٔ عراق است. محدوده آن‌ها از دامنه کوه به جنوب پشت کوه، به سمت رود دجله در عماره و از شرق به جنوب کرخه از شوش گسترش داشت آل عبدالخان از قدرت نفوذ بالایی در این قبیله برخوردار است. بنی لام سابقاً دامداران کوچ رو بودند، اما اکنون عمدتاً یکجانشین هستند و محدوده‌ای از غلات (به جز برنج) را می‌کارند و گوسفند می‌چرانند. (Lorimer, Gazetteer II, p. 1084; Field, pp. 195-96; Persia, pp. 378-79).

((Longrigg, pp. 93-94, 124-26; Lockhart, p. 68.

در طول این آشفتگی دهه ۱۷۵۰ قبل از پایه‌گذاری حکومت زندیه در جنوب غربی ایران، آن‌ها به مشعشعیان در مقابل آل کثیرها در جنگ‌های تقریباً متوالی پیوستند (Kasrawī, pp. 142-50). در قرن ۱۳/۱۹ هم حکومت عثمانی و هم حکومت ایران به‌طور منظم در تنبیه یاغیان بنی لام و همسایگانشان بدون نتیجهٔ محسوسی مداخله کردند؛ عداوتهای بین و میان قبیله‌ای مثل یورش به جاده و آمد و شد رودخانه ادامه یافت. در طول جنگ جهانی اول، بنی لام تحت شیخ غضبان به دعوت ترک‌ها برای جهاد پاسخ داد و نیروهای بریتانیایی را که خط کرخه را در دست داشتند و از خط لوله نفت (Oppenheim, III, pp. 200-04) محافظت می‌کردند به ستوه آورد. در دهه ۱۹۲۰ زمانی که آن‌ها از عراق برای چرای تابستانی حرکت کردند، ستیزه‌های مکرر بین والی پشت کوه و بنی لام، شعله‌ور شد اما در دهه بعدی سربازان حکومت رضاشاه به‌طور مؤثری مقیاس مهاجرت را کاهش دادند و به یکجانشینی شتاب بخشیدند.

منابع

بنو لام . لویمی .عبدالخان