بهم‌تابیدن وسترن یونیون

روش اتصال‌بندی کابل الکتریکی
همچنین به آن به‌هم‌تابیدن سیم‌بان و گره سیم‌بان نیز گفته می‌شود ، اما نباید با حلقه سیم‌بان نامرتبط (یا حلقه پروانه‌ای) اشتباه شود.

به‌هم‌تابیدن وسترن یونیون یا ب‌هم‌تابیدن سیم‌بان روشی برای اتصال کابل برق است که در قرن نوزدهم در زمان معرفی تلگراف توسعه یافت و به نام شرکت تلگراف وسترن یونیون نامگذاری شد. این روش را می‌توان در مواردی استفاده کرد که کابل ممکن است تحت فشار بارگذاری قرار گیرد. طراحی الگوی گِردپیچی باعث می‌شود که اتصال به هنگام کشیدن رساناها به یکدیگر سفت شود.[۳]

قطعات شکل AD مراحل تشکیل یک گره کوتاه وسترن یونیون را نشان می‌دهد. بخش‌های شکل E و F دو تغییر احتمالی «گره بلند» را نشان می‌دهد. این شکل، شکل‌های ۱ و ۲ سیم‌کشی برقی عملی جی‌ام شارپ را با بازبرچسب‌گذاری بازتولید می‌کند.[۱][۲]

پیشینه ویرایش

در سال ۱۹۱۵، سیم‌کشی برقی عملی آن را به عنوان «بسیار پرکاربردترین اتصال» در کار سیم‌کشی برق عملی توصیف کرد.[۴] ناسا این اتصال را در استاندارد فنی خود گنجانده است.[۵][۲]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. Lemau (2010-09-26). "Conductor splices". Electrical Engineering Centre (به انگلیسی). Retrieved 2020-01-22.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "How-To: Splice Wire to NASA Standards". Make: DIY Projects and Ideas for Makers (به انگلیسی). 2012-02-28. Retrieved 2020-01-22. {{cite web}}: Text "Make" ignored (help) خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «:0» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. "Western Union/Lineman Splice". NASA Workmanship Technical Committee. Archived from the original on August 1, 2009.
  4. Sharp, John MacLaren (1915). Practical Electric Wiring. New York and London: D. Appleton and Company. pp. 12–14.
  5. "Workmanship Standard For Crimping, Interconnecting Cables, Harnesses, And Wiring" (PDF). NASA. 2016 [1998]. p. 71.


  این مقاله حاوی محتوای تحت مالکیت عمومی از وبگاه‌ها یا اسناد ادارهٔ کل ملی هوانوردی و فضا است.