به ملازمان سلطان که رساند این دعا را

غزلی با مطلع «به ملازمان سلطان که رساند این دعا را» ششمین غزل از دیوان حافظ به تصحیح قاسم غنی و محمد قزوینی است.

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟
زبان	فارسی
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۷
بحر	فعلات فاعلاتن فعلات فاعلاتن (رمل مثمن مشکول)
متن
به ملازمانِ سلطان که رساند این دعا را؟ که به شُکرِ پادشاهی زِ نظر مَران گدا را ز رقیبِ دیوسیرت به خدای خود پناهم مَگَر آن شهابِ ثاقب مددی دهد خدا را! مُژِه‌یِ سیاهتَ ارْ کرد به خونِ ما اشارت ز فریبِ او بیندیش و غلط مکن نگارا دلِ عالمی بِسوزی چُو عِذار بَرفُروزی تو از این چه سود داری که نمی‌کنی مدارا همه‌شب در این اُمیدم که نسیم صبحگاهی به پیام آشنایان بنوازد آشنا را چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی دل و جان فدای رویت بنما عِذار ما را به خدا که جرعه‌ای دِه تو به حافظ سحرخیز که دعایِ صبحگاهی اثری کند شما را ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیح محمد علی فروغی و قاسم غنی
⇒ ⇐

شهریار، شعر «علی ای همای رحمت» را از این شعر تضمین کرده است و بیت پنجم از این غزل یعنی «همه شب در این امیدم که نسیم صبحگاهی؛ به پیام آشنایی بنوازد آشنا را» در شعر خود آورده است.