بوئینگ بی-۲۹ سوپرفورترس

بوئینگ بی-۲۹ سوپرفورترس (به انگلیسی: Boeing B-29 Superfortress) یک بمب‌افکن سنگین بود که عمدتاً توسط ایالات متحده در جنگ جهانی دوم و جنگ کره مورد استفاده قرار می‌گرفت. این هواپیما بمب‌افکن، در بمباران ژاپن در جنگ جهانی دوم و هواپیمایی بود که بمب‌های اتمی را بر روی هیروشیما و ناگاساکی انداخت. بی-۲۹ تنها هواپیمایی است که تاکنون در نبرد از جنگ‌افزار هسته‌ای استفاده کرده‌است.

بی-۲۹ سوپرفورترس
یک بی-۲۹ سوپرفورترس نیروهای هوایی ایالات متحده
کاربری بمب‌افکن راهبردی، بمب‌افکن سنگین
کشور سازنده آمریکا
تولیدکننده بوئینگ
نخستین پرواز ۲۱ سپتامبر ۱۹۴۲
معرفی‌شده در ۸ مه ۱۹۴۴
بازنشستگی ۲۱ ژوئن ۱۹۶۰
وضعیت بازنشسته
کاربر اصلی نیروهای هوایی ایالات متحده
نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا
نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا
ساخته‌شده ۱۹۴۳-۱۹۴۶[۱]
تعداد ساخته‌شده ۳٬۹۷۰
هزینه هر فروند ۶۳۹٬۱۸۸ دلار[۲] (۳٬۳۹۲٬۳۹۶/۶۰ دلار هزینه پیش‌نمونه)[۳]
گونه‌ها بوئینگ کی‌بی-۲۹ سوپرفورترس
بوئینگ ایکس‌بی-۳۹ سوپرفورترس
بوئینگ بی-۵۰ سوپرفورترس
توسعه‌یافته به بوئینگ ۳۷۷ استراتوکروزر
توپولف تو-۴

بی-۲۹ یک بمب‌افکن سنگین ملخ‌دار چهار موتوره آمریکایی است که توسط بوئینگ طراحی شده و عمدتاً توسط ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم و جنگ کره به پرواز درمی‌آمد. لقب سلف این هواپیما «بوئینگ بی-۱۷ فلایینگ فورترس» (بی-۱۷ دژ پروازکننده) بود و لقب سوپرفورترس (اَبَردژ) برای بی-۱۹ در ادامه این نوع نام‌گذاری انتخاب شده‌است.

بوئینگ بی-۲۹ سوپرفورترس برای بمباران راهبردی در ارتفاع بالا طراحی شده‌است، اما همچنین در بمباران آتش‌زا در ارتفاع کم در شب و در انداختن مین‌های دریایی برای محاصره ژاپن عملکردی ممتاز داشت.

به عنوان یکی از بزرگترین هواپیماهای جنگ جهانی دوم، بی-۲۹ دارای فناوری پیشرفته‌ای بود، از جمله کابین تحت فشار، ارابه فرود دو چرخه سه‌تایی و یک سامانه رایانه‌ای آنالوگ کنترل آتش که برای توپچی و یک افسر کنترل آتش، هدایت چهار برجک مسلسل را از راه دور فراهم می‌کرد.

هزینه ۳ میلیارد دلاری طراحی و تولید آن (معادل ۴۳ میلیارد دلار امروز)، که بسیار بیشتر از هزینه ۱٫۹ میلیارد دلاری پروژه منهتن بود، پروژه بی-۲۹ را میتوان به گران‌ترین پروژه جنگ جهانی تبدیل کرد.[۴][۵] طراحی پیشرفته بی-۲۹ باعث شد که در طول دهه ۱۹۵۰ در نقش‌های مختلف در خدمت باقی بماند. این هواپیما در اوایل دهه ۱۹۶۰ و پس از آن‌که ۳۹۷۰ فروند از آن ساخته شده‌بود، بازنشسته شد.

اتحاد جماهیر شوروی (سابق) بعدها از طریق مهندسی معکوسِ بدون مجوز از طرح بی-۲۹ آمریکایی، هواپیمای توپولف تو-۴ را تولید کرد. امروزه بیست فروند بی-۲۹ در نمایشگاه‌های هوایی در حالت بدون پرواز قرار دارند. تنها دو فروند از این نوع هواپیما که «فیفی» و «داک» نام گرفته‌اند، هنوز پرواز می‌کنند.[۶]

کاربران ویرایش

  استرالیا
  بریتانیا
  ایالات متحده آمریکا
  اتحاد جماهیر شوروی

همچنین ببینید ویرایش

توسعه مرتبط

هواگردهای با عملکرد، پیکربندی و یا دوره زمانی مشابه

فهرست‌های مرتبط

منابع ویرایش

  1. "Boeing B-29." Boeing. Retrieved: 5 August 2010.
  2. Knaack 1988, p. 486.
  3. Associated Press, "Cost of B-29 Bomber Reduced Four-Fifths", The San Bernardino Daily Sun, San Bernardino, California, Sunday 15 October 1944, Volume 51, page 2.
  4. O'Brien, Phillips Payson (2015). How the War Was Won (First ed.). Cambridge University Press. pp. 47–48. ISBN 978-1-107-01475-6.
  5. "B-29 Superfortress, U.S. Heavy Bomber". The Pacific War Online Encyclopedia. © 2009 by Kent G. Budge. Retrieved 1 April 2018.
  6. Waller, Staff Sgt. Rachel (17 July 2016). "B-29 'Doc' takes to the skies from McConnell". پایگاه نیروی هوایی مک‌کانل. Retrieved 2 July 2017.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Boeing B-29 Superfortress». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.

پیوند به بیرون ویرایش