بورس شانگهای
بورس شانگهای (به چینی: 上海证券交易所) بازار بورس اوراق بهادار در کشور چین است، که در سال ۱۸۸۶ تاسیس شد و هم‌اکنون با ارزش بازاری معادل ۲٫۷ تریلیون دلار، پنجمین بازار بورس جهان محسوب می‌شود. بورس شانگهای و بورس شنژن، دو بازار بورس اوراق بهادار در جمهوری خلق چین می‌باشند.
بورس شانگهای یکی از سه بورس اوراق بهادار است که به طور مستقل در کشور چین فعالیت می کند، دو مورد دیگر بورس اوراق بهادار، بورس های اوراق بهادار پکن و بورس اوراق بهادار شنژن هستند. بورس شانگهای سومین بازار سهام بزرگ جهان از نظر ارزش بازار است بورس شانگهای همچنین بزرگترین بورس اوراق بهادار آسیا است. برخلاف بورس هنگ کنگ، بورس اوراق بهادار شانگهای هنوز کاملاً به روی سرمایه گذاران خارجی باز نیست و اغلب تحت تأثیر تصمیمات دولت مرکزی قرار می گیرد و علت آن کنترل حساب هایی است که توسط مقامات کشور چین اعمال می شود.
تاریخچه ویرایش
در سال 1891، شانگهای اولین سیستم مبادله چین را تأسیس کرد. بورس فعلی در 5 آبان 1369 مجدداً تأسیس شد و در 28 آذر همان سال شروع به کار کرد. این یک سازمان غیرانتفاعی است که مستقیماً توسط کمیسیون تنظیم مقررات اوراق بهادار چین (CSRC) اداره می شود. تاریخچه: تشکیل شهرک بین المللی در شانگهای نتیجه معاهده نانکینگ 1842 (که به جنگ اول تریاک پایان داد) بود و توافقات بعدی بین دولت های چین و دولت های خارجی برای توسعه تجارت خارجی در چین بسیار مهم بوده است. بازار معاملات اوراق بهادار در شانگهای در اواخر دهه 1860 تاسیس شد.
اولین فهرست سهام در ژوئن 1866 ایجاد شد و در آن زمان تسویه حساب بین المللی شانگهای شرایط مساعدی را برای ظهور بازار سهام را ایجاد کرده بود. در دهه‌های 1880 و 1890، در طول زمان رونق سهام معدن، بازرگانان خارجی «انجمن سهامداران شانگهای» را که مقر آن در شانگهای بود، به عنوان اولین بورس اوراق بهادار چین تأسیس کردند. در سال 1904، انجمن برای ثبت در هنگ کنگ بر اساس مقررات شرکت ها درخواست کرد و به "بورس بورس شانگهای" تغییر نام داد. عرضه اوراق بهادار عمدتاً از شرکت‌های محلی صورت می‌گرفت.
در روزهای اولیه، بانک ها بر سهام خصوصی تسلط داشتند، اما تا سال 1880، تنها بانک های محلی هنگ کنگ و شانگهای باقی ماندند. بعداً در سالهای 1920 و 1921 به ترتیب "بورس اوراق بهادار و کالای شانگهای" و "بورس بازرگانی چینی شانگهای" شروع به کار کردند. در نهایت در سال 1929 ادغام تین دو مجموعه صورت گرفت و "بورس بورس شانگهای" شروع به فعالیت کرد. مجموعه های کشتیرانی، بیمه و اسکله تا سال 1940 ادامه یافتند اما پس از معاهده شیمونوسکی در سال 1895، که به ژاپن و سایر کشورهایی که با چین معاهده داشتند، اجازه داد تا کارخانه‌هایی در شانگهای و سایر بنادر معاهده تأسیس کنند، تحت الشعاع سهام صنعتی قرار گرفتند. مزارع لاستیک در دهه دوم قرن بیستم به اصلی ترین بخش تجارت سهام تبدیل شدند.
در دهه 1930، شانگهای به عنوان مرکز مالی آسیا ظاهر شد، جایی که سرمایه‌گذاران چینی و خارجی می‌توانستند سهام، اوراق قرضه، اوراق قرضه دولتی و آتی را معامله کنند. پس از اینکه نیروهای ژاپنی شهرک بین المللی شانگهای را در 8 دسامبر 1941 اشغال کردند، عملیات بورس شانگهای ناگهان متوقف شد. در سال 1946، بورس شانگهای فعالیت خود را از سر گرفت و 3 سال بعد در سال 1949 پس از وقوع انقلاب کمونیستی، مجدداً بسته شد. .
پس از پایان انقلاب فرهنگی و به قدرت رسیدن دنگ شیائوپینگ، چین در سال 1978 مجدداً به روی جهان خارج باز شد. در طول دهه 1980، بازار اوراق بهادار چین همگام با اصلاحات اقتصادی کشور و گشایش و توسعه اقتصاد بازار سوسیالیستی تکامل یافت. در 26 نوامبر 1990، بورس اوراق بهادار شانگهای مجدداً تأسیس شد و چند هفته بعد در 19 دسامبر عملیات آغاز شد.
بورس شانگهای تا سال 1997 تحت کنترل شهرداری بود و تا سال 1997 به عنوان یک "نقطه آزمایشی" نامیده می شد. مبادلات نقش مشروعی در اقتصاد بازار سوسیالیستی داشتند. در سال 2019، بورس اوراق بهادار شانگهای، بازار STAR را راه‌اندازی کرد که تنها شرکت‌های مرتبط با فناوری را به عنوان رقیب NASDAQ نشان می‌داد.
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Shanghai Stock Exchange». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۸ اکتبر ۲۰۱۱.
- مشارکت‌کنندگان ویکی پدیا. "Shanghai Stock Exchange" در دانشنامه ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی شده در 24 آپریل 2024.
- برگرفته از تاریخچه‌ی بورس شانگهای و اقتصاد چین