بیدخش واژه‌ای اوستایی به معنای وزیر یا صدراعظم است[۱] . در بعضی از منابع ایران باستان از این واژه به عنوان لقب جاماسب (وزیر گشتاسپ ) نام برده شده. در منابع دیگر جاماسب با القابی همچون فرزانه، حکیم و عالم نیز خطاب و ستوده شده است[۲]. جاماسب بیدخش به همراه برادرش فرشوشتر از اولین ایمان آورندگان به زرتشت بودند. بهرام بیضایی نمایشنامه‌ای به نام «کارنامه‌ی بُندارِ بیدَخش» دارد.

منابع

ویرایش
  1. گارگین فتایی، فصلنامه فرهنگی پیمان - شماره 34 تحلیلی بر واژهٔ اسب در فرهنگ ایران باستان... بایگانی‌شده در ۱۶ آوریل ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine
  2. فرید قاسملو، دانشنامه جهان اسلام جاماسب حکیم

پیوند به بیرون

ویرایش