تاریخ هیجده‌ساله آذربایجان
تاریخ هجده سالهٔ آذربایجان یا سرنوشت گردان و دلیران نوشته احمد کسروی دنبالهٔ کتاب تاریخ مشروطه ایران است. در این کتاب تحولات ایران با محوریت آذربایجان پس از فتح تهران و شکست استبداد صغیر (۱۲۸۸ خورشیدی) تا مرگ شیخ محمد خیابانی در ۱۲۹۹ بررسی می‌گردد. کسروی در کتاب تاریخ مشروطه ایران به‌طور مفصل وقایع پیش از شروع جنبش مشروطه از ۱۲۸۴ تا ۱۲۸۸ خورشیدی را به رشته تحریر درآورده است. [۱][۲]
 روی جلد اول | |
| نویسنده(ها) | احمد کسروی |
|---|---|
| کشور | تهرانایران |
| زبان | فارسی |
| موضوع(ها) | تاریخ مشروطیت |
| گونه(های) ادبی | تاریخ‌نگاری |
| ناشر | انتشارات امیرکبیر |
تاریخ نشر | ۱۳۱۹ |
 عده‌ای از اعضای گروه فوج نجات تبریز. سال ۱۹۰۹ میلادی. | |
| شاهان قاجار | |
|---|---|
نام | دورهٔ پادشاهی |
۱۱۷۵–۱۱۶۱ | |
کسروی مطالب تاریخ انقلاب مشروطه ایران و تاریخ هیجده ساله را به صورت مقاله‌های دوره‌ای در مجله پیمان منتشر می‌کرد و در سال ۱۳۱۹ آنها را به صورت کتاب عرضه نمود. او در تاریخ هجده ساله آذربایجان وقایع این منطقه را محور قرار داده و سیر تاریخی ۱۸ ساله مشروطه را دنبال نموده و با همان روش نگارش تاریخ انقلاب مشروطه ایران بر روایت مستند تاریخی پس از فتح تهران پرداخته است.[۳]
از نظر برخی، بررسی تاریخ مشروطه، سرآغاز بروز و ظهور عینی تقابل کسروی با شیعه و قشر روحانیت است.[۴]
پانویسویرایش
- ↑ ««تاریخ مشروطه ایران» روایتی دقیق ازدوران پرفراز ونشیب مشروطه». خبرگزاری شبستان.
- ↑ عبدالحسین نوائی. «تاریخ مشروطه ایران». دانشنامه جهان اسلام.
- ↑ «مشروطه در قاب سه نسل». روزنامه شرق. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ دسامبر ۲۰۱۵.
- ↑ «تاریخ‌نگاری‌های احمد کسروی ترکیبی از اغراضِ شخصی و ضدیت با دین». خبرگزاری کار ایران.
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
احمد کسروی، تاریخ هجده ساله آذربایجان
 | این یک مقالهٔ خرد کتاب است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |