ویکی‌پدیا

چینن ترو

(تغییرمسیر از ترو چینن)
در این نام ژاپنی، «چینن» نام خانوادگی است.

چینن ترو (به ژاپنی: 知念 辉夫 یا Chinen Teruo)، زاده ۸ ژوئن ۱۹۴۱، استاد شناخته شده کاراته گوجوریو اوکیناوایی است.[۱] او سازمان بین‌المللی جوندوکان را بنیان نهاد و موفق به کسب عنوان شیهان شده‌است.[۱][۲] وی از شاگردان میاگی چوجون (بنیان‌گذار سبک گوجوریو کاراته) و دارای دان ۹ در کاراته بوده است.[۳][۴]

چینن ترو
زادهٔ۸ ژوئن ۱۹۴۱
کوبه، استان هیوگو، ژاپن
درگذشت۹ سپتامبر ۲۰۱۵ (۷۴ سال)
اسپوکن، واشینگتن، آمریکا
دیابت، بیماری کلیوی
سبکگوجوریو کاراته
استاد(ها)میاگی چوجون، میازاتو ئه‌ایچی، هیگااونا موریو
ردهدان ۹ کاراته

زندگی ویرایش

او در ۸ ژوئن ۱۹۴۱ در شهر کوبه در استان هیوگو ژاپن در خانواده‌ای با اجداد ژاپنی و اوکیناوایی به دنیا آمد.[۱][۵][۶][۷] پدر او، چینن سیشو، یکی از اساتید هنرهای رزمی اوکیناوا بود و در نیروی دریایی پادشاهی ژاپن خدمت می‌کرد. او به جنگ‌افزارهای اوکیناوایی بسیاری تسلط داشت.[۱][۵] مادر او ژاپنی بود.[۵] پدربزرگ او، چینن ماتسو، مربی تمام‌وقت شوری‌ته بود.[۱][۵] عموی او، چینن ماسامی، از دودمان استادان سبک یامانی ریو کوبودو بود.[۶][۸]

پدر اوکیناوایی او راه ژاپنی‌ها را برگزید و این شامل نام او نیز می‌شد که برای فرزندانش هم باقی‌ماند.[۸] او در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۹۷ گفت: "از آنجا که پدرم یک افسر نیروی دریایی ژاپن بود، را ژاپنی‌ها را برگزیده و نام ماسا را از نام خود و فرزندانش برداشت. پس از آن برادرانم و من، نام‌های ژاپنی (آکیرا، هیروکازو و ترو) را بکار بردیم. دیگر نام‌های چینی و دودمان ماسا را بکار نبردیم!"[۸]

پدر ترو در سال ۱۹۴۴ مرد؛ هنگامی که ناخدای کشتی‌اش غرق شدن کشتی را بر تسلیم آن به نیروهای متفقین ترجیح داد.[۶] پس از آن هنگامی که او تنها پنج سال داشت خانواده‌اش (مادر و خواهر و برادرانش) به شهر شوری در اوکیناوا بازگشته و سپس در شهر ناها ماندگار شدند؛ جایی که عموی او در آن یک افسر پلیس بود.[۱][۵][۶] مادرش در یک پایگاه نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا کاری پیدا کرد.[۶] خانه ترو تنها سه خانه پایین تر از دوجوی میاگی چوجون قرار داشت. او با وجود تاریخچه حضور خانواده‌اش در سبک دیگری از کاراته، آموزش‌هایش را در سبک میاگی شروع کرد و ادامه داد.[۷]

پیشینه در کاراته ویرایش

بر مبنای برخی منابع، چینن تمرین کاراته را در سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۲، نزد میاگی چوجون، بنیان‌گذار گوجوریو، شروع کرده است، ولی در منابعی دیگر گفته‌شده که او کاراته را نزد میازاتو ئه‌ایچی در سال ۱۹۵۴ شروع کرده‌است؛[۱][۵][۶][۹][۱۰] اما در هر دو حالت او در نوجوانی تحت تعلیم میاگی نیز بوده‌است[۱][۶][۱۰] اما میازاتو مربی اصلی او بوده‌است.[۹][۱۱] پس از ۶ سال تمرین کاراته، او موفق به کسب کمربند مشکی شد.[۶]

در ۱۹۵۹ یا ۱۹۵۸، او اوکیناوا را ترک کرد و به دوستش هیگااونا موریو در توکیو ملحق شد که به تازگی دوجویی برای آموزش کاراته در آنجا ایجاد کرده‌بود.[۱][۸] در آنجا بود که چینن به هیگااونا جنبه‌های تکنیکی گوجوریو اوکیناوایی را آموزش داد.[۱] در ۱۹۶۹ او به آمریکا رفت و در مدرسه کاراته در شهر اسپوکن به عنوان راهنمای تکنیکی مشغول به کار شد.[۱][۸][۱۰] او قرار بود تنها سه ماه در آنجا بماند اما ماندگار شد و امروزه مرکز فعالیت‌های سازمان کاراته اوست.[۵][۸][۱۲][۱۳][۱۴][۱۵] در ۱۹۷۲، میازاتو، درجه چینن را به دان ۴ ارتقا داد.[۶]

در سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۹،او به اروپا و آفریقای جنوبی سفرهایی کرد و به آموزش کاراته سرگرم بود.[۱][۸] او از ۱۹۷۹ تا ۱۹۸۴ به عنوان مشاور تکنیکی در سازمان فدراسیون بین‌المللی کاراته گوجوریو اوکیناوایی (IOGKF) که بدست هیگااونا موریو اداره می‌شد مشغول به کار بود.[۱] او در ۱۹۸۴ سازمان کاراته خودش را بنیان‌گذاری کرد که دیگر به IOGKF وابسته نبود.[۱][۱۶] او در سال ۱۹۸۷ به ترجمه کتاب «کاتاهای کلاسیک کاراته اوکیناوایی» کمک کرد.[۱۷] در سال ۱۹۸۷ به آموزش کاتا در ونکوور پرداخت.[۱۸] در حدود سال ۱۹۹۱، میازاتو، چینن را به دان ۷ ارتقا داد.[۶]

در ۱۹۹۵ او به خاطر بیماری دیابت تشخیص داده‌نشده‌ای بیمار شد[۸] ولی به آموزش کاراته در اروپا و آفریقا جنوبی و ریاست سازمان کاراته بین المللی جوندوکان کماکان ادامه داد[۱۰][۱۹] او هم‌اکنون دارای درجه دان ۹ است.[۳][۴] او در ۱۹۹۷ درباره آیندۀ کاراته در آمریکا گفت:

«امیدوارم نسل آینده تنها به فکر رشد تکنیکی نباشند بلکه به دراختیار گذاشتن آموخته‌های خود به دیگران نیز بپردازند. مردم باید به سنت‌ها وفادار بوده و آنها را از دست ندهند. در گذشته‌ها در چین و اوکیناوا، آموزش‌ها در پشت درهای بسته انجام می‌شد. اما امروزه به خاطر رسانه ها، کاراته دیگر یک راز نیست. امروزه به اشتراک گذاری بیشتری وجود دارد.»[۸]

پانویس ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ Pereira, L. (c. 2007): Teruo Chinen Shihan: Jundokan Goju Ryu Retrieved on April 6, 2010; link has expired, as at July 21, 2011.
  2. ↑ Kane, L. A., & Wilder, K. (2005): The Way of Kata: A comprehensive guide to deciphering martial applications (p. 247). Boston, MA: YMAA Publication Center. (ISBN 978-1-59439-058-6)
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ World Union of Karate-Do Federations Bulletin بایگانی‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine (2009). Retrieved on April 6, 2010.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Jundokan International Florida USA Dojo (c. 2010). Retrieved on April 8, 2011.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ ۵٫۴ ۵٫۵ ۵٫۶ Hefner, K. (1998): "The Old School: From training to philosophy, Teruo Chinen stresses the old ways of Goju-Ryu Karate." Black Belt, 36(1):32–35, 38.
  6. ↑ ۶٫۰۰ ۶٫۰۱ ۶٫۰۲ ۶٫۰۳ ۶٫۰۴ ۶٫۰۵ ۶٫۰۶ ۶٫۰۷ ۶٫۰۸ ۶٫۰۹ Hunt, R. (2007): Teruo Chinen: An ancient man in a modern world بایگانی‌شده در ۳۰ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine (December 23, 2007). Retrieved on April 6, 2010.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Seido Ryu Karate: Chinen Sensei بایگانی‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine (c. 2009). Retrieved on April 6, 2010.
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ ۸٫۵ ۸٫۶ ۸٫۷ ۸٫۸ Tran, D. (1997): Bridging past and future: An interview with Teruo Chinen بایگانی‌شده در ۲۰ ژوئیه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine (May 31, 1997). Retrieved on April 6, 2010.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Nardi, T. J. (1985): "Learning Goyu-ryu Karate from the Source—Chojun Miyagi." Black Belt, 23(6):28–32, 126–129.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ ۱۰٫۳ USA Dojo: Teruo Chinen, Sensei بایگانی‌شده در ۲۹ آوریل ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine (2010). Retrieved on April 6, 2010.
  11. ↑ Kogan, D., & Kim, S.-J. (1996): Tuttle dictionary of the martial arts of Korea, China & Japan (p. 193). Rutland, VT: Tuttle. (ISBN 978-0-8048-2016-5)
  12. ↑ Cogan, M. (2003): A Goju Ryu Guidebook: The Kogen Kan Manual for Karate (p. 34). Victoria, Canada: Trafford. (ISBN 978-1-55395-846-8)
  13. ↑ Anonymous (1983): Karate: Hard yet gentle The Spokesman-Review (October 25, 1983, p. 17). Retrieved on April 6, 2010.
  14. ↑ Jundokan Internacional de Portugal بایگانی‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine (c. 2009). Retrieved on April 6, 2010.
  15. ↑ David, M. (c. 2009): History and lineage: Goju-ryu Karate بایگانی‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۱۳ توسط Wayback Machine Retrieved on April 6, 2010.
  16. ↑ Kobukan Karate Club: Our Instructors[پیوند مرده] (c. 2009). Retrieved on April 6, 2010.
  17. ↑ McCarthy, P. (1987): Classical Kata of Okinawan Karate. Burbank, CA: Ohara. (ISBN 978-0-89750-113-2)
  18. ↑ Anonymous (1987): "Chinen conducts kata workshop." Black Belt, 25(4):116.
  19. ↑ Bishop, M. (1999): Okinawan Karate: Teachers, styles and secret techniques (2nd ed., p. 33). Boston, MA: Tuttle. (ISBN 978-0-8048-3205-2)

منابع ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=چینن_ترو&oldid=38251818»