تَرید، تَریت، تَلیت، تِلیت یا تیلیت، نان خرد و ریز شده و ترشده در مایعاتی مثل شیر، دوغ، آبگوشت و سایر غذاها است.[۱]

ترید در ادب فارسی

ویرایش

ترید در سروده‌ها:

سنایی: «ور به شرع سیدی آگاهی از سر خدای آب حنا بر ترید و سنگ بر رخسار کو».

مولوی: «بر در آن منعمان چرب دیک میدوی بهر ترید مرده ریگ».

عبید زاکانی در منتخب عطایی: «گفتند اگر می‌خواهی درد ساکن شود آن سگ را ترید بخوران».

ابواسحاق شیرازی: «کشکبا گرچه غلیظ است تریدش باید پند ما گوش کن و در عمل آور زنهار».[۱]

پانویس

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «لغتنامه دهخدا، مدخل ترید». دانشگاه تهران، مؤسسه لغتنامه دهخدا. دریافت‌شده در ۲۹ آوریل ۲۰۲۲.