تعطیلات مستر بین
تعطیلات مستر بین (به انگلیسی: Mr. Bean's Holiday) یک فیلم کمدی سال ۲۰۰۷ محصول بریتانیا به کارگردانی استیو بندلاک و نویسندگی همیش مک‌کول و رابین دریسکول براساس یک داستان نوشته شده توسط سایمن مک‌برنی است. این فیلم براساس سریال بریتانیایی مستر بین که توسط روآن اتکینسون و ریچارد کرتیس ساخته شده‌است. این فیلم دنباله مستقل بین (۱۹۹۷) است. اتکینسون بازیگر نقش اصلی و مکس بالدری، ایما دو کون، ویلم دفو و کارل رودن در نقش مکمل هستند. در این فیلم، مستر بین برنده سفر به کن، فرانسه می‌شود، اما در راهش، وقتی با پسر یک فیلم‌ساز روسی و بازیگر زن مشتاق سفر می‌کند، با یک آدم‌ربا و برنده جایزه اشتباه گرفته می‌شود.
| تعطیلات مستر بین | |
|---|---|
 | |
| کارگردان | استیو بندلاک |
| تهیه‌کننده | اریک فلنر پیتر بنت جونز تیم بوان |
| نویسنده | روآن اتکینسون همیش مک‌کول رابین دریسکول |
| داستان | سایمن مک‌برنی |
| بازیگران | روآن اتکینسون مکس بالدری ایما دو کون آنتوان دو کون ویلم دفو |
| موسیقی | هاوارد گودال |
| فیلم‌بردار | باز اروین |
| تدوین‌گر | تونی کرانستون |
شرکت تولید | |
| توزیع‌کننده | یونیورسال پیکچرز |
تاریخ‌های انتشار | ۲۴ مارس ۲۰۰۷ (بریتانیا) ۳۰ مارس ۲۰۰۷ (آمریکا) |
مدت زمان | ۸۹ دقیقه |
| کشور | بریتانیا فرانسه آمریکا |
| زبان | انگلیسی، فرانسوی، روسی |
| هزینهٔ فیلم | ۲۵ میلیون دلار |
| فروش گیشه | ۲۲۹ میلیون دلار |
این فیلم توسط استودیوکانال، ورکینگ تایتل فیلمز و تولیدات تایگر اسپکت تولید شده‌است. این فیلم توسط یونیورسال پیکچرز در ۳۰ مارس ۲۰۰۷ در بریتانیا و در ۲۴ اوت ۲۰۰۷ در آمریکا اکران شد. اگرچه عموماً به عنوان یک پیشرفت نسبت به نسخه قبلی خود در نظر گرفته می‌شد. این فیلم همچنین یک موفقیت تجاری بود و ۲۳۲٫۲ میلیون دلار در سراسر جهان در مقابل بودجه ۲۵ میلیون دلاری فروخت.
داستانویرایش
در یک روز بارانی در لندن، مستر بین در یک قرعه‌کشی برنده سفر به کَن، یک دوربین فیلم‌برداری، و ۲۰۰ یورو پول می‌شود. پس از ورود به فرانسه، بین در رستوران Le Train Bleu هنگام خوردن غذای دریایی خرابکاری می‌کند و از کارگردان روسی، امیل داچفسکی می‌خواد که از او هنگام ورود به قطار فیلم بگیرد. با این حال، بین دوباره از او درخواست فیلم‌برداری مجدد کرد تا اینکه قطار به همراه بین و پسر داچفسکی، استپان حرکت می‌کند و داچفسکی جا می‌ماند.
بین و استپان در ایستگاه بعدی پیاده می‌شوند، قطاری که داچفسکی سوار آن شده بدون توقف از آنجا عبور می‌کند؛ او تابلویی را نشان می‌دهد که در آن یک شماره تلفن نوشته شده‌است تا استپان با آن تماس بگیرد؛ اما به دلیل معلوم نبودن سه رقم آخر، بین بارها با شماره‌های ناموفق تماس می‌گیرد. بین و استپان سوار قطار بعدی می‌شوند، اما چون بین کیف پول، پاسپورت و بلیطش را روی باجه تلفن جا گذاشته‌است، هر دو از قطار بیرون انداخته می‌شوند.
برای به‌دست آوردن مقداری پول، بین به عنوان یک خواننده آواز می‌خواند و برای خودش و استپان غذا و بلیط سفر به کَن می‌خرد. درحالی که، بلیط بین بر اثر باد گم می‌شود و زیر پای مرغی گیر می‌کند که کشاورزی آن خروس را در کامیون خود می‌گذارد و بین با دوچرخه آن کامیون را تا مزرعه تعقیب می‌کند، جایی که به دلیل تعداد زیاد مرغ‌ها نمی‌تواند بلیطش را پیدا کند. سرانجام بین تصمیم می‌گیرد که به تنهایی و با پای پیاده به سفر خود ادامه دهد. او در دهکده‌ای عجیب بیدار می‌شود که در معرض حمله سربازان نازی است. سرانجام مشخص می‌شود که یک تبلیغ ماست به کارگردانی فیلم‌ساز آمریکایی، کارسون کلای است. بین برای مدت کوتاهی در تبلیغات در نقش یکی از سربازان بازی می‌کند تا اینکه به دلیل استفاده از دوربین خود در آگهی اخراج می‌شود و به‌طور اتفاقی باعث انفجار مجموعه در حین شارژ دوربین خود می‌شود.
در حین مسافرت، او با یک ماشین مینی شبیه ماشین خودش که توسط بازیگر مشتاق، سابین هدایت می‌شود، مواجه می‌شود و سوار آن می‌شود. او هم‌مسیر بین است و به جشنواره کَن می‌رود. جایی که فیلم جدید او به کارگردانی کارسون، Playback Time، ارائه می‌شود. این دو نفر در یک کافه توقف می‌کنند. جایی که بین استپان را مشاهده می‌کند و سابین تصمیم می‌گیرد که او را با آنها ببرد. بین معتقد است که استپان پسرش است. روز بعد، هر سه نفر به لطف رانندگی بین در شب زمانی که سابین به خواب می‌رود به کن می‌رسند.
در یک پمپ بنزین، سابین در اخبار می‌بیند که او و بین مظنون به ربودن استپان هستند. در عجله برای نمایش فیلم Playback Time که تنها در یک ساعت بعد آغاز می‌شود، تصمیم می‌گیرد که برای رفع سوءتفاهم‌ها به پلیس مراجعه نکند و در عوض بین و استپان را به عنوان مادر و دخترش مبدل می‌کند تا در جشنواره شناسایی نشود. در طول اولین نمایش، مخاطب در ابتدا بی‌علاقگی به فیلم را نشان می‌دهد و سابین متوجه می‌شود که نقش او در فیلم حذف شده و بین را وادار می‌کند تا دوربین فیلم‌برداری خود را به پروژکتور وصل کند و تصاویر فیلم را با تصاویر خاطرات ویدیویی خود جایگزین کند. فیلم‌های دوربین از شیطنت‌های بین به‌طرز شگفت‌آوری با روایت فیلم مطابقت دارد، و کارسون، سابین و بین همگی مورد تشویق ایستاده قرار می‌گیرند درحالی که استپان دوباره به والدینش می‌پیوندد.
بین از در پشتی تئاتر خارج می‌شود و در نهایت به ساحل کن می‌رسد، جایی که او، سابین، استپان، کارسون و گروهی از دیگر مردم یک موسیقی بزرگ پایانی به نام "La Mer" را تقلید می‌کنند.
بعد از پایان تیتراژ، بین را می‌توان دید که روی ماسه با پایش می‌نویسد «FIN» (پایان). به محض اتمام کار، باتری دوربین تمام می‌شود.
بازیگرانویرایش
- روآن اتکینسون در نقش مستر بین
- ایما دو کون در نقش سابین
- مکس بالدری در نقش استپان داچوسکی
- ویلم دیفو در نقش کارسون کلای
- ژان روشفور در نقش Maître d'Hôtel
- کارل رودن در نقش امیل داچوسکی
- کاترین هوسمالین در نقش مأمور بلیط
- اوربن کنسلر در نقش راننده اتوبوس
- استفان دباک در نقش کنترل‌کننده ترافیک
- ژولی فریه در نقش اولین تبلیغ
- لیلی اتکینسون در نقش لیلی
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Mr. Bean's Holiday»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۲۶ سپتامبر ۲۰۰۸).