امت اسلام (جنبش)

(تغییرمسیر از جنبش امت اسلام)

اُمَت اسلام[۲][۳][۴] (انگلیسی: Nation of Islam) به اختصار NOI جنبشی اسلامی است که در ۴ ژوئیه ۱۹۳۰ در دیترویت ایالات متحده به دست والاس فرد محمد تأسیس شد.[۵] اهداف آن بهبود شرایط معنوی، ذهنی، اجتماعی و اقتصادی سیاه‌پوستان آمریکایی در ایالات متحده و در سراسر جامعه بشری عنوان شده‌اند.[۶] امت اسلام به عنوان قدیمی‌ترین گروه ملی‌گرای سیاه‌پوستان آمریکا شناخته می‌شود.[۷] این گروه به آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار برنامه‌های خدمات اجتماعی ارائه می‌دهد.[۷]

امت اسلام
کوته‌نوشتNOI
بنیان‌گذاری۴ ژوئیه ۱۹۳۰؛ ۹۴ سال پیش (۱۹۳۰-0۴}})
محل تأسیسدیترویت، میشیگان، ایالات متحده
گونهتحرک دینی سیاسی
وضعیت حقوقیفعال
ستادمسجد مریم، شیکاگو، ایلینوی
مکان
زمینه‌هاسیاست، دین
اعضا (۲۰۰۷)
۵۰٬۰۰۰[۱]
زبان رسمی
انگلیسی، عربی
رهبر
لوییس فراخان
افراد کلیدی
الایجا محمد، مالکوم ایکس
شرکت‌های تابعهجامعه مسلمانان امریکا
ثمره اسلام
شعار تبلیغاتی"عدالت وگرنه!"
وبگاه

منتقدان امت اسلام، منجمله اتحادیه ضد افتراء و مرکز حقوقی فقر جنوبی، این جنبش را به برتری‌خواهی سیاه[۸] و یهودستیزی[۹][۱۰][۱۱] متهم کرده از آن به عنوان گروه نفرت یاد کرده‌اند.[۱۲]

روزنامه رسمی این جنبش فراخوانی نهایی ست. امت اسلام تعداد اعضایش را منتشر نمی‌کند اما در سال ۲۰۰۷ اعضای مرکزی آن بین ۲۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ عضو تخمین زده شد.[۱]

پس از ناپدید شدن والاس فرد محمد در ژوئن ۱۹۳۴، امت اسلام توسط الایجا محمد رهبری شد، کسی که مکان‌های عبادت (با نام معبدها یا مساجد)، مدرسه‌ای به نام دانشگاه محمد اسلام، تجارت‌ها، مزارع و دارائی‌های املاک و مستغلات در داخل ایالات متحده و خارج از آن را تأسیس کرد.[۱۳] تعدادی شاخه‌ها و گروه‌های تقسیم شده در زمان رهبری الایجا محمد نیز بودند که مطرح‌ترین آنها رهبر ارشد مالکوم ایکس بود که مسلمان سنی شد.[نیازمند منبع] پس از مرگ الایجا محمد، پسرش وارث دین محمد نام سازمان را به «جامعه جهانی اسلام در غرب» و پس از آن دو بار دیگر نیز نام سازمان را تغییر داد و سعی کرد این جنبش را به یک مسیر اصلی ایدئولوژی مسلمان سنی تبدیل کند.[نیازمند منبع]

در ۱۹۷۷، لوییس فراخان رهبری وارث دین محمد را رد کرد و نپذیرفت و امت اسلام را به همان شکل اصلی‌اش از نو تأسیس کرد. او فرماندهی معبد پایگاه امت اسلام، یعنی مسجد مریم (مسجد شماره ۲) را به عهده گرفت که در شیکاگو ایلینوی واقع است. از سال ۲۰۱۰، به رهبری فراخان، اعضا به شدت به مطالعه دیانتیکس (ایده‌ها و رسوم مربوط به رابطه متافیزیکی بین ذهن و جسم که توسط رون هابارد ایجاد شد) تشویق شدند و امت مدعی ست که توانسته ۱۰۵۵ حسابرس ساینتولوژی تربیت کند.[۱۴]

اعتقاد پیروان فرد محمد به الوهیت او، از مصداق‌های عقاید خرافی سیاهان به‌شمار می‌آید که معجونی از افسانه‌های آفریقایی، تعالیم مسیحیت و احکام اسلامی است.[۱۵]

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Neil MacFarquhar (۲۶ فوریه ۲۰۰۷). «Nation of Islam at a Crossroad as Leader Exits». The New York Times.
  2. لوییس فراخان، سخنران مراسم ۲۲ بهمن در تهران، VOA
  3. رهبر گروه 'امت اسلام' آمریکا: یهودستیز نیستم - ایرنا
  4. آمریکا نگران نفوذ و محبوبیت رهبر گروه امت اسلام است
  5. «Nation of Islam in America: A Nation of Beauty & Peace». دریافت‌شده در ۱۰ آوریل ۲۰۱۴.
  6. «A Brief History on the origin of the Nation of Islam in America». Nation of Islam. ۱ مارس ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۹ مارس ۲۰۱۲.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ گروه‌های جدایی‌طلب سیاهان آمریکا فعال می‌شوند، بی‌بی‌سی فارسی
  8. اسوشییتد پرس (۹ سپتامبر ۲۰۰۸). «Former Nation of Islam leader dies at 74». ام‌اس‌ان‌بی‌سی. دریافت‌شده در ۱۰ فوریه ۲۰۱۲.
  9. «Nation of Islam Leader Reprises "Vintage" Anti-Semitism; ADL Says Farrakhan's Racism 'As Ugly As It Ever Was'». اتحادیه ضد افتراء. ۱ مارس ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ فوریه ۲۰۱۲.
  10. Perry, Marvin and Schweitzer, Frederick M. (۲۰۰۲). Antisemitism: myth and hate from antiquity to the present. پالگریو مکمیلان. صص. ۲۱۳. شابک ۰-۳۱۲-۱۶۵۶۱-۷.
  11. موسسه استیون رث. «Minister Louis Farrakhan and the Nation of Islam». دانشگاه تل‌آویو. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ ژانویه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ فوریه ۲۰۱۲.
  12. «Nation of Islam». Southern Poverty Law Center. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۴.
  13. C. Eric Lincoln (۱۹۹۴). Black Muslims in America. انتشارات ویلیام بی ایردمانز. صص. ۸۸, ۸۹ ۲۱۸. شابک ۰-۸۰۲۸-۰۷۰۳-۸.
  14. Asahed Mohammed (۲۸ فوریه ۲۰۱۳). «Nation of Islam Auditors graduation held for third Saviours' Day in a row». Final Call. دریافت‌شده در ۲۲ آوریل ۲۰۱۳.
  15. مرتضی غرقی (بهار ۱۳۹۳خیابان 42، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ص. ۲۴۴، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۱۹-۷۰۹-۳

پیوند به بیرون

ویرایش