جی‌پروتئین
جی‌پروتئین یا پروتئینِ پیوندشونده به نوکلئوتید گوانوزین (به انگلیسی: Guanosine Nucleotide-binding Protein)، پروتئینی است که می‌تواند گوانوزین تری فسفات (GTP) را به گوانوزین دی‌فسفات (GDP) تبدیل کند.[۱]
عملکرد ویرایش
جی‌پروتئین‌ها گیرنده‌هایی پروتئینی هستند که یک سمت آن‌ها خارج از سلول و سمت دیگرشان داخل سلول قرار دارد (عبورکننده از عرض غشا). این سیستم نوعی پیامرسان برای مواد شیمیایی خاصی مثل هورمون‌ها و پیامرسان عصبی در سطح غشای سلول است. به عنوان مثال گیرنده‌های سرپنتینی از ۷ مارپیچ تشکیل شده که از عرض غشا می‌گذرند. اتصال مادهٔ شیمیایی به این گیرنده‌ها و تغییر شکل سه بعدی آن‌ها روی پروتئین دوم موجود در این سیستم (جی‌پروتئین متحرک یا Gs) در سطح سیتوزولی غشا اثر می‌گذارد. خود این پروتئین از سه زیر واحدα، βوγ تشکیل شده‌است. به زیرواحد آن GDP متصل است که بعد از تغییر شکل گیرنده توسط هورمون، به GTP تبدیل می‌شود.GTP باعث می‌شود که زیر واحدα از دوتای دیگر جدا شده و به سمت یک پروتئین غشایی دیگر حرکت کند. پروتئین غشایی جدید آدنیلیل سیکلاز است که بعد از اتصال به زیر واحد آلفا فعال شده و ATP را به cAMP تبدیل می‌کند. در صورتی که GTP مجدداً بهGDP تبدیل شود آدنیلیل سیکلاز از فعالیت بازمی‌ماند.[۱][۲]
تقسیم‌بندی ویرایش
جی پروتئین‌ها دو نوع اند:
- جی‌پروتنین سیتوزولی که در سنتز و انتقال نقش دارد.
- جی پروتئین‌های غشایی که با ژرانیل، فارنسیل یا پرنیل به غشا متصل می‌شوند. راس یک جی‌پروتئین غشایی واجد GTP می‌باشد؛ که محصول پروتوانکوژن می‌باشد و به صورتهای H-ras, K-ras, N-ras وجود دارد. جی‌پروتئین همراه گیرنده غشاگذر هستند. مولکول‌های سیگنال اتصال پیدا مکنند به دامنه واقع شده در خارج از سلول. دامنه داخل سلولی جی‌پروتین را فعال می‌کند. جی‌پروتئین فعال شده یک آبشار از ترکیبات بیشتر است به راه می‌اندازد و در نهایت باعث می‌شود در پایین دست تغییر در سلول به وجود اید.[۳][۴][۵]
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جی‌پروتئین موجود است. |
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Jennifer McDowall. «G Proteins». EBIانستیتو بیوانفورماتیک اروپا.
- ↑ «Introduction». بانک داده پروتئین. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۵.
- ↑ Qin K, Dong C, Wu G, Lambert NA (August 2011). "Inactive-state preassembly of Gq-coupled receptors and Gq heterotrimers". Nature Chemical Biology. 7 (11): 740–747. doi:10.1038/nchembio.642. PMC 3177959. PMID 21873996.
{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Digby GJ, Lober RM, Sethi PR, Lambert NA (2006). "Some G protein heterotrimers physically dissociate in living cells". Proc Natl Acad Sci USA. 103 (47): 17789–94. doi:10.1073/pnas.0607116103. PMC 1693825. PMID 17095603.
{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ Khafizov K, Lattanzi G, Carloni P (2009). "G protein inactive and active forms investigated by simulation methods". پروتئین: ساختار، عملکرد، و بیوانفورماتیک. 75 (4): 919–30. doi:10.1002/prot.22303. PMID 19089952.
{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)