حاذق هروی
جنیدالله حاذق هروی (؟ - ۲۵ ذیحجهٔ ۱۲۵۹ق) شاعر و پزشک قرن ۱۳ است که در کَرُخ هرات زاده شد.[۱] در سال ۱۲۱۶ قمری به بخارا رفت و در مدرسه عالی بخارا تحصیل نمود.[۲] حاذق ابتدا در دربار حاکم بخارا امیر حیدر ارج یافت و سپس به دربار امیرعمرخان در خوقند رفت. پس از مرگ وی به بخارا بازگشت و در دربار امیرنصرالله وارد شد.[۱]
محمدحکیم خان که از دوستان حاذق هروی بودهاست، گزارش قتل او را به دست مأموران امیرنصرالله در صبح شنبه ۲۵ ذیحجهٔ ۱۲۵۹ق (۱۶ ژانویهٔ ۱۸۴۴م) در منتخب التواریخ آوردهاست.[۱]
حاذق از خود سه اثر برجای گذاشتهاست:[۱]
نمونه شعر
ویرایشغزلی از حاذق هروی:[۵]
چه صیدم من که نه بسمل شدم، نه زیبِ فتراکی | نه از خونم زمین آلوده شد نه دامنِ پاکی | |
نگاهم را تماشای گل و گلشن نمیباید | من و در کنجِ حسرت یادِ رخسارِ عرقناکی | |
دلم از بی تمیزیهای ابنای زمان پر شد | نبودی کاش لوحِ خاطرم را نقشِ ادراکی | |
فلک گر سفله را عزّت دهد خارش کند آخر | هوا زد بر زمین برداشت بالا چون کفِ خاکی | |
مرا شور و جنون از پندِ ناصح کم نمیگردد | چه امکان است راهِ شعله بندد مشتِ خاشاکی | |
نباشد هیچ داغ از داغ هجرِ دوست سوزانتر | به وصلِ شمع کی پروانه را ز آتش بود باکی؟ | |
ندیدم در بهارِ زندگی «حاذق» درین صحرا | به غیر از لاله جز داغِ دلی و سینهٔ چاکی |
منابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «حاذق | دائرةالمعارف بزرگ اسلامی | مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی». www.cgie.org.ir. دریافتشده در ۲۰۲۲-۱۲-۰۴.
- ↑ نمونه ادبیات تاجیک. به کوشش علی رواقی. تهران: انتشارات سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی. ۱۳۸۵. پارامتر
|first1=
بدون|last1=
در Authors list وارد شدهاست (کمک) - ↑ حاذق هروی. «دیوان اشعار».
- ↑ «اطلاعات پدیدآورنده - گنجینه». totfim.com. بایگانیشده از اصلی در ۴ دسامبر ۲۰۲۲. دریافتشده در ۲۰۲۲-۱۲-۰۴.
- ↑ هادیزاده، رسول؛ خراسانی، علیمحمد. تاریخ ادبیات فارسی. به کوشش شمس الحق آریانفر.