حافظه دسترسی غیریکپارچه

حافظه دسترسی غیریکپارچه یا نوما (به انگلیسی: Non-uniform memory access) طرحی از حافظهٔ رایانه می‌باشد که در چندپردازشی، جایی که زمان دسترسی به حافظه به مکان قرارگیری نسبت به پردازشگر مربوط است، استفاده می‌شود. تحت نوما، یک پردازشگر می‌تواند به حافظهٔ محلی خود سریعتر از حافظهٔ غیرمحلی (حافظهٔ محلی پردازشگری دیگر یا حافظه مشترک بین پردازشگرها) دست یابد. فواید نوما منحصر به چندین حجم کاری خاص مانند سرورهایی می‌باشد که داده‌هایش به‌طور معمول شدیداً به وظایف یا کاربرهایی وابسته است.

تصویری از مدار های داخل برد کامپیوتر

معماری‌های نوما به‌طور منطقی برگرفته از معماری چند پردازشی متقارن (اس‌ام‌پی) می‌باشند. آن‌ها به صورت تجاری در دههٔ ۱۹۹۰ توسط بروخ (بعدها یونیسیسکانوکس کامپیوتر (بعدها هیولت پاکارد) سیستم‌های اطلاعاتی هانی‌ول ایتالیا (بعدها گروپ بولسیلیکون گرافیکس (بعدها سیلیکون گرافیکس اینترنشنالسیکوئنت کامپیوتر سیستمز (بعدها آی‌بی‌امدیتا جنرال (بعدها ئی‌ام‌سیدیجیتال (بعدها کامپک، حالا اچ‌پی) ایجاد شدند. تکنیک‌های توسعه داده شده توسط این شرکت‌ها بعدها در چندین سیستم‌عامل شبه یونیکسی و نهایتاً در ویندوز ان‌تی استفاده شدند.

اولین اجرای تجاری از سیستم‌های با پایهٔ یونیکس، خانوادهٔ سرورهای چند پردازشی متقارن ایکس‌پی‌اس-۱۰۰ بود که توسط دان گیلن برای شرکت وست سیستم‌های اطلاعاتی هانی‌ول ایتالیا ایجاد شدند.

منابع

ویرایش