حزقیال
حزقیال (عبری:יחזקאל به‌معنی «خداوند نیرومندی می‌بخشد») کاهنی از خانواده صادوق[۱] و از پیامبران بنی‌اسرائیل[۲] بود.
حزقیال יְחֶזְקֵאל | |
|---|---|
 تصویری از حزقیال نبی اثر میکل آنژ بر روی سقف کلیسای سیستین | |
| پیامبر و کوهن | |
| زادهٔ | احتمالا ح. ۶۲۳ پیش از میلاد اورشلیم, پادشاهی یهودا |
| درگذشتۀ | بعد از ح. ۵۷۱ پیش از میلاد بابل, امپراتوری بابل نو |
| تکریم‌شده در | |
| بارگاه اصلی | آرامگاه حزقیال, عراق |
| بزرگداشت |
|
| جنجال‌ها | اسارت بابلی |
حِزقیال در سال ۶۲۷ قبل از میلاد ولادت یافت،[۳] و در سی‌سالگی، کاهن اورشلیم شد. حزقیال ازدواج کرد[۴] و در تل‌ابیب در نزدیکی نیپور بابل[۵] و در منزل شخصی خودش[۶] زندگی می‌کرد، و مشایخ یهود با او مشورت می‌کردند.[۷] زن حزقیال در زمان کاهنی وی به‌طور ناگهانی درگذشت[۸] ولی خدا حزقیال را از عزاداری منع کرد.[۹] او به سال ۵۹۲ قبل از میلاد، به پیغمبری بنی‌اسرائیل رسید،[۱۰] و بیست و دو سال بنی‌اسرائیل را از بت‌پرستی بازداشته[۱۱] و به سوی خدا دعوت می‌کرد. در ابتدا بنی‌اسرائیل تحت‌تأثیر او قرار نمی‌گرفتند[۱۲] تا این که سرانجام با شکسته شدن بت‌ها[۱۳] به خدای یگانه روی آوردند.[۱۴] او ابیهود (عبری:אבא של יהודים به معنی پدر یهود)، پسر انسان (عبری:ילד של איש) و تسلی‌دهنده اسرائیل (عبری:עמת) نامیده شده‌است.[۱۵]
در زمان حمله بابلی‌ها، حزقیال در اورشلیم سکونت داشت[۱۶] و بعد از محاصره اورشلیم در سال هشتم پادشاهی نبوکدنصر همراه با یهویاکین به اسارت برده شد.[۱۷] او پیامبری بود که داوری بر هفت قوم آمون، موآب، فلسطین، صور، صیدون و مصر را اعلام کرد.[۱۸] کتاب نبوتی حزقیال شعرگونه است، و در آن وزن و آهنگ وجود دارد. این کتاب شامل چهار رؤیا[۱۹] و پنج پیغام اصلی است که به شکل مثل ارائه شده‌است.[۲۰] کتاب حزقیال تأثیر زیادی بر روی جنبشهای عرفانی یهودی داشته‌است. بسیاری پیروان عرفان مرکابا و بعداً کابالا به رؤیای حزقیال توجه خاصی داشتند و اعتقاد داشتند که رمز خلقت در کتاب حزقیال نهفته‌است. پیروان عرفان مرکابا تلاش داشتند که رؤیای حزقیال و دیدن عرش خداوند را تجربه کنند. در رؤیا حزقیال دید که عرش خدا توسط چهار حیوت (عبری: חיות) (موجودات زنده) حمل می‌شود که هریک دارای چهار بال و صورت مرد، شیر، گاو و عقاب است. کابالا ارتباطی بین رؤیای حزقیال و چهار دنیا در کابالا برقرار می‌کند. حزقیال در روستای کفل در بین‌النهرین مدفون شد. یهودیان و مسلمانان عراق قبر او را زیارت می‌کنند. قبر دیگری منسوب به وی نیز در ایران و در شهر دزفول قرار دارد که اهالی این شهر به آن بابا حزقیل می‌گویند و مردم برای زیارت به آنجا می‌روند.
پانویس
ویرایش- ↑ حزقیال ۳:۱
- ↑ حزقیال ۱۷:۱۴
- ↑ حزقیال ۱:۱
- ↑ حزقیال ۱۸:۲۴
- ↑ حزقیال ۱۵:۳
- ↑ حزقیال۲۴:۳؛ ارمیا ۱:۲۹
- ↑ حزقیال ۱:۸؛۱:۱۴؛۱:۲۰
- ↑ حزقیال ۱۶:۲۴
- ↑ حزقیال ۲۱:۲۴
- ↑ حزقیال ۲:۱
- ↑ حزقیال ۱۷:۲۹
- ↑ حزقیال ۱:۱۴
- ↑ حزقیال ۱۹:۳
- ↑ حزقیال ۲۵:۳
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ۱۱۴:۲
- ↑ دانیال ۷:۱
- ↑ حزقیال ۲۱:۳۳
- ↑ حزقیال ۲۵:۳۳
- ↑ حزقیال ۳:۱؛۱:۳۷؛۱۱:۸؛۱۴:۳۷
- ↑ حزقیال ۶۱:۱۵؛۲۳:۱۹
منابع
ویرایش- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، شابک ۹۶۴-۳۰۷-۱۶۳-۴
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴