خاطرات قتل

خاطرات قتل
خاطرات قتل
	پوستر فیلم
کارگردان	بونگ جون-هو
تهیه‌کننده	چا سونگ جه
نویسنده	بونگ جون‌هو; شیم سونگ بو
بر پایه	تئاتر «خاطرات قتل» از کیم کووانگ‌ریم
بازیگران	سونگ کانگ‌هو; کیم سانگ‌کیونگ; کیم روی ها; پارک هه ایل; بیون هی بونگ
موسیقی	تارو ایواشیرو
فیلم‌بردار	کیم هیونگ کو
تدوین‌گر	کیم سان مین
شرکت; تولید	سیداس پیکچرز; سی‌جی انترتینمنت
توزیع‌کننده	سی‌جی انترتینمنت
تاریخ‌های انتشار	۲ مه ۲۰۰۳; ; ; ; ;
مدت زمان	۱۳۱ دقیقه
کشور	کره جنوبی
زبان	کره‌ای
هزینهٔ فیلم	۲٫۸ میلیون دلار آمریکا

خاطرات قتل (کره‌ای: 살인의 추억؛ انگلیسی: Memories of Murder) یک فیلم در ژانر درام و جنایی کره‌ای زبان^[۲] است که در سال ۲۰۰۳ ساخته شد. این فیلم به کارگردانی و نویسندگی بونگ جون هو ساخته شده‌است. این داستان بر اساس حوادث واقعی اولین قتل‌های سریالی در تاریخ معاصر کرهٔ جنوبی است که بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱ در هواسئونگ، استان گیونگی‌دو، اتفاق افتاد. سونگ کانگ‌هو و کیم سانگ‌کیونگ به ترتیب به عنوان کارآگاه پارک و کارآگاه سئو، دو نفر از کارآگاهانی که در تلاش برای حل این جنایات بودند، نقش‌آفرینی کردند.

این فیلم، دومین فیلم بلند سینمایی به دنبال اولین فیلم او در سال ۲۰۰۰ به نام «سگ‌هایی که پاس می‌کنند گاز نمی‌گیرند» بود که بونگ کارگردانی می‌کرد. فیلمنامهٔ این سینمایی، توسط بونگ و شیم سونگ بو از نمایشنامهٔ کیم کووانگ‌ریم، در سال ۱۹۹۶، اقتباس شده‌است. فیلمبرداری فیلم و همچنین بازیگری سونگ کانگ هو مورد تحسین گسترده‌ای قرار گرفت.^[۳]

داستان ویرایش

داستان فیلم در سال ۱۹۸۶ در کرهٔ جنوبی آغاز می‌شود. جایی که برای دومین بار جسد دختری با دست و پای بسته، و در حالی که مورد تجاوز قرار گرفته پیدا می‌شود. دو کارآگاه پلیس محلی خشن و جوان، مأمور رسیدگی به این پرونده شده و بدون هیچ ترفند خاصی، تنها با شکنجه و بازجویی مظنونین، در کارشان جلو می‌روند. تا اینکه یک کارآگاه حرفه‌ای از سئول می‌آید تا به آن دو در تحقیقات کمک کند. بعد از پیدا شدن سومین جسد زن، آن‌ها سرنخ‌هایی از این قاتل سریالی به دست می‌آورند.^[۴]

بازیگران ویرایش

سونگ کانگ هو - پارک دوو، کارآگاه مسئول پرونده
کیم سانگ کیونگ - سئو تائون، یک کارآگاه جوانتر اما با تجربه‌تر از سئول که داوطلب کمک به پارک است
کیم روی‌ها - چو یونگ کو، همکار پارک که از ضرب و شتم مظنونین لذت می‌برد و در بین زنان محبوب است
سونگ جائه هو - گروهبان شین دونگ چول، سرپرست کارآگاهان
بیون هه‌بونگ - گروهبان کو هه‌بونگ، یکی دیگر از مقامات ارشد در این پرونده
گو سئوهی - افسر کوان کوی‌اوک، یک افسر پلیس زن که با دیگر کارآگاهان کار می‌کند تا پرونده را حل کند
پارک نوشیک - بائک کووان هو، مردی با معلولیت ذهنی و یکی از مظنونین
پارک هائه ایل - پارک هیون گوی، کارگر کارخانه و مظنون دیگر پرونده
جئون می سون - کووک سئول یونگ، همسر پارک دوومان
یئوم هیون‌ران - مادر سوهیون

برخورد مخاطب ویرایش

خاطرات قتل هم از طرف منتقدین و هم از طرف مخاطبان، با استقبال خوبی روبه‌رو شد. این فیلم، برندهٔ جایزهٔ ناقوس بزرگ سال ۲۰۰۳ صنعت فیلم کرهٔ جنوبی برای بهترین فیلم شد، در حالی که بونگ جون هو و سونگ کانگ هو به ترتیب جوایز بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر اصلی را کسب کردند. در پایان اجرای داخلی، این فیلم توسط ۵٬۱۰۱٬۶۴۵ نفر دیده شده بود،^[۵] که آن را به عنوان پربازدیدترین فیلم سال ۲۰۰۳ در کرهٔ جنوبی مطرح کرد. با اینکه که رکورد آن سرانجام توسط سیلمیدو، که در همان سال اکران شد، شکسته شد اما بیشتر مخاطبان سیلمیدو تا سال ۲۰۰۴ آن را ندیدند. در پایان اکران فیلم، خاطرات قتل پس از شیری، دوست و منطقهٔ امنیتی مشترک، چهارمین فیلم پربازدید تمام دوران کرهٔ جنوبی بود. موفقیت تجاری فیلم به عنوان دلیل نجات یکی از شرکتهای تولیدی آن، یعنی سیداس پیکچرز، از ورشکستگی شناخته شده‌است.^[۶]

خاطرات قتل در چندین جشنواره بین‌المللی فیلم، از جمله جشنواره فیلم کن، جشنواره بین‌المللی فیلم هاوایی، جشنواره بین‌المللی فیلم لندن، جشنواره بین‌المللی فیلم توکیو و جشنواره بین‌المللی فیلم سن‌سباستین به اکران درآمد، جایی که بونگ جون هو جایزهٔ بهترین کارگردانی را از آن خود کرد.

کارگردان کوئنتین تارانتینو خاطرات قتل را، به همراه فیلم دیگری از بونگ به نام میزبان، یکی از ۲۰ فیلم برتر محبوب خود از سال ۱۹۹۲ معرفی کرد^[۷] و همچنین به عنوان «بهترین فیلم کره‌ای قرن» انتخاب شد.^[۸]

مطابقت با حوادث واقعی ویرایش

در حالی که هرگز به تعداد کل جسدها در فیلم اشاره نشد، در کل ۱۰ قتل مشابه در منطقهٔ هواسئونگ بین اکتبر ۱۹۸۶ و آوریل ۱۹۹۱ اتفاق افتاد.

برخی از جزئیات قتل‌ها در فیلم، مانند فروکردن لباس زیر زنان در دهان‌شان توسط قاتل، از این پرونده گرفته شده‌است.^[۹] همان‌طور که در فیلم نشان داده می‌شود، محققان مایعات بدن قاتل را در صحنه‌های جنایت پیدا کردند اما به تجهیزات لازم برای تعیین اینکه آیا دی‌ان‌ای آن با مظنونان مطابقت دارد، دسترسی نداشتند. پس از نهمین قتل، شواهد دی‌ان‌ای برای تجزیه و تحلیل به ژاپن (بر خلاف فیلم که به آمریکا فرستاده شد) ارسال شد، اما نتایج با مظنونان مطابقت نداشت.^[۱۰]

در زمان اکران این سینمایی، همان‌طور که در فیلم می‌بینید، قاتل واقعی دستگیر نشد. با نزدیک شدن این پرونده به محدودیت مرور زمان، حزب یوری، که در آن زمان حزب اصلی کرهٔ جنوبی بود، در صدد اصلاح قانون برآمد تا دادستان‌ها زمان بیشتری برای یافتن قاتل داشته باشند. با این حال، در سال ۲۰۰۶ محدودیت مرور زمانی این پرونده به پایان رسید.^[۱۱] بیش از ۱۳ سال بعد، در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۹، پلیس اعلام کرد که فردی به نام لی چون‌جائه را به عنوان مظنون این قتل‌ها شناسایی کرده‌است.^[۱۲]