ابراهیم بن منصور بن مُسلم مصری با کنیهٔ ابواسحاق، شهرت‌یافته به خطیبِ عراقی (۱۱۱۶–۱۲۰۰م) فقیه شافعی مصری در سدهٔ ششم هجری/دوازدهم میلادی بود. او بالاترین شافعی مصر در روزگار خود شمرده می‌شود. به بغداد رفت و آنجا فراگرفت، پس از بازگشت، به عراقی شهرت یافت. آثاری نگاشت که برجسته‌ترین آن‌ها شرح مهذب از شیرازی در ده جزء است.[۱]

خطیب عراقی
زادهٔ۱۱۱۶م / ۵۱۰ق
درگذشت۲۷ فوریه ۱۲۰۰م/ ۱۱ جمادی‌الاول ۵۹۶ق
پیشهفقیه

منابع

ویرایش
  1. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). «الخطیب العراقی». [[الأعلام]] (PDF). ج. ۱. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۷۴. تداخل پیوند خارجی و ویکی‌پیوند (کمک)