درگاه:تبریز/آشناسازی
تبریز ( تلفظ راهنما·اطلاعات)(پارسی میانه: تَپَریز) یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان آذربایجان شرقی است. این شهر بزرگترین شهر منطقهٔ شمالغرب ایران و مناطق آذربایجانینشین بوده و قطب اداری، ارتباطی، بازرگانی، سیاسی، صنعتی، فرهنگی و نظامی این منطقه شناخته میشود. جمعیت تبریز در سال ۱۳۹۰ خورشیدی بالغ بر ۱٬۴۹۴٬۹۹۸ نفر بوده که این رقم با احتساب جمعیت ساکن در حومهٔ شهر به ۱٬۸۰۰٬۰۰۰ نفر میرسد. تبریز در سال ۱۵۰۰ و در زمان پایتختی سلسلهٔ صفویان بهعنوان چهارمین شهر بزرگ جهان محسوب میشده و همتراز با استانبول -پایتخت امپراتوری عثمانی- بودهاست. این شهر همچنین در دورهٔ قاجاریان بهعنوان بزرگترین، مهمترین و متجددترین شهر ایران به شمار میرفتهاست.
این شهر پایتخت سیاسی حکومتهای اتابکان، ایلخانان، چوپانیان، جلایریان، قراقویونلوها و آققویونلوها، نخستین پایتخت حکومت صفویان و ولیعهدنشین و پایتخت دوم حکومت قاجاریان بودهاست. نام تبریز به عنوان شهر اولینها، شهر بدون گدا، شهر زیرگذرها و روگذرها، امنترین شهر ایران، سالمترین شهر ایران، مهد سرمایهگذاری ایران، دومین شهر مسافرپذیر ایران، دومین شهر صنعتی ایران، دومین شهر دانشگاهی ایران، دومین شهر بلندمرتبهساز ایران، قطب خودروسازی ایران، قطب قطعهسازی ایران، قطب تولید موتور دیزل خاورمیانه و یکی از مهمترین شهرهای مهاجرپذیر ایران مطرح است.
نام تبریز در کتابها و اسناد تاریخی، تحت نامهای مختلفی نظیر «تَورِز»، «تَورِژ»، «تِبریز» و «توری» بهثبت رسیدهاست. این شهر در طول تاریخ بارها ویران و تجدید بنا شدهاست. بنای تبریز بهدوران اشکانی و ساسانی میرسد؛ ولی در آغاز دوران اسلامی ده کوچکی بیش نبودهاست. این شهر در طی حکومت چهارصدسالهٔ خاندان «رَوّادی» و اسکان قبیلهٔ عرب «اَزْد»، به شکوفایی رسید. اوج شکوفایی تبریز در زمان ایلخانان بود که در این زمان، این شهر پایتخت قلمرویی پهناور از نیل تا آسیای مرکزی بودهاست. شهر تبریز در سدههای گذشته شاهد حوادث متعددی از قبیل اشغال توسط بیگانگان و زمینلرزههای مهلک بودهاست. این شهر پایتخت آققویونلوها و قراقویونلوها، اولین پایتخت حکومت صفویه و آغازگر انقلاب مشروطه علیه استبداد محمدعلی شاه بودهاست.