درگاه:طبرستان/گفتارنیک/۷

ز گرگان به ساری و آمل شدند		به نگام آواز بلبل شدند
در و دشت یک سر همه بیشه بود		دل شاه ایران پر اندیشه بود
سر کوه و آن بیشه‌ها بنگرید		گل و سنبل و آب و نخچیر دید
چنین گفت کای روشنِ کردگار		جهاندار و پیروز پروردگار
تویی آفریننده هور و ماه		گشاینده و هم نماینده راه
جهان آفریدی بدین خرمی		که از آسمان نیست پیدا زمی
کسی کو جز از تو پرستد همی		روان را بدوزخ فرستد همی
زیرا فریدون یزدان پرست		بدین بیشه بر ساخت جای نشست

_فردوسی