سلسلهٔ چین (چینی:秦朝) همچنین با عنوان دودمان کین، پس از دودمان ژو و پیش از دودمان هان از سال ۲۲۱ تا ۲۰۶ پیش از میلاد در چین فرمان راند. این سلسله تنها دو شاه دارد و کوتاه‌ترین سلسلهٔ تاریخ چین است. یکپارچگی سرزمینی چین در سال ۲۲۱ پیش از میلاد در زمان فرمانروایی چین شی هوانگ رخ داد؛ این پادشاهی تا زمان آخرین امپراتوری در چین یعنی دودمان چینگ ادامه یافت. تائوئیسم و کنفوسیانیسم ادیان غالب مردم در زمان دودمان چین چائو بود. نخست‌وزیر نامدار این امپراتوری لی سی بود.[۲]

دودمان چین

۲۲۱ پ.م.–۲۰۶ پ.م.
تقسیمات کشوری دودمان چین
تقسیمات کشوری دودمان چین
وضعیتفرمانروایی
پایتختشیان‌یانگ
زبان(های) رایجچینی باستان
دین(ها)
دین مردمی چینی
حکومتپادشاهی مطلقه
فرمانروا 
• ۲۲۱–۲۱۰ پ.م.
چین شی هوانگ
• ۲۱۰–۲۰۷ پ.م.
چین ار شی
صدراعظم 
• ۲۲۱–۲۰۸ پ.م.
لی سی
• ۲۰۸–۲۰۷ پ.م.
جائو گائو
دوره تاریخیفرمانروایی
• اتحاد چین
۲۲۱ پ.م.
• مرگ چین شی هوانگ
۲۱۰ پ.م.
• تسلیم به لیو بانگ
۲۰۶ پ.م.
مساحت
۲۲۰ پ.م.[۱]۲٬۳۰۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۸۹۰٬۰۰۰ مایل مربع)
جمعیت
• ۲۱۰ پ.م.
۲۰٬۰۰۰٬۰۰۰
واحد پولBan Liang
پیشین
پسین
دودمان ژو
هجده پادشاهی
سلسله هان
Nanyue
امروز بخشی ازچین
کره شمالی

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. Taagepera, Rein (1979). "Size and Duration of Empires: Growth-Decline Curves, 600 B.C. to 600 A.D". Social Science History. 3 (3/4): 121. doi:10.2307/1170959. JSTOR 1170959.
  2. عزیزی، سعید (۱۳۹۷). تاریخ چین از آغاز تا قرن 21. یزد: انتشارات سید علی‌زاده. صص. ۱۱۵. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۸۸۱۰-۳۲-۲.
  • تاریخ چین، شسنو ژان، محمد پارسیپور، نشر علم، ۱۳۷۴
  • دودمانهای شاهی چین، مین لوهوئی، نشر امیرکبیر، ۱۳۵۴