دوپکسامین

دوپکسامین
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
کد ATC	C01CA14 ;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 4-[۲-({6-[(2-phenylethyl)amino]hexyl}amino)ethyl]benzene-1,2-diol;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	۸۶۱۹۷-۴۷-۹ ;
پاب‌کم CID	۵۵۴۸۳;
کم‌اسپایدر	۵۰۱۰۲ ;
UNII	398E7Z7JB5;
KEGG	D03891 ;
ChEMBL	ChEMBL۷۷۶۲۲ ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID2048666 ;
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C22H32N2O۲
جرم مولی	429.43 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES Oc1ccc(cc1O)CCNCCCCCCNCCc2ccccc2;
	InChI InChI=1S/C22H32N2O2/c25-21-11-10-20(18-22(21)26)13-17-24-15-7-2-1-6-14-23-16-12-19-8-4-3-5-9-19/h3-5,8-11,18,23-26H,1-2,6-7,12-17H2 ; Key:RYBJORHCUPVNMB-UHFFFAOYSA-N ;
	(صحت‌سنجی)

دوپکسامین (انگلیسی: Dopexamine) در واقع آنالوگ مصنوعی دوپامین است. با این حال دوپکسامین آگونیست گیرنده‌های β۱ و β۲ آدرنرژیک است. اثر این ترکیب بر روی گیرنده D1 دوپامین باعث شل شدن عضلات صاف رگ‌ها در کلیه, مزانتر و سرخرگ‌های مغز و قلب می‌شود. اثر خفیف این ترکیب بر روی گیرنده D1 دوپامین نیز باعث کاهش رهاشدن نوراپی نفرین می‌شود. این دارو برای کاربرد در سپسیس مورد توجه قرار گرفته‌است. این دارو به عنوان یک عامل اینوتروپیک در نارسایی قلبی کاربرد دارد. عوارض جانبی آن عبارتند از آریتمی, ترمور, گرگرفتگی و آنژین صدری.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Dopexamine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ نوامبر ۲۰۱۴.