رابطه پوشش ریسک
رابطه پوشش ریسک (انگلیسی: Hedge relationship) در حسابداری به ارتباط بین یک ابزار مالی (مانند قرارداد آتی، اختیار معامله یا سواپ) و یک قلم دارایی یا بدهی موجود در ترازنامه اشاره دارد که هدف آن کاهش ریسک ناشی از نوسانات قیمت یا نرخ بهره است. به عبارت دیگر، رابطه پوشش ریسک به این معنی است که یک ابزار مالی به‌طور خاص برای جبران ریسک یک دارایی یا بدهی دیگر استفاده می‌شود.
برای مثال، یک شرکت ممکن است برای پوشش ریسک نوسانات نرخ ارز، یک قرارداد آتی ارز خریداری کند. در این صورت، رابطه پوشش ریسک بین قرارداد آتی و دارایی یا بدهی که در معرض ریسک نوسانات نرخ ارز است، برقرار می‌شود.
در حسابداری، رابطه پوشش ریسک باید به درستی شناسایی و مستندسازی شود تا بتوان از روش‌های حسابداری پوشش ریسک استفاده کرد. این روش‌ها به شرکت‌ها اجازه می‌دهند تا تأثیر تغییرات ارزش منصفانه ابزار پوشش ریسک و قلم پوشش داده شده را در صورت‌های مالی خود به‌طور مؤثرتری نشان دهند.
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Hedge relationship». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ ژوئیه ۲۰۲۴.