رای صورتی
رای صورتی به حق رأی همجنسگرایان مرد و زن اشاره دارد؛ بنابراین، هر رأیی که همجنسگرایان به صندوق می‌اندازند، به عنوان یک رای صورتی خوانده می‌شوند. اگرچه در بریتانیا این مفهوم بیشترین شیوع را دارد اما در حال گسترش به ایالات متحده و کانادا با بسیاری از کشورهای دیگر مانند آفریقای جنوبی و استرالیا است. علاوه بر این، جنبش‌های اجتماعی-سیاسی و گروه‌های سیاسی تشکیل شده بسیاری توسط افراد دگرباش که با احزاب سیاسی ارتباط دارند بنیان‌گذاری شده‌است.
انگلستان ویرایش
طبق گزارش دفتر ملی آمار (ONS)، ۱٫۰۰٪ کل جمعیت انگلیس همجنس‌گرا هستند و بنابراین ۴۸۰٬۰۰۰ نفر خود را همجنس‌گرا می‌دانند.[۱]
احزاب سیاسی در بریتانیا در حال حاضر دنبال جمع کردن رای صورتی هستند و از هیچ کاری برای متقاعد کردن جامعهٔ همجنسگرایان و جذب آرای آنا فروگذاری نمی‌کنند.[۲][۳][۴]
اهمیت رای صورتی در طول زمان به‌طور قابل توجهی افزایش یافته‌است. چارلز کندی از دموکراتهای لیبرال خواستار «رای صورتی» شد و حتی قول داد که مجموعه ای از راه‌هایی برای افزایش حقوق همجنسگرایان را عملی کند.[۵] حتی حزب و رهبر حزب محافظه کار اقداماتی را برای برنده شدن سه میلیون رای صورتی در بریتانیا انجام دادند.[۶]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ bbc (23 September 2010). "UK gay, lesbian and bisexual population revealed". BBC News.
- ↑ independent (4 July 2009). "Battle for pink vote gets poisonous". The Independent. London.
- ↑ guardian (6 July 2009). "Why Tories are winning the pink vote". The Guardian. London.
- ↑ telegraph (26 February 2004). "Howard to woo 'pink vote' at gay summit". The Daily Telegraph. London.
- ↑ independent (6 March 2001). "Kennedy woos the 'pink vote' with pledge to extend gay rights". The Independent. London.[پیوند مرده]
- ↑ thesun (4 July 2009). "Leaders fight for the pink vote". The Sun. London.