رنگ انار
رنگ انار (به ارمنی: Նռան գույնը) (به روسی: Цвет граната) فیلمی محصول سال ۱۹۶۸ به کارگردانی سرگئی پاراجانف، کارگردانی ارمنی‌تبار اهل اتحاد جماهیر شوروی است. پاراجانف این فیلم را رشته نگاره هایی از نگارگری ایرانی توصیف کرده است.
| رنگ انارՆռան գույնը | |
|---|---|
 جلد DVD | |
| کارگردان | سرگئی پاراجانف |
| نویسنده | سرگئی پاراجانفاشعار سایات نوا |
| بازیگران | سوفیکو چیائوریلیملکُن آلکسانیانویلن گالستیانGiorgi Gegechkori |
| راوی | آرمن ژیگارخانیان |
| موسیقی | تیگران مانسوریان |
| فیلم‌بردار | سورن شاخبازیان |
| تدوین‌گر | سرگئی پاراجانفام. پونومارنکوسرگی یوتکویچ |
| توزیع‌کننده | آرمن‌فیلم |
تاریخ‌های انتشار | ۱۹۶۹ |
مدت زمان | ۷۸ دقیقه (ارمنستان) ۷۳ دقیقه (شوروی) |
| کشور | اتحاد جماهیر شوروی |
| زبان | ارمنی، گرجی، ترکی |
داستان فیلمویرایش
رنگ انار، زندگی‌نامه عاشوق ارمنی، سایات‌نووا (پادشاه نوا) است که بیشتر با دیدی شاعرانه و بصری به نمایش زندگی این شاعر می‌پردازد تا با دید ادبی.[۱] این فیلم در فصل‌های، دوران کودکی و نوجوانی، دربار شاهزاده (شکست در عشق)، ورود به صومعه، رؤیاها، کهن‌سالی، فرشته مرگ و در نهایت مرگ شاعر را به نمایش می‌گذارد.[۱] همه این موارد با تصاویر ارائه شده از سوی پاراجانف و اشعار سایات‌نووا، قالب بندی شده‌است. بازیگر زن سوفیکو چیائوریلی به ویژه شش نقش را هم در نقش زن و هم در نقش مرد، بازی می‌کند.[۲]
رنگ انار آمیزه‌ای است از نمادهای انجیلی، تصویرپردازی مذهبی و معماری و هنر بومی ارمنستان. سبک پاراجانف در این فیلم بسیار فراتر می‌رود و فیلم را تبدیل به نوعی رقص نمایش می‌کند.[۳]
بازیگرانویرایش
جای هاویرایش
فیلم در تعدادی از اماکن تاریخی ارمنستان فیلمبرداری شده‌است از جمله در صومعه ساناهین، صومعه هاقپات، کلیسای سنت جان آردوی، و صومعه آختالا. لوکیش‌های گرجستان عبارتنداز: صومعه آلاوردی، ییلاق حومه مجموعه صومعه‌های داویت گاریجا و در نزدیکی تلاوی. لوکیشن‌های جمهوری آذربایجان شامل ایچری‌شهر و قلعه نارداران
اکرانویرایش
برای اینکه فیلم در دیگر مناطق اتحاد شوروی غیر از ارمنستان پخش شود، پنج دقیقه از این فیلم به خاطر مسائل مذهبی حذف شد. به این فیلم مجوز پخش در خارج از اتحاد جماهیر شوروی داده نشد و انتشار آن در اتحاد جماهیر شوروی هم پس از دو ماه متوقف شد.
افتخاراتویرایش
این فیلم در فهرست «ده فیلم برتر» کایه دو سینما سال ۱۹۸۲ و همچنین در فهرست «۱۰۰ فیلم برتر تایم اوت» گنجانده شده‌است.[۴]
پانویسویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ https://www.theguardian.com/film/2014/oct/07/the-colour-of-pomegranates-sergei-parajanov-london-film-festival-2014
- ↑ "Sayat-Nova" at Parajanov.com
- ↑ «سایه نیاکان رنگ انار دارد». دریافت‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «Top 100 Films (Centenary)». دریافت‌شده در ۲۱ اکتبر ۲۰۱۷.
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «The Color of Pomegranates». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۴ ژوئن ۲۰۱۴.
- http://vista.ir/article/384047/رنگ-انار-The-Color-Of-Pomegranates
- https://www.gooshe.net/the-color-of-pomegranates/
- https://www.tiwall.com/cinematheque/saturcolor
- http://alefma.ir/رنگ-انار-فیلمی-که-باید-خوانده-شود-نویس/
- http://www.ion.ir/news/23275/
- https://filmnet.ir/film/2296
- و اما بعد / کنکاشی پیرامون «انار» نویسنده: سلمانی، ناهید؛ دوره اول، اسفند ۱۳۷۰ - شماره ۳۶ (۶ صفحه - از ۹۲ تا ۹۷)
- یادداشتهای سانسور شده! نویسنده: گلزار، فرهاد؛ دوره اول، پاییز ۱۳۷۰ - ویژه نامه سینمایی سوره (۶ صفحه - از ۱۶ تا ۲۱)
پیوند به بیرونویرایش
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون مرتبط به یک فیلم ارمنستانی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |