روزالیند هرست‌هاوس

روزالیند هرست‌هاوس
روزالیند هرست‌هاوس
نام هنگام تولد	Mary Rosalind Hursthouse
زادهٔ	۱۰ نوامبر ۱۹۴۳ ‏(۸۰ سال); بریستول، انگلستان
ملیت	نیوزیلند
تحصیلات	دانشگاه آکسفورد، کارشناسی فلسفه، دکترای فلسفه
کارهای برجسته	"دربارهٔ اخلاقیات فضیلت"
جایزه(ها)	عضو انجمن سلطنتی نیوزلند
دوره	فلسفه معاصر
حیطه	فلسفه غرب
مکتب	فلسفه تحلیلی; ارسطوگرایی
محل کار	{{دانشگاه اوکلند \| دانشگاه آکسفورد \| دانشگاه آزاد}}
علایق اصلی	اخلاق فضیلت، فلسفه اخلاق، فلسفه دوران باستان، نظریه کنش،
ایده‌های چشمگیر	اخلاقیات فضیلت نوارسطویی، طبیعت‌گرایی اخلاقی نوارسطویی
	تأثیرگرفته از ارسطو، الیزابت انسکوم، فیلیپا فوت;

مری روزالیند هرست‌هاوس (به انگلیسی: Mary Rosalind Hursthouse) (متولد ۱۰ نوامبر ۱۹۴۳) یک فیلسوف اخلاق نیوزلندی متولد بریتانیا است، که به‌دلیل کارش در زمینه اخلاقیات فضیلت شناخته شده‌است. او یکی از برجسته‌ترین شارحان اخلاق فضیلت معاصر است، اگرچه در فلسفه عملی، تاریخ فلسفه، روان‌شناسی اخلاق و اخلاق زیست‌پزشکی نیز آثار زیادی منتشر کرده‌است. هرست‌هاوس پروفسور بازنشسته فلسفه در دانشگاه آکلند است و در سال ۲۰۱۶ به‌عنوان عضو انجمن سلطنتی نیوزلند انتخاب شد.^[۳]

کتاب در باب اخلاق فضیلت (1999) از هرست‌هاوس تحولی بزرگ در احیای نظریه فضیلت معاصر است (چرخش ارتائیک) که توضیحی قطعی از اخلاق فضیلت نوارسطویی ذکر می‌شود و عمل اخلاقی درست، شخصیت با فضیلت و شکوفایی انسان را به هم پیوند می‌دهد. راجر کریسپ کتاب او را «بیانیه جامع اخلاق فضیلت مدرن که چهل سال است در انتظارش بوده‌ایم» توصیف کرده‌است.^[۴] به گفته سیمون بلک‌برن، «با این کتاب، اخلاق فضیلت در نهایت به بلوغ می‌رسد... این کتاب بدون زحمت جای توضیح تعیین‌کننده دیدگاه اخلاق فضیلت را خواهد گرفت».^[۴] هرست‌هاوس همچنین سهم قابل‌توجهی در بحث‌های جاری در مورد وضعیت اخلاقی، معضلات اخلاقی، عواطف اخلاقی، طبیعت‌گرایی اخلاقی، طبیعت انسانی و خرد عملی داشته است.

هرست‌هاوس شاگرد الیزابت انسکوم و فیلیپا فوت بود، و از آن‌ها برای بسیاری از کارهایش در زمینه اخلاق فضیلت الهام گرفته‌است. در واقع، بسیاری «در باب اخلاق فضیلت» را جانشین مقاله آنسکوم «فلسفه اخلاق مدرن» (1958)، و همچنین دست‌نوشته فوت در مورد طبیعت‌گرایی اخلاقی می‌دانند که با عنوان نیکی طبیعی (2001) منتشر شده‌است.^[۵]

زندگی ویرایش

هرست‌هاوس در سال ۱۹۴۳ در بریستول، انگلستان متولد شد.^[۶] دوران کودکی خود را در نیوزیلند گذراند. عمه او ماری، فلسفه خوانده بود و وقتی پدرش از او پرسید که موضوع فلسفه دربارهٔ چیست، او نتوانست پاسخ عمه‌اش را بفهمد. روزالیند، ۱۷ ساله بلافاصله متوجه شد که می‌خواهد در رشته فلسفه تحصیل کند، و سال بعد در این رشته ثبت‌نام کرد.^[۷]

کار ویرایش

هرست‌هاوس پس از تدریس در دانشگاه اوکلند و کالج کورپوس کریستی، به هیئت علمی مؤسس دانشگاه آزاد پیوست تا با دانشجویان محروم و دانش‌آموزان بزرگسالی که پیش‌زمینه‌ای در فلسفه نداشتند، کار کند.^[۸] در سال 1975، به‌عنوان مدرس در دانشگاه آزاد منصوب شد، و برای 25 سال در آن‌جا به تدریس پرداخت، و بعدتر مدرس ارشد و رئیس دپارتمان فلسفه (1991-1997) شد.^[۹]

اما برای اولین بار در سال‌های ۱۹۹۰–۱۹۹۱ با سه مقاله وارد صحنه بین‌المللی فلسفی شد:^[۱۰]

«اقدامات عقلانی» که با این دیدگاه که تبیین عمل با استناد به دلایل (یک «نیت») نوعی تبیین رویدادی-علّی به معنای آشنا است، گسست ایجاد کرد. اثر دونالد دیویدسون. هرستهاوس با نشان دادن این‌که برخی از اقدامات عمدی با حسن‌نیت به صورت عقلانی توضیح داده می‌شود، با مثالی متضاد استدلال می‌کند که روایت دیویدسون از دلایل به‌عنوان علل عمل، اشتباه است. هرست‌هاوس توجه فلسفی خود و ما را به انواع دلایلی که انسانها در توضیح رفتار انسانی درخواست کرده و ارائه می‌دهند معطوف می‌کند: رفتار احساسال، عقلانی، اجتماعی، سیاسی، زبانی، قانون کامل حیوانات.
«نظریه فضیلت و سقط جنین» که در آن هرست‌هاوس نسخه جدیدی از اخلاق فضیلت ارسطویی را ترسیم کرد، از آن در برابر ایرادات احتمالی دفاع کرد، و آن را در موضوع سقط جنین به‌کار برد. او استدلال می‌کند که در حالی که بیشتر بحث‌های سقط جنین بر این موضوع متمرکز است که چه کسی حق تصمیم‌گیری در مورد جنین را دارد، تصمیمی که در چارچوب حقوق فرد گرفته می‌شود همچنان می‌تواند بی‌رحمانه یا بزدلانه باشد، به این معنی که از نظر اخلاقی برای شخص به‌دنیا آورنده، فارغ از وضعیت جنین و حقوق باروری زنان، مشکل‌ساز و ویران‌کننده خواهد بود. این مقاله که تئوری و کاربرد را ترکیب می‌کند، نمونه اولیه رویکرد متمایز هرست‌هاوس به اخلاق فلسفی بود. هرست هاوس تأکید در اخلاق فضیلت نوارسطویی را بر زندگی عوامل انسانی مستقر (از جمله پیامدهای اعمال آن‌ها) و قابلیت‌های برجسته، ویژگی‌های شخصیتی و دلایل دخیل در انجام واقعی خوب یا تا حد امکان خوب را در هر چیزی نشان می‌دهد.
«پس از عدالت هیوم»، که روایتی نوارسطویی از عدالت اجتماعی ارائه می‌کرد، عمیقاً تحت‌تأثیر لودویگ ویتگنشتاین بود. هرست‌هاوس استدلال می‌کند که یک فلسفه سیاسی مدرن که خیر --- فضیلت و شکوفایی انسانی--- را بر حق ترجیح می‌دهد و اخلاق را مقدم بر سیاست می‌داند و آن را مستمر می‌داند، می‌تواند حقوق فردی انسان را در خود جای دهد.

او همچنین بر ماهیت عملی اخلاقیات فضیلت در کتاب‌های خود به نام «آغاز زندگی و اخلاق، انسان‌ها و سایر حیوانات» تأکید کرده‌است. مهم‌ترین کمک او به اخلاقیات فضیلت مدرن، کتاب او دربارهٔ اخلاقیات فضیلت است، که ساختار آن را به‌عنوان یک نظریه متمایز هدایت‌کننده کنش، رابطه بین فضیلت، احساسات و انگیزه اخلاقی، و جایگاه فضایل در یک گزارش کلی از انسان بررسی می‌کند.در سال ۲۰۱۶، هرست‌هاوس به‌عنوان عضو انجمن سلطنتی نیوزلند انتخاب شد.^[۴]

کتاب‌شناسی - فهرست کتاب‌ها ویرایش

«دکترین مرکزی متوسط» در راهنمای بلک‌ول برای اخلاق نیکوماخوس ارسطو، ویرایش. ریچارد کرات، بلک‌ول، ۲۰۰۶، ص. ۹۶–۱۱۵.
«آیا فضایل نقطه شروع مناسب برای نظریه اخلاقی هستند؟» در بحث‌های معاصر در نظریه اخلاقی، ویرایش. جیمز دریر، بلک‌ول, 2006, صص. 99-112.
«اخلاق فضیلت» دانشنامه آنلاین فلسفه استنفورد ، ۲۰۰۳.
«اخلاقیات فضیلت در مقابل قانون نتیجه‌گرایی: پاسخی به براد هوکر»، Utilitas جلد ۱۴، مارس ۲۰۰۲ صفحات ۴۱–۵۳.
«اخلاق، انسان‌ها و سایر حیوانات»، روتلج، ۲۰۰۰ (نوشته‌شده به‌عنوان بخشی برای یک دوره در دانشگاه آزاد).
«دربارهٔ اخلاقیات فضیلت»، انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۱۹۹۹. برای اطلاع از نحوه نگارش این کتاب، به سایت انتشارات دانشگاه آکسفورد بروید.
«فضیلت و طبیعت انسانی» در دو شماره مطالعات هیوم، نوامبر ۱۹۹۹ / فوریه ۲۰۰۰.
«نیت در منطق، علت و عمل»، ویرایش. راجر تیچمن، انتشارات دانشگاه کمبریج، ۲۰۰۰.
«اخلاق فضیلت و احساسات» در اخلاق فضیلت، ویرایش. دانیل استاتمن، انتشارات دانشگاه ادینبرو، ۱۹۹۷.
«فلسفه اخلاقی و سیاسی هیوم» در تاریخ فلسفه، جلد. ۵، فلسفه بریتانیا و روشنگری، ویرایش. استوارت براون، روتلج، ۱۹۹۶.
«دلایل عامل فاضل: پاسخی به برنارد ویلیامز» در مجموعه مقالات گفتگوی کیلینگ دربارهٔ ارسطو در رئالیسم اخلاقی، ویرایش. رابرت هاینامن، انتشارات یو‌سی‌ال، ۱۹۹۵.
«اخلاق فضیلت هنجاری» در چگونه باید زندگی کرد؟ ویرایش راجر کریسپ، انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۱۹۹۵.
«کاربرد اخلاقیات فضیلت» در فضیلت و دلایل، Festschrift برای فیلیپا فوت، ویرایش. روزالیند هرست‌هاوس، گاوین لارنس، وارن کویین، انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۱۹۹۵.
«اقدامات عقلانی» در مجله فلسفه، جلد. LXXXVIII 1991.
«نظریه فضیلت و سقط جنین» در فلسفه و امور عمومی، جلد. ۲۰، ۱۹۹۰–۹۱.
«پس از عدالت هیوم» در مجموعه مقالات انجمن ارسطویی، جلد. XCL، ۱۹۹۰/۹۱.

منابع ویرایش

↑ رزالیند هرستهاوس، "دربارهٔ اخلاق فضیلت"، انتشارات دانشگاه آکسفورد، 1999.
↑ چپل، تیموتی (ویرایشگر)، " "ارزش‌ها و فضائل: ارسطویی در اخلاق معاصر"، انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2006.
↑ "List of all Fellows with surnames G–I". Royal Society of New Zealand. 2017. Retrieved 24 April 2017.
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ ^۴٫۲ Hursthouse, Rosalind (2001). On Virtue Ethics (Paperback ed.). Oxford University Press. ISBN 9780199247998.
↑ Annas, Julia (2012). "The Philosopher's Path". Proceedings and Addresses of the American Philosophical Association. 86 (2): 77–91. ISSN 0065-972X. One of most pleasing results of the turn to virtue ethics has been that the insights of thinkers like Elizabeth Anscombe and Philippa Foot, which had been around but not really taken in, have now been seriously taken up and developed. In fact, virtue ethics has in many ways gone beyond them, especially since the transforming work of Rosalind Hursthouse's book On Virtue Ethics.
↑ "England & Wales, birth index, 1916–2005". Ancestry.com Operations. 2008. Retrieved 5 March 2016.
↑ Cheng, Derek (5 January 2006). "The X-pert Files: Rosalind Hursthouse". The New Zealand Herald. Retrieved 19 February 2016.
↑ "2016 Professor Rosalind Hursthouse FRSNZ". Royal Society Te Apārangi. Retrieved 2023-08-30.
↑ Annas Julia, Reid Jeremy (2022). Virtue and Action: Selected Papers. Oxford University Press. pp. 1–20. ISBN 978-0192895844.
↑ Slote, Michael (2010). "Hursthouse, Rosalind". In Graham, Oppy; Trakakis, N.N. (eds.). A Companion to Philosophy in Australia & New Zealand (PDF) (Web ed.). Monash University Publishing. ISBN 978-0-9806512-1-8. Retrieved 18 September 2011. Hursthouse is best known as a virtue ethicist, and most of her work, both theoretical and applied, has exemplified that approach.

پیوند به بیرون ویرایش

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Rosalind Hursthouse در ویکی‌انبار
دانشگاه اوکلند، مشخصات روزالیند هرست‌هاوس
مدخل هرست‌هاوس در دایره‌المعارف فلسفه استنفورد درباره اخلاق فضیلت

[1] رزالیند هرستهاوس، "دربارهٔ اخلاق فضیلت"، انتشارات دانشگاه آکسفورد، 1999.

[2] چپل، تیموتی (ویرایشگر)، " "ارزش‌ها و فضائل: ارسطویی در اخلاق معاصر"، انتشارات دانشگاه آکسفورد، 2006.

[3] "List of all Fellows with surnames G–I". Royal Society of New Zealand. 2017. Retrieved 24 April 2017.

[:5-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ ^۴٫۲ Hursthouse, Rosalind (2001). On Virtue Ethics (Paperback ed.). Oxford University Press. ISBN 9780199247998.

[5] Annas, Julia (2012). "The Philosopher's Path". Proceedings and Addresses of the American Philosophical Association. 86 (2): 77–91. ISSN 0065-972X. One of most pleasing results of the turn to virtue ethics has been that the insights of thinkers like Elizabeth Anscombe and Philippa Foot, which had been around but not really taken in, have now been seriously taken up and developed. In fact, virtue ethics has in many ways gone beyond them, especially since the transforming work of Rosalind Hursthouse's book On Virtue Ethics.

[6] "England & Wales, birth index, 1916–2005". Ancestry.com Operations. 2008. Retrieved 5 March 2016.

[7] Cheng, Derek (5 January 2006). "The X-pert Files: Rosalind Hursthouse". The New Zealand Herald. Retrieved 19 February 2016.

[:4-8] "2016 Professor Rosalind Hursthouse FRSNZ". Royal Society Te Apārangi. Retrieved 2023-08-30.

[:1-9] Annas Julia, Reid Jeremy (2022). Virtue and Action: Selected Papers. Oxford University Press. pp. 1–20. ISBN 978-0192895844.

[10] Slote, Michael (2010). "Hursthouse, Rosalind". In Graham, Oppy; Trakakis, N.N. (eds.). A Companion to Philosophy in Australia & New Zealand (PDF) (Web ed.). Monash University Publishing. ISBN 978-0-9806512-1-8. Retrieved 18 September 2011. Hursthouse is best known as a virtue ethicist, and most of her work, both theoretical and applied, has exemplified that approach.

[۳]

[۱]

[۲]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]