ویکی‌پدیا

زنان در هنگ کنگ

به‌طور سنتی، زنان در هنگ کنگ در چارچوب خانواده و جامعه چینی رشد می‌کنند، که در آن با زنان همانند سرزمین اصلی یا زنان تایوانی رفتار می‌شده‌است.[۱] با این حال، تفاوت‌های فرهنگی بین شهروندان سرزمین اصلی چین و شهروندان هنگ کنگ وجود دارد. در دوره استعمار انگلیس ظهور فرهنگ غربی (یعنی " غربی شدن ") ترکیبی از فرهنگ سنتی چینی و ارزشهای غربی را ایجاد کرد که یک فرهنگ منحصر به فرد از هنگ کنگ را به وجود آورده‌است. در کنار توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی هنگ کنگ از پایان جنگ جهانی دوم، پیشرفت چشمگیری در وضعیت اجتماعی زنان به وجود آمده‌است، در حالی که ساختار جامعه غالباً مردانه هنوز در برخی از جنبه‌های زندگی زنان همچنان پابرجاست.

زنان در هنگ کنگ
کلی چن، خواننده و بازیگر اهل هنگ کنگ
شاخص نابرابری جنسیتی
ارزشNR (2012)
رُتبهNR
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)NA (2010)
سهم زنان در دولت‌ها۱۵٫۷٪ (۲۰۱۲)
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۶۸٫۷٪ (۲۰۱۰)
زنان کارمند و شاغل۵۱٫۰٪ (۲۰۱۱)
گزارش جهانی فاصله جنسیتی
ارزشNR (2012)
رُتبهNR از مجموعِ ۱۴۴

در طول سه دهه گذشته، زنان در هنگ کنگ از نظر اقتصادی مستقل تر، مؤثر و متمرکز بر مشاغل شده‌اند که ممکن است موجب مقایسه آنها با زنان در سایر کشورهای قابل مقایسه با جنوب شرقی آسیا شود.[۲] با افزایش تعداد زنان در سمتهای حرفه ای و مدیریتی در دهه‌های اخیر، به ویژه از زمان تصویب قوانین ضد تبعیض از اواسط دهه ۱۹۹۰، اصطلاحات "superwomen" یا " ابرزن‌ها " برای توصیف زنان در هنگ کنگ استفاده می‌شود.

تحصیلات ویرایش

همچنین به اقتصاد هنگ کنگ و آموزش در هنگ کنگ مراجعه کنید .

اجرای آموزش اجباری جهانی در سال ۱۹۷۱، به دنبال آن در سال ۱۹۷۸، بر تعداد زنان نخبه افزوده یافته‌است.[۱][۳] علاوه بر این، تحول در محیط اجتماعی در هنگ کنگ همچنین به افزایش آموزش زنان کمک می‌کند. در گذشته، اگر یک خانواده پول کافی برای فرستادن هر دو پسر و دختر خود به مدرسه نمی‌داشت، آنها تصمیم به ادامه تحصیل پسر می‌گرفتند.[۴] با این وجود، با توجه به رشد اقتصادی از دهه ۱۹۶۰، هنگ کنگ با یک تغییر قابل توجه در جمعیت در همان زمان، به یک جامعه ثروتمند تبدیل شده‌است.[۵] میزان تولد در هنگ کنگ به‌طور پیوسته از ۱۶٫۸ درصد در سال ۱۹۸۱ به ۸٫۶ درصد در سال ۲۰۱۴ کاهش یافته‌است.[۶] این نشان می‌دهد که ساختار هسته ای خانواده که تنها از یک تا دو فرزند در یک خانواده پیروی می‌کند مشترک است، که در آن دختران به دلیل داشتن منابع متمرکز تر در خانواده می‌توانند آموزش بهتری دریافت کنند.

مشارکت سیاسی و رهبری ویرایش

این یک پدیده جهانی است که زنان همواره از مشارکت سیاسی عقب مانده‌اند و آماری که اتحادیه بین‌المجالس در سال ۲۰۱۶ بدست آورده‌است نشان می‌دهد که تنها ۲۲٫۸ درصد از بین تمام نمایندگان مجلس ملی زنان بودند.[۷] سنجش توانمندسازی جنسیتی (GEM) توسط سازمان ملل متحد (سازمان ملل) برای اندازه‌گیری برابری جنسیتی از طریق بررسی فرصت‌های زنان در مشارکت سیاسی و قدرت اقتصادی آنها طراحی شده‌است.[۸] از آنجا که هیچ اطلاعات پارلمانی در هنگ کنگ وجود ندارد، کمیسیون زنان GEM را در سال ۲۰۰۵ با استفاده از تعدادی از اعضای شورای قانونگذاری زن برای جایگزینی تعداد نمایندگان زن پارلمان محاسبه کرد. GEM از هنگ کنگ ۰٫۷۱۷ بود که در رده نوزدهم در بین ۱۰۹ کشور جهان قرار داشت و این نشان می‌دهد که در مقایسه با سایر کشورهای آسیایی مانند ژاپن (۵۴) و کره جنوبی (۶۴) موقعیت‌های بیشتری برای زنان در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی وجود دارد.[۹]

خشونت علیه زنان ویرایش

خشونت علیه زنان، خشونت مبتنی بر جنسیت است که در زندگی عمومی و خصوصی اتفاق می‌افتد و به دلیل جنسیت یا نقش‌های اجتماعی و هدف قرار دادن زنان است و احتمالاً منجر به آسیب‌های جسمی، جنسی و روانی خواهد شد.[۱۰] بررسی خشونت علیه زنان (IVAWS) نشان داده‌است که میزان خشونت در هنگ کنگ ۱۹٫۹٪ است که در مقایسه با سایر کشورها مانند استرالیا (۵۷٪) و دانمارک (۵۰٪) کم است.

دگرباشان و جنبش‌های حقوق زنان ویرایش

از سال ۱۹۹۱، جنبش دگرباش جنسی در هنگ کنگ شروع به از بین بردن جنایت همجنس‌گرایی کرد.[۱۱] ائتلاف زنان هنگ کنگ یک سازمان LBGT است که در سال ۲۰۰۲ تأسیس شد.[۱۲] این گروه مسئول تهیه لایحه تبعیض جنسی در دولت در سال ۱۹۹۵ بود.[۱۳] این لایحه از حقوق قانونی، سیاسی و اقتصادی زنان حمایت می‌کرد.[۱۴]

نگارخانه ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Jackson, S., ed. (2008). East Asian sexualities: modernity, gender and new sexual cultures. London & New York: Zed Books. p. 195. ISBN 978-1-84277-889-0.
  2. ↑ Lee, Eliza W. Y. (2003). "4". Gender and change in Hong Kong: globalization, postcolonialism, and Chinese patriarchy. Vancouver, B.C.: UBC Press. p. 78. ISBN 978-0-7748-0994-8. Retrieved 3 April 2013.
  3. ↑ Cheung, F.M., ed. (1997). "2". EnGendering Hong Kong Society: A Gender Perspective of Women's Status. Hong Kong: The Chinese University Press. p. 15. ISBN 978-9622017368. Retrieved 3 April 2013.
  4. ↑ Salaff, Janet W. (1981). Working Daughters of Hong Kong: Filial Piety Or Power in the Family?. Columbia University Press. p. xi.
  5. ↑ 麥肖玲（2013）。機會、結果及過程的變與不變。在她者︰香港女姓的現況與挑戰（蔡玉萍、張妙清主編，頁19-25）。香港︰商務印書館。
  6. ↑ Census and Statistics Department (2015, December). Hong Kong Monthly Digest of Statistics: The fertility trend in Hong Kong, 1981 to 2014. Hong Kong: Census and Statistics Department.
  7. ↑ Inter-Parliamentary Union (1 June 2017). Women in national parliaments.
  8. ↑ 張妙清、李詠怡（2013）。為甚麼女性領導人一直佔少數？在她者︰香港女性的現況與挑戰（蔡玉萍、張妙清主編，頁158-178）。香港︰商務印書館。
  9. ↑ Women's Commission (2010). Hong Kong women in figures 2009. Hong Kong: Women's Commission.
  10. ↑ Bouhours, B & Broadhurst, R. (2015). Violence against women in Hong Kong: Results of the international violence against women survey. Violence Against Women, Vol. 21(11) 1311-1329.
  11. ↑ Wehbi, Samantha (13 September 2003). Community Organizing Against Homophobia and Heterosexism: The World Through Rainbow-Colored Glasses. Routledge. p. 66.
  12. ↑ Chen, Te-Ping (25 April 2012). "Pop Star's Stadium-Style Coming Out". The Wall Street Journal.
  13. ↑ Wing-Yee Lee, Eliza (1 November 2011). Gender and Change in Hong Kong: Globalization, Postcolonialism, and Chinese Patriarchy. UBC Press. p. 62.
  14. ↑ Wing-Yee Lee, Eliza (1 November 2011). Gender and Change in Hong Kong: Globalization, Postcolonialism, and Chinese Patriarchy. UBC Press. p. 63.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زنان_در_هنگ_کنگ&oldid=35227419»