میر گل‌محمدخان تمندار زیب مگسی از بزرگترین سخنوران پارسی‌گوی بلوچ است که در سال ۱۸۸۳ م. در جَهْل مگسی در بلوچستان پاکستان به دنیا آمد و در سال ۱۹۵۳ م درگذشت. او به فارسی، اردو و سندی شعر سروده اما بیشتر اشعار او به زبان فارسی است. حایگاه این شاعر در پاکستان و تاجیکستان به اندازه ای است که به گفته دکتر مدصوم کاسی دیوان زیب در مدرسه های تاجیکستان همراه با دیوان حافظ و دیوان دیگر شعرای فارسی تدریس می شود و یک زیارتگاه به نام تکیه گاه زیب، نیز آنجا مورد توجه مردم است.[۱][۲]

او از مردم ثروتمند، بانفوذ و از سرداران به‌نام بود. مگسی نام طایفه او است که یکی از طوایف بزرگ بلوچستان پاکستان است و تیره‌ای از آن طایفه را تمندار می‌نامند.[۳]

  • کلیات زیب: شامل:
    • زیب‌نامه
    • دیوان عجیب
    • دیوان بحور
    • دیوان صنایع
    • دیوان مفردات
  • خزینةالاشهار (مخمسات زیب).

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. "تاثیرپذیری زبان وادب بلوچی از زبان و ادبیات فارسی" (PDF). Retrieved 2023-12-24.
  2. "شعر فارسی و خدمات «زیب مگسی»: شاعر معاصر بلوچستان پاکستان به ادبیات فارس". Retrieved 2023-12-24.
  3. "شعر فارسی و خدمات «زیب مگسی»: شاعر معاصر بلوچستان پاکستان به ادبیات فارس". Retrieved 2023-12-24.