ساندرو بوتیچلی
آلساندرو دی ماریانو دی وانی فیلیپپی (ایتالیایی: Alessandro di Mariano di Vanni Filipepi)، مشهور به ساندرو بوتیچلی (ایتالیایی: Sandro Botticelli) (زاده ۱ مارس ۱۴۴۵ - درگذشته ۱۷ مه ۱۵۱۰) نقاش مشهور فلورانسی دوران رنسانس ایتالیایی بود. او متعلق به مکتب فلورانس تحت حمایت لورنزو د مدیچی بود، حرکتی که جورجو وازاری کمتر از صد سال بعد در شرح زندگی بوتیچلی، از آن به عنوان «عصر طلایی» یاد کرده‌است.
| ساندرو بوتیچلی | |
|---|---|
 خودنگاره احتمالی بوتیچلی، در ستایش مجی (۱۴۷۵) | |
| زاده | آلساندرو دی ماریانو دی وانی فیلیپپی ۱ مارس ۱۴۴۵ فلورانس، جمهوری فلورانس |
| درگذشت | ۱۷ مه ۱۵۱۰ (۶۴-۶۵ ساله) فلورانس، جمهوری فلورانس |
| ملیت | فلورانسی، (ایتالیایی) |
| تحصیلات | فلیپو لیپی |
| دلیل شهرت | نقاشی |
| اثر(های) برجسته | پریماورا زایش ونوس در ستایش مجی دیگر آثار |
| سبک | رنسانس ایتالیایی |
از نقاشی‌های مشهور او پریماورا، زایش ونوس و پرتره مردی با مدال کوزیموی کبیر را می‌توان نام برد.
اقتباس‌ها در ایرانویرایش
آیدین آغداشلو نقّاش ایرانی هویت: در ستایش ساندرو بوتیچلی را بر اساس پرتره مرد با مدال کازیموی پدر اثر بوتیچلی کشیده‌است.[۱]
نگارخانهویرایش
زایش ونوس
حوالی ۱۴۸۶ م.
گالری اوفیتزی
مرثیه‌خوانی برای عیسی
حوالی ۱۴۹۵ م.
موزهٔ پولدی پزولی
محراب گفتگوی مقدس, حدود سال‌های ۱۴۷۰ تا ۱۴۷۲, اوفیتزی، به نام پالا دی سانتامبروجو
سن سباستین, ۱۴۷۴
مدونا با سوسن‌های سفید و هشت فرشته, حدود ۱۴۷۸
فرسکوی سن اوگوستین, اونیسانتی، ۱۴۸۰
مدونا و کودک با یک فرشته
بین ۱۴۶۵ تا ۱۴۶۷ م.
مؤسسه معصومین در فلورانس
پرتره مردی با مدال کوزیموی کبیر، ۱۴۷۴; این مدال درج شده با تکنیک گسو از یک مدال واقعی است
منابعویرایش
- ↑ آغداشلو، آیدین؛ سید فرزام حسینی؛ محمد بیات. «نقاش محبوب دولت‌ها نبودم، نقاش مردمم: گفتگو با «آیدین آغداشلو» به مناسبت برگزاری نمایشگاه نقاشی پس از ٣٩ سال». روزنامه اعتماد، سال دوازدهم، شماره ۳۱۰۶، پنجشنبه ۲۲ آبان ۱۳۹۳.
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ساندرو بوتیچلی موجود است. |