ستیغ تهیگاهی
عبارتست از برآمدگی دوطرف استخوان لگن افراد
سِتیغ تهیگاهی یا ستیغ خاصِره‌ای یا ایلیاک کرست (انگلیسی: Iliac crest) به سطح فوقانی بال‌های استخوان تهیگاهی گفته می‌شود. این بخش از خار تهیگاهی بالایی پیشین (ASIS) تا خار تهیگاهی بالایی پسین (PSIS) امتداد دارد.
| ستیغ تهیگاهی | |
|---|---|
 | |
 | |
| جزئیات | |
| شناسه‌ها | |
| لاتین | crista iliaca |
| TA98 | A02.5.01.106 |
| TA2 | 1322 |
| FMA | 16914 |
بیشتر عضلات دیوارهٔ پیشین (قُدامی) بیرونی شکم مانند ماهیچه مایل درونی شکم، ماهیچه مایل بیرونی شکم و ماهیچه عرضی شکمی و سایر عضلات مانند ماهیچه پشتی بزرگ به این قسمت متصل هستند.
ستیغ خاصره‌ای در تمامی طولش در حاشیه پایینی کمر لمس می‌شود و بالاترین نقطه آن در سطح مهره چهارم کمری (L4) قرار گرفته و حدود ۵–۴ سانتی‌متر از پایین‌ترین قسمت حاشیه دنده‌ای فاصله دارد.
جستارهای وابسته
ویرایش
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Iliac crest». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ مه ۲۰۱۵.
پیوند به بیرون
ویرایش
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ستیغ تهیگاهی موجود است.