سس خیار
سس خیار نوعی سس در آشپزی انگلیسی است که می‌توان آن را در انواع مختلف، سرد و گرم تهیه کرد.
الیزا آکتون چندین دستور غذا در آشپزی مدرن برای خانواده‌های خصوصی ارائه می‌دهد. اولین مورد برای یک «سس خیار معمولی» است که با سرخ کردن برش‌های خیار پوشیده شده با آرد در کره تا قهوه ای شدن، در صورت تمایل با پیاز، و تهیه سس با سس قهوه ای یا آب گوشت گاو درست می‌شود. نوع دیگری شبیه به سس با خورش در کره درست می‌شود تا نرم شود، با فلفل سفید مزه دار شده و با آرد و جعفری مخلوط شده هم زده می‌شود. مانند بسیاری از سس‌ها، این سس‌ها را می‌توان با سرکه تمام کرد. سه نسخه از «سس خیار سفید» در آشپزی مدرن وجود دارد. یکی از جوشاندن خیار و مخلوط کردن با بشامل، دیگری با خورش در کره و جوشاندن در سس گوساله کم رنگ غلیظ خامه ای درست می‌شود. به‌طور متناوب، خیارها را می‌توان در آب گوساله چاشنی شده آب‌پز کرد و با زرده تخم مرغ و یک ماده اسیدی مانند سرکه فلفل قرمز یا آب لیمو مخلوط کرد.[۱]
در کتاب راهنمای یهودی نوشته بانو جودیت مونتفیور، دستور العمل‌هایی برای سس خیار قهوه ای، علاوه بر سس سفید، وجود دارد. سس سفید با نرم کردن خیارها در سرکه و آب، جوشاندن خیارهای نرم شده در آبگوشت گوساله چاشنی شده و غلیظ کردن سس با زرده تخم مرغ قبل از سرو درست می‌شود. سس خیار قهوه ای با سرخ کردن خیار و در صورت تمایل پیاز در چربی تهیه می‌شود، سپس آب گوشت گاو به آن اضافه می‌شود، چاشنی می‌شود و با سرکه تمام می‌شود.[۲]
در The Complete Cook (1908) سس خیار سرد با سس بشامل، سس مایونز خامه ای و رنگ سبز درست می‌شود. نسخه داغ مشابه است، اما بدون مایونز.[۳]
جستارهای وابسته ویرایش
- غذاهای ویکتوریایی
- فهرست سس‌ها
- ماست و خیار
منابع ویرایش
- ↑ Acton, Eliza (1868). Modern cookery, for private families.
- ↑ Monefiore, Judith Cohen. The Jewish Manual.
- ↑ Whitling, Lilian (1908). The Complete Cook. London.