سنتز رابینسون–گابریل
سنتز رابینسون-گابریل(به انگلیسی: Robinson–Gabriel synthesis) یک واکنش آلی است که در آن یک ۲-آسیل‌آمینو-کتون، به صورت درون مولکولی واکنش نشان می‌دهد و به دنبال آن با یک واکنش آب‌زدایی (دهیدراسیون)، به یک اکسازول تبدیل می‌شود. برای کاتالیز کردن این واکنش به یک عامل سیکلودهیدراسیون نیاز است[۱][۲][۳]سنتز رابینسون–گابریل به افتخار سر رابرت رابینسون و زیگموند گابریل که این واکنش را به ترتیب در سال ۱۹۰۹ و ۱۹۱۰ توصیف کردند، نامگذاری شده‌است.
۲-آسیل‌آمینو-کتون آغازین در این سنتز را می‌توان به وسیله واکنش داکین–وست تهیه نمود.
سازوکار واکنش
ویرایش
پروتونه شدن پاره‌مولکول کتو (۱) به دنبال آن حلقه‌زایی (۲) آب‌زدایی (۳)، حلقه اکسازول خاصیت بازی کمی دارد در نتیجه ماده شروع‌کننده ۲-آسیل‌آمیدوکتون ممکن است به آسانی خنثی شود (4).[۴] با علامت گذاری اتمی مشخص شده‌است که اکسیژن آمید قوی‌ترین باز لوئیسی است و بنابراین، این اکسیژن در حلقه اکسازول قرار می‌گیرد.[۵]
منابع
ویرایش- ↑ Robinson, R. (1909). "CCXXXII. —A new synthesis of oxazole derivatives". J. Chem. Soc. 95: 2167–2174. doi:10.1039/ct9099502167.
- ↑ Gabriel, S. (1910). "Eine Synthese von Oxazolen und Thiazolen. I". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 43: 134–138. doi:10.1002/cber.19100430117.
- ↑ Gabriel, S. (1910). "Synthese von Oxazolen und Thiazolen II". Berichte der Deutschen Chemischen Gesellschaft. 43 (2): 1283–1287. doi:10.1002/cber.19100430219.
- ↑ Turchi, I. (Sep 15, 2009). Heterocyclic Chemistry in Drug Discovery. John Wiley & Sons. p. 235. ISBN 978-1-118-14890-7.
- ↑ Wasserman, H.H.; Vinick, F.J. (March 7, 1973). "The Mechanism of the Robinson-Gabriel Synthesis of Oxazoles". J. Org. Chem. 38 (13): 2407–2408. doi:10.1021/jo00953a028.